လီေရွာင္းယန္ သည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သၫ့္အလား ရွန္းခြၽန္းမင္အား ၾကၫ့္လာသည္။ သူ႔အၾကၫ့္သည္ တည္ၿငိမ္ေနကာ နက္ရိႈင္းေသာ ေခ်ာက္နက္ အလား အေတြးကို ခန႔္မွန္း၍ မရေပ ။
" မင္းကို ဒုကၡေပးရဦးမယ္ " သူ႔အသံ က အနည္းငယ္ အက္ကြဲေနသၫ့္ပံု ေပၚေနကာ ရွန္းခြၽန္းမင္ သည္ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရႈလိုက္မိသည္ ။ တကယ္လို႔ တစ္ေန့မွာ သူက လီေရွာင္းယန္ လို ျဖစ္လာခဲ့ရင္ေရာ ။ ထိုအေတြးဝင္လာသည္နဲ႔ရွန္းခြၽန္းမင္ သည္ ေၾကာက္ရြံ ့မႈကို ခံစားလိုက္ရ၍ ေခါင္းကို ခါယမ္းလိုက္ကာ အေတြးကိုထုတ္လိုက္သည္ ။
" မလိုပါဘူး.. ခန ေစာင့္ပါဦး .. " ရွန္းခြၽန္းမင္ ၏ နဖူးထက္မွ အလင္းတန္းတစ္ခု ထြက္သြားကာ ေကာင္းကင္ ေပၚသို႔ ထိုးတက္သြားသည္ ။ အဆံုးမဲ့သၫ့္ စၾကာဝဠာ ထဲ တိုးဝင္သြားသၫ့္အလားပင္ ။
ဝိညာဉ္ေလာကတြင္ စြမ္းအားႀကီးလာေသာ ဝိညာဉ္မ်ားသည္ယခုအခ်ိန္တြင္ သူတို႔ေရ႔ွက မိန္းမငယ္ေလးအားၾကၫ့္ရင္း အေတာ္ေလး ေခါင္းကိုက္ေနၾကသည္ ။ သူမေလးသည္ စြမ္းအားႀကီးသည္ဟု ေက်ာ္ၾကားေသာ ဝိညာဉ္မ်ားအား ပတ္ခ်ာလွည့္ကာ စိန္ေခၚေနသျဖင့္ ဝိညာဉ္မ်ားသည္ ပုန္းကြယ္ေနၾကရသည္။
" အားနည္းလိုက္တာ .... ဒီလိုပံုစံနဲ႔ ဝိညာဉ္ေလာကကို ဘယ္လိုေစာင့္ေရွာက္မွာလဲ " ႏြီရွန္းက မေက်မနပ္ေရရြတ္ကာ အက်ႌလက္စကို ခါယမ္းလိုက္သည္ ။
ထိုအခ်ိန္ အလင္းတန္း တစ္ခုသည္ သူမ၏ နဖူးအတြင္းသို႔ ဝင္သြားကာ နက္ရိႈင္းသၫ့္ အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။
" ႏြီရွန္း .. ဝိညာဉ္နန္းေတာ္ ကို ျပန္ၿပီး စြမ္းအင္ သလင္းေက်ာက္ကို ဖြင့္လိုက္ပါ .. ငါအခု အေရးတႀကီး စြမ္းအင္ သံုးစရာရိွေနတယ္ "
ႏြီရွန္းက ရွန္းခြၽန္းမင္၏ အသံဆံုးသည္ႏွင့္ ႏူတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္ကာ မေက်မနပ္ ေရရြတ္လိုက္သည္ ။ " အဲ့အရွင္သခင္ က အလုပ္မလုပ္ဘဲအေလလိုက္ေနတယ္ .. အလုပ္ေတြ အကုန္ ငါဘဲ လုပ္ေနရတယ္ .. သူက်ေတာ့ ေပ်ာ္ပါးေနတယ္.. အဲ့တုန္းက ေျပာမိတဲ့ ငါ့ပါးစပ္ကို ျပန္သြားရိုက္လိုက္ခ်င္တယ္ " ႏူတ္က ေရရြတ္ေနေသာ္လည္း အလင္းတစ္ခ်က္နဲ႔ပင္ သူမသည္ နန္းေတာ္သို႔ ေရာက္သြားသည္။ ထိုအခါမွသာ ဝိညာဉ္မ်ားသည္လည္း စိတ္သက္သာရာရသြားေတာ့သည္ ။
