Lal

19. Bölüm"tuananın korkusu"

     Bizimkilerle vakit geçirdikten sonra bizimkiler otele  gitmişti.geri kalanlarda uyumaya çıkmıştı. Bende  bahçede hamakta oturuyordum. Telefonum çaldığında ekrana baktım. Özel numara yazıyordu.
Açıp kulağıma koydum.
" hırçın." Dedi. Selçuktu. Korktum.
" konuş benimle, sesin düzelmiş. Lütfen konuş. Yıllar sonra duyayım." Dediğinde gözümden bir yaş düştü korkuyordum.

" ne istiyorsun?" Dedim titrek sesle. Derin bi nefes verdi.
" çok özlemişim hırçın. Kim bile bilirdi ki intikam için kaçırdığım kıza bu kadar bağlanıcam." Dedi
Ağzımdan bi hıçkırık koptu.
" hayatımı mahvettin sen. Senin yüzünden yıllarca konuşamadım. Ben hala o günün travmasını yaşıyorum. Sen benim iznim yokken beni öptün. Daha ilkokula gidiyordum ben." Dedim ağlamam şiddetlendi.

" ağlama lütfen. Ne olur ağlama." Dediğinde telefonu yüzüne kapattım ve hemen içeri girip kapıları kilitledim. Tek başıma yatamayacağımı anlayınca Esatın yattığı odaya çıktım Yatağın kenarına oturup esata baktım.
"Esat." Dedim fısıltıyla. Gözlerini hafif aralayıp bana baktı.Ağlamaklıydım
" kabus gördüm. Benimle uyurmusun?" Dediğimde hemen kenara çekilip yanını gösterdi.

Yanına yattığımda beni kolunun üstüne aldı ve sarıldı bende sarıldım
" korkma ben burdayım kabus sadece." Dedi fısıltıyla. Kafam göğsüne geliyordu kafamı kaldırıp yüzüne baktım.
" her kabus bir gün biter mi?" Dediğimde Gülümsedi.
" sen her kabus gördüğünde bana sığın." Dedi.Kocaman bi Gülümsemeyle kollarımı beline sardım o da saçıma öpücük kondurdu gözlerimi kapattım.

Sabah uyandığımda esatla atışmamız sonucu ekmek almaya ben gönderilmiştim şimdi ise eve dönüyordum. Tam bizim sokağa girecekken burnuma gelen sivri kokuyla çırpındım ama istemsizce gözlerim kapandı kendimi bıraktım birinin beni tuttuğunu hatırlıyorum gerisi yok.

Gözlerimi araladığımda ilk önce idrak edemedim ama sonra kendime gelince hızla doğruldum. Bilmediğim bi yerde bi yataktaydım.
Hızla ayağa kalktım. Tam adım attığım sırada yere düşmemle bileğim burkuldu. Canım yandı. Ayağımı zincirlemişlerdi. Ağlarken bağırmaya başladım.
" ya Ne istiyorsunuz benden yardım edin." Dediğimde hızla bana yaklaşan ayak sesleri duydum.
Kapı açıldığında ağladığım içim yüzüme yapışan saçlarımı geriye atıp o taraf baktım.

Selçuktu. Korkuyla geri kaçmaya çalıştım. Bileğim acıyordu. O telaşla yanıma geldiğinde geri gittim.
" dokunma dokunma." Dedim. Hızla geri çekildi .
"Ayağım acıyor çıkar lütfen canım yandı." Dedim. Çok telaşlıydı. Hemen ayağımdaki zinciri çıkardığında geri geri gittim.
" hırçın sakin ol. Sakin ol." Diyordu ama korkudan titriyordum.
" ne olur yaklaşma? Lütfen yaklaşma." Dediğimde yüzüme bakıyordu.
" hırçın kendine gel yaklaşmıyorum bak. Ellerim burda dokunmuyorum." Dedi. Ne kadar sürede sakinleştim bilmiyorum. Ben yatağın kenarında dizlerimi kendime çekmiş yerde o da karşımda duvar dibinde oturuyordu.

Kısık sesle konuşmaya başladım.
" bi daha sesimi kaybetmek istemiyorum lütfen. Bırak beni. Kaldıramıyorum artık." Dediğimde yüzüme baktı.
" bırakamam ki seni. Yapamam. Sensiz yapamam." Dedi.
" ne istiyorsun Benden ne yapacaksın?" Dedim. Gülümsedi. " sana hiç bir şey yapamam çirkin ama sensiz de yapamam."

" hastasın sen. Yıllar önce beni yine kaçırdın. Madem bu kadar değerliyim. Niye benim tarafımdan düşünmüyorsun? Kaldıramıyorum. Ölmek istiyorum. Zamanında beni kurtardığın kurşun keşke bana saplansaydı." Dedim. Sinirle yüzüm baktı.
"Sakın." Dedi ." Sakın öyle deme. İyiki kurtardım seni o gün. Bak şuan yanımdasın. Söz veriyorum sana yaklaşmayacağım ama Benden korkma Ne olur? Ben etrafındaki herkesten çok seni düşünüyorum." Dedi.