Eens een badboy altijd een badboy

57. Always and forever

Een maand later

-          Julia

We zijn een maand verder en nog altijd ligt de zaterdag van vier weken geleden als een verse gedachte in mijn hoofd geprint. Het is een herinnering met duistere kanten. Een gebeurtenis die ik het liefst wil vergeten, een gebeurtenis waar ik nooit meer aan wil denken. De tijd heelt inwendige pijn stukje bij stukje en elke dag vermindert de zware last die we dragen. Beetje bij beetje herstellen we. Toch weet zowel Milan als ik dat het voor eeuwig in ons hoofd zal rondzwerven. Later misschien niet meer zo hevig op de voorgrond als nu, maar nooit zal het compleet verdwijnen. Teveel is er die dag en de tijd eromheen gebeurd.

Goede en slechte dingen, zoals gedwongen getuige zijn van een bankoverval. Dingen als Milans verleden en zijn pijn die erbij hoort. Dingen als meerdere jongens die elk zijn eigen verhaal heeft. Ieder zijn unieke verhaal met allen een duistere rand. Ruben heeft het. Ben ook. En natuurlijk Toby. Ik kan het schot nog steeds door mijn hoofd horen galmen. Een onvoorstelbaar hard gedreun blijft me achtervolgen. 

Na de onverwachte redding van Milans broer was de situatie verre van perfect. De politie beschouwde ons als belangrijke getuigen, wat automatisch betekende dat we mee moesten naar het politiebureau. De uren na de arrestatie van de criminelen hebben we daar gezeten. "Jullie zijn doorslaggevend voor de zaak" zei de rechercheur continu. In shock van alles wat we hadden gezien en meegemaakt, moesten we het weer opnieuw beleven. Het verhaal moest verteld worden vanaf het begin tot het eind. Elk detail was van belang. We hadden er moeite mee al was het nodig. Het is een hele opluchting geweest toen we eindelijk weg mochten. Kort daarna verzekerden ze ons dat de jongens de gevangenis ingingen. 

Allemaal zijn ze gepakt. Ook Ben. Het zorgde voor gemengde gevoelens, want de harde waarheid is dat Milan en ik dood waren geweest zonder hem. Hij heeft ons gered. Hierdoor heb ik medelijden, ondanks zijn foute daden uit het verleden. Later heeft Milan me uitgelegd dat Ben niet is aangeklaagd voor moord. Het schieten was immers noodzakelijk. Hij had geen keuze, het was een keuze tussen zijn beste vriend Toby of zijn broer Milan. 

Onzeker kijk ik in de spiegel. Voor het eerst draag ik de mintgroene bikini die Milan samen met mij heeft gekocht. Het heeft even geduurd maar eindelijk is het zo ver: mijn favoriete seizoen is van start gegaan. Dit is de tijd waarin er ruimte is voor strand en zee. De tijd waarin de dagen langer zijn, de zon zich vaker laat zien en we kunnen genieten van feestjes. We gaan barbecueën, bruin worden, ijsjes eten en zoveel mogelijk tijd doorbrengen met familie en vrienden. 

Het is zomer. En nog beter: de vakantie is begonnen. Anders gezegd zijn we zes volle weken lang vrij van school. Geen huiswerk, niet vroeg opstaan, geen toetsen of examens en geen zeurende docenten die meer van je vragen dan je aankan. In één woord is het verlossing. De zomervakantie is onze redding. 

Ik hoor gegrinnik. Via de spiegel zie ik dat Milan in de deuropening staat. Geamuseerd staart hij me aan.

Langzaam draai ik me naar hem om. 'Wat?' 

'Het is grappig om te zien hoe onzeker je doet,' zegt hij. 'Liefje, je ziet er prachtig uit.'

Verlegen frunnik ik aan het haarelastiekje om mijn pols. 'Heel grappig,' mompel ik. 

'Oh ik meen het Julia. Als ik je eenmaal vast heb laat ik je nooit meer gaan.'

Hij kijkt me met een uitdagende grijns aan. Ik haat het als hij dreigt en dat weet hij. Al probeer ik hem te ontwijken, werkelijk alles aan hem schreeuwt om aandacht. Mijn ogen worden gewoon betoverd naar hem toe getrokken. Hoe kan het ook anders? Zijn bovenlichaam is ontbloot, hij draagt een zwembroek die tot zijn knieën komt en hij heeft een donkere zonnebril op. Ik kan niet precies zien waar hij zijn ogen op richt. Dit maakt hem mysterieus. Geheimzinnig en zelfs een beetje ondeugend. En het ergste is zijn huid. Zijn inmiddels gebruinde lichaam door de zon is zeker niet verkeerd. Milan draagt nog net geen "kijk hoe sexy ik ben" - bord boven zijn hoofd...