33. Spanning neemt toe

21.5K 612 61
                                    

-          Milan

Vanaf het moment dat ik Esmee heb gevraagd om met mij mee naar huis te gaan gedraagt ze zich als een koningin die zojuist haar prijs heeft gewonnen. Ach ja, ik kan haar geen ongelijk geven. 

Zodra we bij mij thuis zijn aangekomen lopen we in een rustige pas naar de voordeur. Op de sleutel die het slot open klikt en het getik van Esmee 's naaldhakken na is het stil. De deur gaat open. We lopen naar binnen. De deur gaat dicht. We ademen rustig in en uit. We kijken elkaar aan. Zij glimlacht. Ik glimlach. Het is een kort moment van stilte.. We laten ons gaan.

Met een klap duw ik haar tegen de muur aan. Ruw druk ik mijn lippen op de hare. Lustig dat ze is zoent ze innig terug. Ze legt haar hand op mijn schouder en gaat met haar vingers langs mijn nek. Ik leg mijn gespierde armen onder haar benen. Grommend til ik haar op. Ze lacht, sluit haar ogen en zoent me vol overgave terug. Het geluid van lippen die elkaar bezegelen en gehijg door een tekort aan adem gaan door elkaar heen. Steeds gewilder duw ik haar naar achteren. Ik laat haar handen door mijn haar woelen. 

Ze kan haar handen niet van me afhouden. Ik grijns en mompel tussen het zoenen door. 'Hé, zoveel aanraken gaat je wel geld kosten.' Ze laat me voor een seconde los en schudt met een lach haar hoofd. Met een speelse blik duwt ze me naar achteren. Terwijl ze traag haar handen over haar benen laat gaan blijft ze me recht in de ogen aanstaren. Ik blijf op haar gefocust. Mijn hart klopt sneller. 

'De jurk is nieuw. Vind je het wat?' Ik volg haar hand. Ik zie hoe ze de stof van haar jurk een stukje omhoog brengt en dan weer laat zakken. Grijnzend kom ik achter haar staan. Ik sluit mijn armen om haar heen en sis in haar oor. 'De jurk staat je niet. Je kan het maar beter uittrekken.' 

Ze lacht en brengt haar vingers over mijn arm. 'Daar zou ik wel wat hulp bij kunnen gebruiken.' 

Ik draai haar om, kus haar kort maar ruw op haar lippen en draag haar vervolgens in mijn armen naar de slaapkamer. In een snelle beweging staat ze in haar sexy ondergoed. Ik laat haar op het bed vallen. Zonder oogcontact te verliezen kom ik over haar heen liggen. Mijn lippen beginnen bij die van haar. Hierna dwaal ik af, steeds verder naar beneden. Haar mond, haar kin, haar nek, haar buik... 

Ze slaat haar benen om me heen. Ik grom uit lust en de neiging om verder te gaan is groot. Ze hijgt. Haar mond gaat open, in de poging iets te zeggen. Ik geef haar de kans niet en bezegel opnieuw haar lippen. 'Oh Milan,' hoor ik haar zuchten.

Ik wil het niet. Ik wil het echt niet. Esmee is fucking lekker en de wil om de laatste stap bij haar te voltooien is groot. Erg groot. Maar een stemmetje, een facking vervelend stemmetje, laat me de woorden van Lieke weer herhalen. Ik hoor het in mijn hoofd galmen. 

"Ik dacht echt dat je Julia leuk vond. Je moet stoppen voor je alles verziekt." 

Esmee neemt de leiding. Ze komt over me heen liggen. "Je moet stoppen voor je alles verziekt." Ze trekt mijn T-shirt uit en gaat met haar vingers over mijn gespierde buik heen. Het laat een spoor van tintelingen achter. Ze is geobsedeerd aan mijn lichaam en begint me overal te kussen. "Je liegt. Julia is anders." Een gevoel van opwinding en lust begint mijn lichaam over te nemen. De woorden verdring ik. Grijzend aai ik haar hoofd. 'Laat je gaan babe.' 

Ze luistert. De woorden schieten terug."Klootzak. Je gebruikt haar gewoon." Nee. Nee! Laat Liekes kut woorden je avond niet verpesten. Julia mag een langer project zijn dan de andere, maar ik ga geen gevoelens voor haar krijgen. Het kan niet. Het mag niet. "Klootzak. Je gebruikt haar gewoon. Je gebruikt haar gewoon. Gebruikt haar gewoon.. Haar gewoon.. Klootzak. Klootzak. Zak..." 

De woorden blijven als een echo door mijn hoofd heen galmen. In een flits zie ik haar weer voor me: 

De eerste keer dat ik haar had opgemerkt. Ze had een appel laten vallen. Het moment dat ik tegen haar begon te praten zag ik de verbazing en angst in haar ogen. Ik wist dat ze van mij zou worden maar haar eerste afwijzing veranderde alles. Toen moest en zal ze wel van mij worden. Daarna kwam een nieuw moment uit het verleden. De keren dat ik haar lastig viel in tijden dat ze het niet verwachtte. Alle keren dat ik haar tegen de muur aan had geduwd en haar uitdagend aanraakte. De momenten dat ze schrok, dat ze rillingen kreeg of me niet aan durfde te kijken. 

Eens een badboy altijd een badboyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu