Lal

5.Bölüm" ameliyat günü"

     2 gün geçmişti. Bugün ameliyat günümdü erkenden hastaneye gelmiştik. Doktor ameliyattan sonra konuşmam için sadece düzenli olarak kontrole gelmem gerektiğini söylemişti. Şimdi ise hemşireler ameliyat için beni hazırlıyorlardı. Gergindim. Hazırlandıktan sonra bizimkiler içeri girsin diye dışarı çıktılar. Bende yatakta uzanıyordum.

   Kapı açıldığında kafamı o tarafa çevirdim. Çağan tek başına girip kapıyı kapattı. Şaşırdım. Defter ve kalemde yoktu ki. Yanıma gelip yatağın kenarına çöktü. Gülümsedim. Aramız eskisi gibi değildi ama kötü de değildi.
" hiç konuşamadık."Dedi. " kitap olayını öğrendim. Seda'nın yaptıklarını da , özür dilerim. Aramız peki iyi değil sanırım seninle ama ben böyle gitmeni istemiyorum. Hatta içimde bişey de kalsın istemiyorum. Biz tanışalı çok bi zaman olmadı ama sen farklı oldum benim için. Yani konuşmadın mesela ama öyle bir baktın ki beni anladığını benim için bişeyler yapmak istediğini yüzüne baktığımda görebiliyorum. Geçmişte ne  yaşadın da şuan bu hasta yatağındasın bilmiyorum ama beni bırakıp gitmeni istemiyorum. Sana karşı bişeyler hissediyorum ve bu hissettiğim şey her neyse yüzünü görmediğim her gün büyüyor. Seda'yla bir alakam kalmadı." Diyip elimi tuttu.

    Şaşkınlıktan tepki veremiyordum. Hemen yatakta oturur pozisyona geldim. Yüzüme bakıyordu.
" yüzüne karşı söylemek istiyorum." Dediğinde gözleri doldu.
" olmasın ama eğer olurda seni bi daha göremezsem bil istiyorum." Dedi ve işaret diliyle seni seviyorum dedi.  gözlerim doldu ve bi damla yaş düştü.  Ne ara öğrenmişti işaret dilini şaşırdım .Böyle olmamalıydı. Belki ölme ihtimalim onu böyle üzmemeliydi. Eliyle gözyaşını sildi. Gülümsedim.
" esattan öğrendim. Seni seviyorum demekmiş , sesli bir şekilde de söyleyebilirim. Seni seviyorum."Dediğinde boğazımdan bi hıçkırık koptu.
Bırakıp gitmek istemiyordum.

      Ellerimi kaldırdım.
"bende seni seviyorum." Dedim.  Şaşırdı ama Gülümsedi. Eller yanaklarıma gitti gözyaşlarımı sildi o da ağlıyordu. Ellerimi yanaklarına koydum.
Gözlerime bakıyordu bakışları dudaklarıma kaydı. Gözyaşlarım dudaklarıma akmıştı.
" bişey yapmak istiyorum. İlk defa ve belkide son defa ama son olsun istemiyorum."dedi fısıltıyla, ne demek istediğini anladım. Gözlerime baktı onay bekliyordu. Gözlerim onun dudaklarına kaydığında yutkunup tekrar gözlerine baktım. Ağır ağır kafa salladığımda Gülümsedi. Bende gülümsedim. Beni öptü, ilk öpücüğümdü ama zerre rahatsız değildim. Karşılık verdim. Ölebilme ihtimalimi düşünüyorduk ikimizde öyle öpüyorduk.

    Yavaşça ayrılıp yüzüne baktım. Gülümsüyorduk. Yanağını öptüm.
" Ben böyle hayal etmemiştim. Sen hele bi kalk o ameliyattan daha güzel zamanda daha güzel olucak." Dediğinde kıkırdadım.  Kapı açıldığında o tarafa baktık.  Ameliyata götürmek için gelmişlerdi. Çağan yataktan kalktığında koridora  çıktık. Herkes buradaydı gülümsedim. Hemşireler yatağı durdurduğunda esat bana sarıldı. Herkes bana sarıldığında gülümsedim.
" bi kaç saat sonra görüşürüz."Dediğimde gülümsediler. Ameliyathaneye doğru girdiğimizde el salladım onlarda  bana  el salladı.

   Ameliyat masasında yatıyordum.
" yavaş yavaş uyuyacaksın ." Diyen doktora kafa salladım. Gözlerim yavaşa yavaş gidiyordu kendimi uykuya bıraktım.

(Çağanın anlatımıyla)
  Tuana ameliyata girdiğinde hepimiz beklemeye başladık. Tam 4 saat geçmişti ama hala çıkan olmamıştı. Ailesi hiç iyi durmuyordu.esat yere çökmüştü yanına oturdum.
" bence tuana içerde dayandığı için bu kadar uzun sürdü. Dayanamasaydı ameliyat falan kalmazdı." Dediğimde esat yüzüme baktı.
" o zaten inatçıdır. Dayanıyordur." Dedi.

     Gülümsedik.
Esatla ameliyathane kapısına bakıyorduk.
" kitaba çok üzüldü. O kitabı ona aldığımda çok sevinmişti. Kitaba zarar gelmesin diye yastığının altına koyuyordu. Taşındığımız zaman kolilere koymadı sırt çantasına koydu." Diyip güldü. Mete leya Ülkü yağız ve Mete  de yanımıza eğildiğinde onlara baktım.

    Leya gülümseyerek ameliyathane kapısına baktı sonra esata döndü.
" gerçekten çok inatçı bir ikizin var. Kitabı aramak için hiç durmadı ölücez sandık bi ara ." Dediğinde hepimiz güldük. Ameliyathane kapısı açıldığında hepimiz ayağa kalktık. Esatın annesi ağlamaktan mahvolmuştu. Hemen onlarda yanımıza geldi.
Esat telaşla ve korkuyla " ne oldu? İyi dimi? Bişey olmadı."Dediğinde doktor Gülümsedi. " gayet iyi, bi kere kalbi durdu ama sizi bırakmadı. Baya sağlam çıktı." Dediğinde herkes çok sevindi.

  Herkes birbirine sarıldı.doktor yanımızdan ayrıldığında esata baktım.
" ben demiştim bak . Gördün mü?" Dediğimde gülerek bana sarıldı. Ona bişey olmamıştı. Ameliyathaneden baygın çıkan tuanayı görünce hemen yanına koştuk. Boğazında sargı vardı. Doktorlar onu odaya alacaklarını söylediler .

  
   1 saat geçmişti tuana çoktan uyanmıştı ve  doktor narkoz etkisinde olduğunu söylemişti. Uyandığından beri esata işaret diliyle bişeyler söylüyordu esat kahkaha atıyordu. Yine ellerini  kaldırdığında tuanaya baktım. Bişeyler söyledikten sonra esat donup kaldı sonra hızla bana baktı.
Tuana ne söylemişti? Allahtan annesiyle babasını eve yollamıştık. Tuana yine bişeyler söyleyince ona baktım. Esat tuanaya baktıktan sonra kahkaha attı.
" ya esat bize de söylesene kendi kendine gülme ."dedi leya.  Esat hala gülerken" sizin hakkınızda bişeyler söylüyor. Çağan çok tatlıymış öyle dedi."Dediğinde kahkaha attık. Gülümseyerek tuanaya baktım.

      Yavaş yavaş gözleri kapanıyordu. Gözleri tamamen kapandığında gülümsemem genişledi. Altlatmıştı. Şimdi bizim zamanımız başlıyordu. Bi kere gülmesi bile bana o kadar iyi geliyordu ki onun için herşeyi yapmak istiyordum.