Lal

23.bölüm" 5 sene sonra

Her şey olduğu gibi kalmaz hayatta. Kimimiz tepetaklak olur kimimiz mutlu mesut yaşar. Ben mutlu mesut yaşayan taraf olmamıştım. Yeniden doğmak derler ya, benimki öyle değil. Ben öldüm ama yeniden doğmadım. Siz merak ediyorsunuzdur anlatayım. Herşey 12. sınıfın bitmesine az kalmışken başladı. Çağanla sürekli kavga ediyorduk o zamana kadar nerdeyse 2 senedir sevgiliydik.

Kavgalar büyüdü. Sürekli Çağanın bağrışlarına maruz kalıyordum. Baya bi süre böyle devam etti. Sonra bi gün üniversite 2 deyken üniversite için İngiltere'ye gitmek istediğini söyledi. Fikrimi sormadı. İstemedim gitmesini ama istemediğim için benden ayrıldı ve gitti. Yaz tatilinde gitmişti zaten. Herkes onun haklı olduğunu söylüyordu ama kimse onu kaybetmekten korktuğumu anlamıyordu. Çağan gittikten 2 buçuk 3 ay sonra bi haber aldım.  Üzüntüm olduğu için bayılmalarım mide bulantılarım var sanıyordum ama öyle değilmiş. Hamileymişim okulumu bitirmiştim zaten 2 yıllık okumuştum.

Hep kavga ediyorduk giderse iyice kopardık. Zaten öyle oldu. Tüm bağları kopardı gitti. Bizimkiler bile onu haklı buluyordu. Onun adını bile anmamaya başladım ama anılarda boğuluyordum. Bi gün bizimkilerle yine konuşurken konusunu açtıkları için sinirlendim ve onun adını bile duymak istemediğimi söyledim bu sert tepkime erkekler tepki gösterdi ve kavga ettik. Daha hamile olduğumu bile onlara söyleyememiştim. Bi daha erkeklerle de görüşmedim. Leya ve Ülkü'yle görüştüm. Onlar İstanbul'da ben hala kocaelideydim. Geçen sene annem vefat etti. Bi kaza da... cenazesine geldiler sadece sonra görüşmedik. Teyzem ne kadar onlarda kalmamı istese de istemedim. İstanbul'a döndüm.

Kartal'la ve kızlarla görüşüyordum ama kızları isteyince arıyordum sadece telefonda konuşuyorduk başka kimseyle görüşmüyordum.. Kartal ve Çağanın annesi  ve teyzem haricinde kimse şuanda 3 yaşında bir kızım olduğunu bilmiyordu.

Kartal zaten kimseye söylemiyor. Esat cenazeden sonra bi kaç ay beni aramış ama ulaşamamış.kim ne yapıyor bilmiyorum. Kızları da nerdeyse 3 aydır aramıyordum. Onlarda bir yeğenleri olduğunu bilmiyordu. Ben böyle olsun istememiştim ama oldu.

 
      Şimdi Kartal'la beraber şiledeki yazlıktaydık. O bu süreçte çok yardımcı olmuştu bana. Handeyle nişanlanmışlardı. Handeyle de aram düzelmişti. Kartal'ın çetesindekilerden sadece Seda'yla görüşüyordum o da  bu zorlu süreçte yanımda olmuştu.  Doğumda yanımda kimse yoktu.

    Kızımın adını ikinci adım olan Naz koymuştum. Aden de çok büyümüştü. O gittikten sonra, bi daha kimseye güvenememiştim. Behçedeki salıncakta oturmuş yerdeki kilimde oturup oyun oynayan Kartal'ı ve Naz'ı izliyordum. Hande yanıma oturunca ona baktım.
" Kartal." Dedim. Gülümserken. " çok iyi bi eş ve baba olucak."
Hande Gülümsedi.
" sende çok iyi bir annesin tuana." Dedi.

Gözlerim doldu. " ben hiç bişey olamam artık. Sadece onun için yaşıyorum." Diyip Naz'a baktım. Hande elimi tuttu.
" sen bunca şeyle baş ettin. Kızın çok şanslı." Dediğinde gülümsedim. Kartal kucağında Naz'la ayağa kalkınca gözyaşlarımı sildim.
" annesi naz hanım acıkmış." Dediğinde naz güldü. Bende gülüp ayağa kalktım.
" yemek hazır zaten hadi bakalım." Dediğimde sofraya geçtik. Yemek yedikten sonra Naz'ı odasına çıkarıp uyuttum . Bende handeyle Kartal'ın yanına indim.

Kartal direk yüzüme bakıp " tuana." Dediğinde ona döndüm.
" sevinç hanım(Çağanın annesi) yarın seni çağırdı. Esatlarda ona gidecekmiş." Dediğinde şaşırdım.
" Kartal ben hiç bir yere gitmiyorum ben kimseyle görüşmüyorum." Dedim. Hande şevkatle yüzüme baktı.
" bak kuzum bi kızın olduğunu söyleyip söylememek sana kalmış ama artık çıkman gerekiyor. Böyle nereye kadar gidicek?" Dediğinde başımı ellerimin arasına aldım. Haklıydı.

Kafamı kaldırıp onlara baktım.
" tamam haklısınız ama eğer Naz'ı biri sorarsa Ne olucak ?" Dedim. Kartal handeye baktı. Sonra bana döndü.
" kızlara gerçeği söylersin. Onlardan sır çıkmaz ama diğerlerine evlenip boşandım desen?" Dedi . Kafa salladım.
" şimdilik İdare eder" Dedim

    ( herkes sen çal kapımı tarzı yapmamı istemişti yaptım yoksa farklı bi fikir vardı öeçcçwwcçsçs)