SAPLANTI ( OBSESSİON) ( YENİDEN YAZILIYOR )

30.bölüm

Tam kendimi sakinleştirmiştim ki kapının açılmasıyla titreyemeye başladım. Gelen sevdaydı. Çok korkmuştu.
- ad-adri neler oluyor dedi kekeliyordu. O  adam boş gelmemişti belliki. Aras ve anılın zarar verdiklerini anlayınca saldırmışlardı.Hemen ayağa kalkıp ona sarıldım ve yanıma oturttum.
+ korkma sakın sakin ol ben burdayım diye telkinler veriyordum.
Evin içinde bir anda silah sesleri duyuldu. Bizim odanın camı patladığında ağzımız dan koca bir çığlık koptu giyinme odasının kapısını kapatmamıştı sevda hemen  sevdanın başının üzerine siper olmuştum. Onun karnında  henüz küçücük bir bebek vardı. Kıyamazdım. Sevda ağlamaya başladığında ateş sesleri daha da çoğaldı. Sevdaya döndüm ve yüzünü yüzüme hizaladım.
+ ben silah bulmaya gidiyorum sakın kalkma yerinden sen.
Ayağa kalkmamla elimi tutması bir oldu
- adri lütfen gitme.
+ sevda kendimizi korumak zorundayız dedikten sonra hızla odaya geçtim silah aramaya başladım. Tam çekmeceye elimi atmıştım ki sırtımda bir sıcaklık hissettim. Olduğum yere iki dizimin üzerine çöktüm
- adriii diye bağıran sevdanın sesi kulağımda çınlıyordu. Hemen yanıma geldi adri adri kalk adri lütfen
+ korkma sevda dedim çok acı çekiyordum  ama sakin kalmalıydım. Bir anda silah sesleri kesildi ve ayak sesleri duyuldu kapı sert bir şekilde açılınca karşımda arasın kan dolu gömleğini gördüm.
- hayır hayır hayır diye bağırıyordu aras anıl ise sadece bakıyordu donmuştu. Hemen yanıma koştu aras adri nefes al nefes al nefes aldıkça birşey batıyordu bedenimde. Zorlanıyordum anııııl hemen doktoru ara gelsin hemen!!!
Anıl hala öylece duruyordu aras ayağa kalktı ve ona baktı hemen kendine gel ve doktoru ara diye tısladı.
Anılın aniden kafasını sağa sola sallamasıyla kendine gelmesi bir oldu. Telefonu çıkarıp bağıra çağıra birşeyler söyledi ama artık konuşmaları duymuyordum. Derin bir çınlama sesi ile gözlerim kararmıştı.

3 saat sonra...

Derinden sesler duyuyordum.
+ nasıl şimdi
- adri hanım  gayet iyi aras bey ama çok kan kaybetmiş üstelik  hamileymiş bebeği kaybettik. bu sıra çok  yorulmasın.
+ bebek mi diyen anılın sesi ile gözlerimi açtım.
Gözlerim kamaşıyordu ışıkta ve inanılmaz bir ağrı vardı kaburgamda. Derin bir nefes almaya çalışırken tiz bir çığlık koptu dudaklarımdan.
Hemen yanıma geldi aras
+ iyi misin gülüm dedi çok endişeli bakıyordu burası bembeyazdı sedyede yatıyordum. Hastaneye mi. Getirmişti.
- neredeyim ben
+ evin revirindesin ağrın mı var
- hamile miymiş im
+ adri zaten doğurmayacaktın bunu konuşmuştuk şimdi biraz dinlenmeye çalış.
Arastan gözlerimi devirdiğimde anıl karşımda bana öldürecek bakışlar atıyordu. Ne bekliyordu ki bu adam beni okey oynamaya kaçırmamıştı sonuçta.
- o adamlar dedim yorgunca
+ o adamlardan geriye kemikleri bile kalmadı diye tısladı anıl. Ben sana başında söylemiştim diye parmağını arasa uzattı ama yok sen beni dinlemedin kendi bildiğini okudun.
- sesinin tonuna dikkat et ayağımın altına alırım seni dedi aras gözlerini açarak.
Anıl hemen kapıyı sertçe kapatıp odadan çıktı. Sevda yavaşça bana yaklaştı ve elimi tuttu
+ bebeğin için çok üzgünüm
- bende
+ üzülme lütfen tekrar olur. Sana birşey olmadı ya önemli olan bu. Gülümsedim sakince. Doktor bana döndü ve
- kurşun yaranız ölümcül yerde değildi. Sadece çok kan kaybınız olmuş kurşunu çıkardık yaranızı kapattık kendinizi bu sıra çok yormayın. Geçmiş olsun dedikten sonra müsaadenizle ile aras bey diye ekleyip odadan çıktı.
+ bende çıkayım adri anılın yanına sinirli şu an sağı solu belli olmaz.
- tabi dedim gülümserken. Sevda da çıktıktan sonra aras iyice yanıma sokuldu. Saçlarımı okşarken
+ iyi misin dedi
- iyiyim
+ asla birdaha böyle birşey olmayacak.
- neler oldu aras
+ sen geçerken adamın seni süzdüğünü görmüş anıl. Cebindeki bıcağı  çıkarıp kapıda ki çocuğun abisinin eline sapladı. Ne oldu dediğimde seni gösterdi. Bende adamı içeri aldım. Orda olanları gördün zaten. Kapıda ki adamları ve abileri bunlar çıkmayınca kıllanmış. Kapıda bizim çocuklar da gerilince
- anladım.
+ seni içeri götürelim burda sıkılırsın. Yatağın hazırlandımı Bi bakayım.
Sadece gözlerimi kapattım. Aras dışarı çıktıktan sonra doğrulmaya çalıştım.  acıyordu ama kalkmıştım. Kolumdaki serum bitmek üzereydi önce onu çıkardım. Damar yolunu çektim. Yavaşça ayağımı yere bastım. Kendimi taşıyacak gücü kendimde bulmuştum. Derken tüm ağırlığımı verdim ve ellerimi sedyeden ayırdım. Yavaş adımlarla kapıya doğru gidiyordum. Kapıyı açtım ve yukarı doğru bir merdiven gördüm. Adım adım çıkmaya başladım. Biraz yorulmuşum bu kan kaybından dı büyük ihtimal. Ama bitmişti bile tam son adımı attığımda sevda ve anılı öpüşürken gördüm.