Lal

42.bölüm" 2 gün sonra"

İki gün geçti. Ben hala Ne yapacağımı düşünüyordum. Esatlar saç örneği alıp DNA testine yollamışlar. Çağanın annesi beni görmek istediğini söylemiş ama evden çıkmadım. Onların kızı olma ihtimali bile beni mahvediyordu. annem babam zaten artık umrumda değil. İkisiyle de konuşmuyorum.

Bugün DNA testi sonuçları çıkacakmış ama çıkacak cevaptan o kadar korkuyorum ki odamdan bile çıkmıyorum. Telefonumu zaten parçalamıştım o zamandan beri o kişi daha önüme çıkmadı. Esat sakinleştiricilerimi aldı. Odamdan hiç çıkmadım kimseyle görüşmedim ama bi düzelmem olmadı. Bu seferki sır sadece beni korkutmak için olsun diye dua ediyordum. Yatağımdan kalktım. Odamdan çıktım. Buzdolabına falan baktım ama ilaçlar yoktu. Baş ağrısı için olan ilaçları bile kaldırmışlar.

Mutfak dolaplarını açıp kapatırken Mutfağa birinin girdiğini anlayınca doğrulup arkamı döndüm. Esattı
" ne yapıyorsun sen burda?" Dediğinde yanımdaki sürahiyi gösterdim
" su içecektim ."dedim ama inanmadığı belliydi
" hadi gel seninle biraz konuşalım." Dedi elimden tutup salona getirdi . Koltuğa oturdu.
" hiç konuşamadık. 2 gündür odandasın." Dediğinde kafa salladım.
"Test sonucu beni korkutuyor ama dile getirmek istemiyorum. İçimde çok büyük bir yangın var ama sesim çıkmıyor ki derdimi anlatayım."dedim.

Esat Gülümsedi.
"Çağanla sen kardeş olabilirsiniz. O halde durumlar değişir. Uzak durmak zorundasınız ama biz seninle uzak durmak zorunda değiliz. Herkese uzak ol ama bana olma diyorsun Yani." Dedim. Gülerek kafa salladı .
" bulucam Esat , o adamın kim olduğunu bulucam." Dedim esata sarıldım o da bana sarıldı.
" ben hep burdayım. Çağan da hep yanında olur Tuana. Kardeşi olarak Görmez, sevgili de olamazsınız ama sana hep değer verir bunu hepimiz biliyoruz." Dedi. Gülümsedim.

Kapı çaldığında Esat Benden ayrılıp kapıyı açmaya gitti. İçeri bizimkiler girdiğinde Leya ve Ülkü beni görünce koşup sarıldılar. 2 gündür sürekli geliyorlardı ama odamdan çıkmıyordum.
" sonunda çıkmışsın odandan." Dediğinde Ülkü'ye baktım. Leya Ülkü'yü dürttü " bi ara içerde bişey sakladığını falan düşündük." Dedi. Güldüm. Erkeklere gözüm kaydı Mete ve yağız aynı anda bana sarıldıklarında Gülümsedim. Bende onlara sarıldım. Çağan direk koltuğa oturdu . Hafif kafamı çevirip ona baktım o da endişeli görünüyordu benim gibi.

Mete durgun bi sesle" sonuçları aldık ama açamadık." Dediğinde içimi korku kapladı. Zarfı masaya koydu bana uzattı. Baktım biraz. Sonra teker teker herkesin suratına baktım. Kimsede açmaya cesaret yoktu.

Zarfı elime aldım açmaya başladım. Zarfı açtım ama kağıdı içinden çıkaramadım cesaret edemedim. Gözlerim dolmaya başlamıştı bile. Ya kardeşsek Dedim kendi kendime , ya ikizim sevgilim dediğim çocuksa....

Zarf açıktı ama kağıdı içinden çıkaramadım. Yapamayacağımı anlayınca zarfı kapatıp masanın üstüne koydum.
"Ben yapamam, ben yapmasam." Dedim. Esat hayır anlamında kafasını salladı.
"Sen yapmak zorundasın. Bu kağıtta yazan şey senin kaderin." Dedi. Gözyaşlarım resmen akmak için kağıtta yazanı bekliyorlardı. Gözlerim dolu dolu olmuştu.

Kararımı değiştirmemek için hızla zarfı alıp kağıdı içinden çıkardım. Nasıl yaptım bilmiyorum bi anda kağıdı açtım okumaya başladım. Gözlerim sonuca takıldı. Dolu dolu olan gözlerimden yaşlar aktı. Dondum. Kağıdı yanımda oturan Ülkü'ye uzattım. Ülkü korkuyla kağıdı aldı. Okudu. Kocaman gözlerle bana baktı. Daha Ne olduğunu bile anlamadan ayağa kalktı
" lan negatif lan kimse kardeş değil lan." Diye bağırmaya başladı . Diğerleri de ona katıldı ama benim gözlerim Çağana takıldı. O da kalkmadı yerinden bana bakıyordu. İkimizde donduk sanki.

Biri elini gözümün önünde sallayınca ona baktım esattı
" lan kendinize gelseniz mi acaba? Kardeş falan değilmişsiniz." Dediğinde yutkundum. Sanki yeni idrak ediyordum. Çağan ayağa fırladı Ülkü'nün elinden kapıdı çekti
" bakiyim lan." Dedi kağıdı incelemeye başladı. Ben öyle oturuyordum. Değişiklikler bana iyi gelmiyordu. Dengem şaşmış olmalı ki nasıl tepki vereceğimi bile bilmiyordum.
" tamam hadi çıkın burdan." Dedi ben sadece izliyordum.

      Herkes salondan çıktı. Çağan ben koltukta otururken önüme eğildi. Yüzüne baktım.
" şoktan çıkıp bana sarılman gerekiyor." Dediğinde gözümden yaş düştü. Çağana baktım, sonra elindeki kağıda.... çağan yanağımı okşamaya başladığında ona baktım.
"Yani kardeş değil miyiz?"Dediğimde gülüp kafa salladı. Çağanı kendime çekip sarıldım. Çağan direk belime sarıldı kafasını boynuma koydu. Derin derin nefes alıyordum.
" sen benim sevgilimsin." Dediğinde daha sıkı sarıldım.

     Ayrıldım biraz uzaklaştım. Yüzünün her yerine  baktım. Önüme gelen saçlarımı geriye attı. Ellerini yanaklarıma koydu. Sonra yanağımı öptü dudakları bir süre orda kaldı. Gülümsedim. Geriye çekildim.
"Bulucam bunu bize yapanları ve cezasını çekecek." Dedim çağan Gülümsedi.
" çok özledim kızım. Öldüm öldüm dirildim" Dediğinde güldüm.kafa salladım.
"Kardeş olmamamız için çok dua ettim."Dediğimde güldü beni kendine çekti.

   "Biz sevgiliyken  iyiyiz kardeş istemem." Dediğinde kafa salladım.
" ve şimdi izin verirsen kaç gündür  yüzünü bile görmediğim sevgilimi öpücem" Dediğinde hayır anlamında kafa salladım. Sırıtmaya başladığında kurtulmaya çalıştım ama bırakmadı. Çok dibime girince dikkatim dağıldı gözlerim dudaklarına kaydı.

    Herkese karşı kontrollü olan ben ona karşı kontrolümü kaybediyordum. Yutkundum yüzüne baktım. Gülüyordu. Tam kafamı eğecekken kafamı kaldırdı. Dudağımın kenarını öptüğünde Gülümsedim çok az uzaklaşıp yüzüme baktı.  Gülümsedi. Dudaklarını biraz daha yana kaydı dudaklarımın üstüne kapandı. Yavaşça öpüyordu.

     Artık içim rahattı. Şimdi sıra bize bunu yapanı bulmakta , ve ben dediğimi yaparım.....

———————————————————————
- sizce kim bu kişi ?
- başka sırlarda var mıdır?
- oy verip yorum yapmayı unutmayın