" ကိုကို ... အခမ္းအနားစေတာ့မယ္ .." ပိုင္ရွန႔္သည္ နက္ျပာေရာင္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားကာ အသာသက္ျပင္းခ်ရင္း ဝိုင္တစ္ခြက္ကိုင္ထားကာ အေဆာက္အဦး၏ ေခါင္းမိုးထပ္တြင္ အျပင္ကို ေငးၾကၫ့္ေနသၫ့္ ရွဲ႔ေယာင္အား လွမ္းေခၚလိုက္သည္ ။ လြန္ခဲ့သၫ့္ ႏွစ္ႏွစ္က ဒီေန့သည္ ႏွလံုး ေရာဂါသည္မ်ားတြင္ အသံုးဝင္ဆံုး ေဆးအား စတင္ျဖန႔္ခ်ီ သၫ့္ေန့ျဖစ္ကာ ယေန့သည္ ရွဲ႔ေယာင္သည္ A ႏိုင္ငံ ၏ အငယ္ဆံုးသမားေတာ္အျဖစ္ သတ္မွတ္သၫ့္ အခမ္းအနားကို က်င္းပ သၫ့္ ေန့ျဖစ္သည္ ။
အသက္ 30 နားနီးေနၿပီ ျဖစ္သၫ့္ ရွဲ႔ေယာင္ သည္ နီညိုေရာင္ အေနာက္တိုင္း ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားခဲ့သည္ ။ သူက ဝိုင္ခြက္ကို ေမာ့ခ်လိုက္ရင္း ေဆြးေျမ့စြာ ပိုင္ရွန႔္အား ေျပာလာခဲ့သည္ ။ " ရွန႔္ ... ေဒၚေလး.. သတင္း ဘာၾကားေသးလဲ " ခ်င္းေပ ေပ်ာက္သြားသည္မွာ ငါးႏွစ္ ေက်ာ္ရိွေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။ သူတို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ တိုင္းသည္ အလြန္ေက်ာ္ၾကားကာ အာဏာရိွေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမရဲ့ သတင္းအစအနပင္ မရခဲ့ၾကေပ ။
ပိုင္ရွန႔္ က ေခါင္းသာ ခါျပလိုက္သည္ ။ ရွဲ႔ေယာင္ သည္ ထိုအေျဖကို ခန႔္မွန႔္ထားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ထပ္သိလိုက္ရသၫ့္အခါ စိတ္ပ်က္မႈတို႔ ႀကီးစိုးလာျပန္ရသည္ ။ သူသည္ အထက္စီးမွေန၍ ၿမိဳ႔အား လွမ္းၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ ယေန့ သူရခဲ့သၫ့္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားသည္ သူမ သင္ေပးခဲ့သၫ့္ ေဆးပညာမ်ားနဲ႔ အတူ သူမေပးခဲ့သၫ့္ ေဆးၫႊန္းမ်ား ဗဟုသုတ မ်ားေၾကာင့္ပင္ ။ ' ငါတို႔ကို အခုလို အဆင့္မ်ိဳးေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ၿပီးမွ .. အဲ့လိုေပ်ာက္သြားရသလား '
ပိုင္ရွန႔္က ရွဲ႔ေယာင္၏ လက္အား အသာဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး " ေဒၚေလးက .. အစြမ္းထက္တဲ့သူဆိုတာ မွတ္မိတယ္မလား .. သူမကို ကိုယ္တို႔က သာမန္အေတြးနဲ႔ မွတ္ခ်က္မခ်ႏိုင္ဘူး .. ငါးႏွစ္ဆိုတာ သူမအတြက္ ဘာမွမဟုတ္ဘူး .. အခ်ိန္တန္ရင္ ျပန္လာမွာပါ "
ရွဲ႔ေယာင္က သူသည္ ေဒၚေလး ဆိုသၫ့္စကားအား ေခၚလိုက္တိုင္း ျဖစ္သြားတတ္သၫ့္ ခ်င္းေပ၏ မ်က္ႏွာအား ေတြးမိလိုက္ကာ ၿပံဳးလိုက္မိသည္ ။ သူသည္ ပိုင္ရွန႔္၏ လက္အား ျပန္ဆုပ္ကိုင္ကာ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္ ။
