Eens een badboy altijd een badboy

8. Door de jaren heen

-          13 jaar geleden

In een kleermakerszit zit hij op de zacht beklede vloer in de grote woonkamer, te spelen met zijn puppy. De golden retriever zit voor hem. Ze houdt haar hoofd een beetje scheef en kijkt hem vol verwachting aan. Hij aait over haar hoofd, pakt met zijn kleine handje een gekleurde bal en gooit het zo hard als hij kan naar voren toe. De puppy blaft en rent erachter aan. 'Pak hem Golden!' roept hij speels. 

Ondertussen zijn vader en moeder beide druk bezig met werk. Terwijl zijn vader met een collega aan het bellen is zit zijn moeder achter haar laptop om een hotelovernachting te boeken. Voor tien minuten lang blijft iedereen hetzelfde doen, tot de kleine geen zin meer heeft om met zijn hond te spelen. In kleine stapjes rent hij naar zijn moeder toe. 'Mama, ikke wil eten!'

'Ja lieverd, mama is even bezig. Mama gaat zo eten voor jou pakken.' Ze geeft hem een aai over zijn hoofd en loopt naar haar man toe, die ondertussen het telefoongesprek heeft beëindigd. Ze haalt de slordige knoop van zijn das los en knoopt het behendig weer goed. 'Heb je de oppas gebeld?' vraagt hij ondertussen.

'Ah nee! Wat stom, helemaal vergeten. Ik heb het ook zo druk.'

'Sandra we kunnen niet thuis blijven. Als deze ontmoeting goed gaat hebben we belangrijke klanten binnen.' Ze zucht. 'Ik weet het.' Ze kijken naar Milan die op zijn puppy probeert te zitten. 'Ik regel het wel.' Zegt ze. 

Zijn moeder loopt naar hem toe, komt naast hem zitten en kijkt hem met een brede glimlach aan. 'Milan, lieverd. Papa en ik gaan een belangrijke klus doen voor werk. Wij moeten belangrijke mensen gaan ontmoeten voor ons bedrijf. Maar die mensen wonen wel heel erg ver weg. Snap je wat ik bedoel lieverd?' Milan schudt verward zijn hoofd.

'Dat betekent dat mama en papa op een andere plek gaan slapen vanavond. En nu mag jij als een echte grote, stoere man op ons huis passen. Is dat niet cool?' Ze probeert het zo overtuigend mogelijk te zeggen. Hij lijkt er niet veel van te begrijpen, maar als hij zijn moeder ziet lachen lacht hij terug. Ze geeft hem een knuffel. 'We zijn morgen weer terug lieverd.' Ze loopt nog snel naar de keuken en maakt een boterham met hagelslag voor hem klaar. Zijn vader hurkt en kijkt Milan met een serieuze blik aan. 'We zijn morgen weer terug jongen. Maak ons trots en wees een echte man he.'

'Ik ben een man!' herhaalt Milan, nog niet begrijpend wat hij zegt. Moeder en vader pakken hun koffers, gaan de deur uit en terwijl ze het huis verlaten speelt Milan rustig door met zijn hond...

-          8 jaar geleden

Met een dure voetbal in zijn hand rent hij vrolijk de trap af en loopt hij op zijn vader af. 'Pa het is echt super mooi weer, gaan we even voetballen in de tuin?'

'Sorry jongen, ik moet een paar belangrijke telefoontjes plegen. Als ik dat niet nu doe dan-'

'Raak je misschien belangrijke klanten kwijt ja ja dat zeg je altijd.' Maakt Milan de zin af. Teleurgesteld gaat hij naar de tuin en trapt hard tegen de bal aan.

Diezelfde dag is de woonkamer verlaten als hij weer naar binnenloopt. Op de eettafel ligt een groot pakje met een briefje ernaast. 'We zijn even naar werk, kan laat worden. Staat eten in de koelkast. We houden van je lieverd.' Leest hij hardop. Hij scheurt het briefje, maakt er een propje van en gooit het op de grond. Vervolgens pakt hij het pakje uit. Het is de zwarte, dure pet die hij al een tijdje wilde hebben. 

-          4 jaar geleden

'Jullie hebben verdomme nooit tijd voor mij! Alleen maar werken, werken en nog eens werken. Jullie kunnen geen cadeaus blijven geven, elke keer dat jullie weer weg moeten voor werk! Dan zouden we een extra huis moeten kopen om de cadeaus in te proppen!' Roept hij boos.

Zijn moeder lijkt niet te weten hoe ze moet reageren, zijn vader wel.

'Stel je niet aan Milan. Je mag blij zijn met het leven dat je hebt. Een jongen van veertien jaar zou niet om aandacht van zijn ouders horen te vragen terwijl zij zich kapot werken. Heb eens respect en wees een man Milan.'

'Oké weetje wat, dat zal ik doen. Ik zal mijn eigen leven leiden, jullie met rust laten en weet je wat? Ik ben een man! Ik heb jullie aandacht niet nodig. Als jullie geen ouders willen zijn dan ben ik dus de baas over mezelf en dan doe ik wat ik wil, zonder dat iemand daar ook maar iets over te zeggen heeft.' Zegt hij met kille ogen en meent elk woord wat hij zegt. Hij draait zich snel om zodat zijn ouders de tranen die in zijn ogen verschijnen niet kunnen zien.