" ဒီမွာဘဲ ေနမလို႔လား ?" လီေရွာင္းယန္က ခ်င္းေပ အေနာက္တြင္ ရိွေသာ ၿခံငယ္ေလးအား ၾကၫ့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
" အြန္း... ကိုယ့္ဘာသာ ေအးေဆးေနခ်င္လို႔ " ခ်င္းေပက ေခါင္းညိတ္ရင္ ေရ႔ွက ဦးေဆာင္ကာ ဝင္သြားသည္။ ဤၿခံအား သူမက အရစ္က်ျဖင့္ ေပးဝယ္ထားရျခင္းပင္။ ၿခံေလးက ေသးငယ္ေသာ္လည္း ေအးခ်မ္းသၫ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ရိွသည္။ သင့္တင့္သၫ့္ အရြယ္အစားမရိွေသာ္လည္း သူမတစ္ေယာက္တည္း ေနထိုင္ရန္အတြက္ေတာ့ အဆင္ေျပသည္။
" အရင္ဝင္ထိုင္ပါဦး .."
လီေရွာင္းယန္ က အိမ္အတြင္းသို႔ ပတ္ၾကၫ့္လိုက္သည္။ ပစၥည္းမ်ားက အဲ့ေလာက္မမ်ားဘဲ စာအုပ္မ်ားသာရိွသည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ နည္းပညာဆိုင္ရာ စာအုပ္မ်ားသာ။ အိမ္ေလးသည္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ေနခ်င္စရာပင္။ သူက ၾကၫ့္ရင္းနဲ႔ အမိႈက္ပံုးထံသို႔ၾကၫ့္မိလိုက္သၫ့္အခါ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္အခြံမ်ားသာ ေတြ့ရသျဖင့္ အရုပ္ဆိုးသြားသည္။ သူက ေရယူလာသၫ့္ ခ်င္းေပအား ေက်ာ္ကာ မီးဖိုေဆာင္ထဲသို႔ ဝင္သြားလိုက္သည္။
" ေန့တိုင္း ေခါက္ဆြဲေျခာက္ေတြဘဲစားေနတာလား " လီေရွာင္းယန္က ခ်င္းေပအား ဆူပူလိုက္သည္။
' ျပဳတ္စားတာပါ ' ခ်င္းေပက စိတ္ထဲက ေရရြတ္ေိေသာ္လည္း အျပင္တြင္ ေခါင္းငံု့ကာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ နားေထာင္ေနသည္။ အေတာ္ၾကာအထိ ေခါက္ဆြဲထုပ္ကိစၥက ေျဖရွင္းလို႔ မၿပီးေသးေပ ။
ခ်င္းေပက လီေရွာင္းယန္ ၏ လက္ကို အသာဆြဲယမ္းလိုက္ကာ " အေဖ.... ခ်င္းအာ ေနာက္ကို မစားေတာ့ဘူး " သူမက မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္လိုက္သည္။
လီေရွာင္းယန္ က ခ်င္းေပ၏ နဖူးအား လက္ညိုးျဖင့္ အသာတြန္းရင္း " ဘယ္လိုေတာင္ အတင္းႏူးညံ့ေနတဲ့ပံု လုပ္ထားတာတုန္း .. သရုပ္ေဆာင္လည္းမေကာင္းဘဲနဲ႔ ရုပ္ဆိုးလိုက္တာ "
" ေဟ့ .. ငါ့အေဖေရာ ဟုတ္ရဲ့လား .. ကိုယ့္သမီးကို ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးဆက္ဆံေတာ့ ေသသြားမွာလား... သြားသြား ျပန္ေတာ့ .. " ခ်င္းေပက လက္ကို လႊတ္ခ်ကာ မီးဖိုခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္သြားလိုက္သည္။
