ရံုးခ်ဳပ္ သို႔ ေရာက္သၫ့္ အခ်ိန္တြင္ ရွန္းခြၽန္းမင္ သည္ ခ်င္းေပ ေနာက္သို႔ လိုက္ကာ company အတြင္းသို႔ ဝင္ရန္ျပင္လိုက္သၫ့္အခ်ိန္တြင္ သူ႔ေျခေထာက္တို႔သည္ တစ္ခ်က္ ရပ္တန႔္သြားခဲ့သည္ ။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ..." သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကၫ့္မေနခဲ့ေသာ္လည္း ခ်င္းေပသည္ တစ္ခုခုမွားေနေၾကာင္း ခံစားမိခဲ့ေပသည္ ။
ရွန္းခြၽန္းမင္ သည္ ညင္သာစြာ ၿပံဳးျပလိုက္ကာ ခ်င္းေပ၏ ဆံပင္အား ဖြလိုက္ရင္း " ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး .. ဟြမ္က်န္း က ကိုယ့္ကို ေခၚလို႔ .. "
" ေအာ္.. ရတယ္ .. သြားေလ .. ျပန္ရင္ က်န္းအာ အတြက္ ေအးတာေလး တစ္ခုခုဝယ္ခဲ့ .. F ၿမိဳ႔က ေတာ္ေတာ္ပူတယ္ " ခ်င္းေပ က နားလည္မႈရိွစြာ ေခါင္းညိတ္လိုက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။
ရွန္းခြၽန္းမင္ က သူမေလး၏ မ်က္ႏွာေပၚက အၿပံဳးႏုႏုေလးအား အေသအခ်ာၾကၫ့္ကာ " ကိုယ္ျပန္လာမွာပါ "
ခ်င္းေပ က နိမိတ္မေကာင္းသၫ့္ ခံစားခ်က္ကို ရလိုက္ကာ အထဲသို႔ ဝင္ေနသၫ့္ သူမ ေျခလွမ္းမ်ားကို ရပ္တန႔္လိုက္ကာ လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ သူမအား ၿပံဳးျပေနသၫ့္ သူကို ျမင္မွသာ စိတ္သက္သာရာရသြားကာ ျပန္လွၫ့္သြားသည္ ။ ' ငါအထင္မွားတာ ေနမွာပါ '
ရွယ္ယာရွင္ အစည္းအေဝးသည္ ထံုးစံအတိုင္း ျငင္းခံုမႈေတြနဲ႔သာ ျပၫ့္ႏွက္ေနခဲ့သည္ ။ တစ္ခ်က္ရိွသည္မွာ လီမိသားစုဝင္မ်ားသည္ သူမအား ဆက္ခံသူ ျဖစ္ဖို႔ ႏွစ္အနည္းငယ္ ေနာက္ဆုတ္ခိုင္းရံုသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း က်န္သၫ့္ လူမ်ားသည္ သူမအား လံုးဝခါးခါးသီးသီး ျငင္းပယ္ေနၾကျခင္းပင္ ။ ထို႔အျပင္ သူတို႔က သူမအေဖကိုလည္း တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျဖဳတ္ခ်ခ်င္ေနခဲ့ေသးသည္ ။
ထိုလူမ်ားကို ၾကၫ့္ရင္း ခ်င္းေပက ႏွာေခါင္းရႈံ ့လိုက္သည္ ။ သူမသည္ ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္း၏ ျပဇာတ္အား ေစာင့္ေနသည္မွာ အနည္းငယ္ ၾကာလွေပၿပီ ။ ေသခ်ာေပါက္ ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္းသည္ ျငင္းခုန္မႈ အထြဋ္အထိပ္ေရာက္သၫ့္ အခ်ိန္မွ ေပၚလာမည္ကို သိေနေသာ္လည္း စိတ္မရွည္ေတာ့ေပ။ ဒီေန့မွ သူမသည္ အလိုလိုေနရင္း စိတ္တိုင္းမက် ျဖစ္ေနခဲ့သည္ ။ ' မနက္ကေတာင္ ဒီေလာက္မဆိုးေသးဘူး ။ ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္း ေၾကာင့္မ်ားလား '
