Eens een badboy altijd een badboy

54. Wat er is gebeurd

-          Twee jaar geleden

Het is halverwege de ochtend. Na een lange nacht met een of ander meisje waar hij de naam niet meer van weet stapt hij onder de douche. Hij heeft een flinke kater. De warme stralen laat hij met gesloten ogen over hem heen stromen. Door de hitte ontspant zijn lichaam, het verzacht de pijn waarvan niemand wat dat het er is.

Een handdoek is om zijn middel heengeslagen en rustig slentert hij de slaapkamer in. Zijn blik valt vrijwel onmiddellijk op een brief die op zijn bureau ligt. Hij herkent het crèmekleurige papier en de zwarte inkt waarmee sierlijke letters zijn gevormd. Ja, hij weet het zeker: de brief is van zijn moeder. Ze heeft hem een bericht achtergelaten op papier dat ze normaal gesproken voor haar bedrijf gebruikt. Vaak genoeg heeft hij haar aantekeningen op dit papier gezien en nu ligt het hier in zijn kamer.

Argwanend pakt hij de brief op. Het valt op dat sommige plekken wazig zijn, alsof er tranen op de letters zijn gevallen. Hij begint te lezen, al bevalt het hem absoluut niet. Elk woord dringt via zijn ogen tot hem door. De klap is onverwachts. Hoe verder hij leest hoe meer hij begrijpt dat dit serieus is. Het is geen normaal bericht. Dit is een bericht waarin ze zegt dat het haar spijt. Zijn moeder gaat niet alleen zijn vader verlaten, ze gaat ook haar zoon verlaten. Ze gaat hem verlaten en zo te lezen voorgoed. Dit is niet zomaar een vel papier met enkele woorden; dit is een afscheidsbrief.  

Hij knijpt zijn ogen samen. Een brok zit in zijn keel. Verrast is hij zeker, dat zoiets zou gebeuren had hij niet zien aankomen. Toch liegt de brief niet. De waarheid confronteert hem en met name de laatste zinnen raken hem.

"Het schuldgevoel zal voor eeuwig op mijn schouders rusten samen met de pijn in mijn hart. Ik hoop dat je ooit de mogelijkheid kan vinden om me te vergeven.

Ik hou van je Milan. Vergeet dat nooit. Jij bent mijn zoon en dat zal ik nooit vergeten.

-          Je moeder, Sandra"

Zijn ogen worden groot. Onbegrijpelijk.. Hij leest het opnieuw en opnieuw, al blijven de letters hetzelfde. Dit maakt hem verbaasd, boos en teleurgesteld. Het kan toch niet waar zijn? Kan het? Nee, het mag niet waar zijn. Vanaf het begin heeft zijn moeder het al zo zwaar verkloot en nu wilt ze het erger maken door dit te doen? Hij weet dat de scheidingspapieren gisteren zijn ondertekend en hij begrijpt dat ze weg zou gaan. Niks heeft hij tegen haar gezegd, niks heeft hij haar gevraagd. Ze zal weg gaan, dat was een feit. De brief in zijn handen maakt het anders. Hij is niet van plan geweest haar op te zoeken maar nu zij degene is die het contact officieel wilt verbreken wordt hij ontzettend boos. Erger dan boos.. hij is razend. 

Vol ongeloof lacht hij. Eerst maakt hij aanstalten de brief te verscheuren, tot hij zichzelf net op tijd tegenhoudt. De brief legt hij terug op zijn bureau. Verward grijpt hij de halfvolle fles whisky die hij onder zijn bed heeft liggen. Hij neemt een paar flinke slokken en al snel voelt hij de alcohol in zijn keel branden. Het kan hem niets schelen. 

-          Sandra

Voor de laatste keer laat ze haarzelf naar haar zoon kijken. Voor de laatste keer neemt ze hem tot in de kleinste details op. Zijn sterke houding, zijn bruine haren die langs zijn wangen aanplakken, zijn donkere ogen die op haar brief gericht zijn; ze ziet het allemaal en dat doet haar pijn. Haar man en zoon verlaten voelt misschien wel erger dan doodgaan. Want ze wilt dit niet. De pijn is een marteling. Het is niet zo dat ze om aandacht vraagt, integendeel. Ze doet het voor hen. En voor een deel doet ze het ook voor haarzelf. Hier blijven heeft geen zin. Dat zou iedereen slechts verdriet bezorgen. Te veel tranen zijn aan ruzies verspild. 

Het maakt niet uit hoeveel spijt ze heeft. Het maakt niet uit dat ze voor haar kinderen zou kiezen in plaats van het bedrijf, als ze de kans zou krijgen. Terug in de tijd zou ze haar fout herstellen. Ze zou voor haar kinderen kiezen. Haar beide kinderen, haar zoons waarvan ze zeker weet dat ze sterk zullen worden. Fysiek en mentaal worden haar jongens sterk, puur door de haat die ze voor haar hebben. Dat weet ze zeker.