ပိုင္ရွန႔္က ရုတ္တရက္ ပူထူသြားကာ မတုန႔္ျပန္ႏိုင္ျဖစ္သြားသည္။ လန႔္သြားကာ ေတာင့္တင္းေနသၫ့္ ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္းအား တြန္းဖယ္လိုက္ကာ ရွဲ႔ေယာင္ဆီသို႔ သြားလိုက္သည္။ ရွဲ႔ေယာင္ က မူးေဝေနသၫ့္ ေခါင္းအား ခါလိုက္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထထိုင္လိုက္သည္။ သူလက္ထဲရိွ ပုလင္းအား လွမ္းလာေနသၫ့္ ပိုင္ရွန႔္အား ကမ္းေပးကာ " အဘိုးကို ျမန္ျမန္တိုက္လိုက္ပါ .. အနည္းဆံုးေတာ့ အသက္ကိုဆြဲဆန႔္ထားႏိုင္လိမ့္မယ္ .. ဒါေပမယ့္ .. အဟြတ္.. ဒါေပမဲ့ ေရာဂါအရင္းအျမစ္ကို ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ေအာင္ မကုသႏိုင္ရင္ ခမ်ားက ေနာက္ထပ္ ေဆးပင္ေတြ ထပ္ရွာရဦးမယ္ "
ပိုင္ရွန႔္က လက္ထဲရိွ ပုလင္းအားၾကၫ့္လိုက္သည္။ ဒါသည္ ရွဲ႔ေယာင္ က သူမလွဲက်ခင္ အလ်င္အျမန္သိမ္းလိုက္သၫ့္ ေဆးအဆီအႏွစ္တစ္ဝက္ပင္ ။ က်န္တစ္ဝက္မွာ ျပာျဖစ္သြားေပသည္။ သူက ေဆးကို အဖိုးပိုင္အား တိုက္ၿပီးေနာက္ ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္း နဲ႔ ပိုင္ဟန္ အား ၾကၫ့္ကာ " ထြက္သြား .. ပိုင္မိသားစုက မင္းတို႔ကို မႀကိဳဆိုဘူး "
ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္းက အစပိုင္းလန႔္သြားေသာ္လည္း ႏွာေခါင္းရႈံလိုက္ကာ " သြားဆိုသြားတာေပါ့ .." သူမက ပိုင္ဟန္အား ေအးစက္စြာ ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး " ငါက ကူညီခ်င္ေပမဲ့ အခ်ိဳ႕သူေတြက လက္မခံဘူး .. ေနာက္ကို ငါ့ဆီက အကူအညီကို ေမ်ွာ္လင့္မေနနဲ႔ေတာ့ .."
ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္းက အိမ္တံခါးနားအေရာက္ ေနာက္လွၫ့္ကာ အထင္ေသးသၫ့္ ေလသံျဖင့္ "ေအာ္.. ပိုင္ထိုက္ရွန႔္ရဲ့ကိုယ္ထဲက ေသျခင္းခ်ီေတြက ေသြးေၾကာေတြကို ဖ်က္ဆီးေနတာဘဲ .. အဲ့ခ်ီေတြကို ဖယ္ရွားႏိုင္မွသာ ေနမေကာင္းေပ်ာက္မွာ .. ၿပီးေတာ့ အဲ့ခ်ီေတြကို ငါတစ္ေယာက္ဘဲ ဖယ္ရွားႏိုင္တာ ... တစ္ေယာက္ေယာက္က ကုသႏိုင္ခဲ့ရင္ မဟုတ္ဘူး .. ငါကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ ကုသႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး " သူမက ေျပာၿပီး ထြက္သြားရန္ ျပင္လိုက္သည္။ အိမ္ထဲရိွ လူတိုင္းက ဆြံ႔အေနသကဲ့သို႔ ဘာမ်ျွပန္မေျပာႏိုင္ေပ ။
" ခန .." တိတ္ဆိတ္ေနသၫ့္ အေျခအေနအား ေအးေဆးသၫ့္ အသံတစ္ခုက ၿဖိဳခြင္းသြားသည္။ လူတိုင္းက ခ်င္းေပအား လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ကာ သူမ ဘာလုပ္မလဲ သိခ်င္ေနပံုေပၚသည္။ အိမ္ထဲတြင္ ေရေနြးခြက္ ခ်လိုက္သၫ့္ အသံသာ ႀကီးစိုးေနသည္။ လူတိုင္းအသက္ျပင္းျပင္းမရႈရဲဘဲ .. ျဖစ္လာမၫ့္ ကိစၥကို ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။
