Lal

44.bölüm" kopan bağlar"

   Sıradan bir okul günü için gözlerimi açmıştım ama bugün hiç okula gitmek istemiyorum o yüzden Esatın odasına gittim söylemek icin ama masasında Erkenden çıktığına dair bir not buldum.
Okula geldim. Şimdide Çağanla oturuyorduk. Diğerleri bizi yalnız bırakmak için gitmişlerdi.

    Bi süre sonra biz sınıftayken Esat ve yanında bizimkiler  sınıfa girince  Gülümsedim ama surat ifadeleri çok kötüydü korktum.
" tuana konuşalım mı?" Diyen esata baktım.
"İyimisiniz ne oluyor?" Dedim. Esat diğer tarafıma oturdu. Ağlamak üzereydi.
" şimdi ben dayanamadım. Alp'le konuştum ve ona gerçek ailenin kim olduğunu bilip bilmediğini sordum." Dediğinde ayağa kalktım.
"Duymak istemiyorum." Dedim. Gözlerim dolmaya başlamıştı bile.
Kimse aramızdaki diyaloğa karışmıyordu.

    Esat ayağa kalktı.
" yıkılacaksın ama senden saklayamam biliyorsun." Dediğinde gözlerimi kapattım. Yutkunurken zorluk çektim gözlerimi açıp esata baktım.
" annen, sen küçükken seni yetimhaneye bırakmış ya, sonra akrabalarımız yetimhanede olduğunu öğrenmişler. Halan seni evlat edinmiş." Dediğinde şok oldum. Yani esatın annesi halamdı. Dayım sandığım kişi babamdı ama benim 2 dayım vardı.
" annen seni halana emanet etmiş. Biz aynı yaştayız diye de ikiz demişler." Diye devam etti.

     Kafam karmakarışık olmuştu. Annem sandığım kişi halam çıkmıştı, bu durumda dayı dediğim insan babamdı.
"Hangi dayım?" Dediğimde gözlerine iyice hüzün oturdu.
" caner." Dedi. Beni hiç sevmeyen dayımdı. Yani o babammış, şimdi daha iyi anlıyorum neden sevmediğini.başımda dönme hissettim. Sonra sanki elim ayağım boşaldı. O sırada çağan beni tutup sıraya oturtturdu. Ona baktım.
" şşşş sakin ol güzelim bak söylemesine izin verdiğim için beni pişman etme tuana bana bak." Dedi ellerimin titrediğini hissediyordum. Ne olduğunu anlamadım kendimi karanlığa bıraktım.

Esatın söylediğine göre dayım dediğim kişi babam çıktı ve zaten beni hiç sevmiyordu. Kimin annem babam olduğu umrumda değil. Zaten ben artık bi annem babam varmış gibi de hissetmiyorum. Öğrenmem üstünden 1 gün geçti ama elimden hiç bişey gelmez. Şimdide okulun arka bahçesinde tek başıma oturuyorum.

                       (Çağanın anlatımıyla)
    Tuananın arka bahçede olduğunu duyunca yalnız kalmaması için oraya doğru gitmeye başladım. Ders saatiydi ve bizim dersimiz boştu . Arka bahçeye gittiğimde gözüm tuanayı arıyordu. Sonra gözüm bir yerde takıldı. Alp tuanayı duvara yaslamış öpüşüyolardı. Karşılık veriyor muydu veremiyor muydu göremiyordum. Alp'in elleri Tuananın vücudundaydı. Sonra hızla ordan ayrıldım. Okuldan çıktım.

                          (Tuananın anlatımıyla)
   Alp bi anda beni öpmüştü, konuşamadığım için yardım da isteyemiyordum. İtmeye çalıştım  ama  çok sıkı tutuyordu. O kadar güçlü değildim. Ağlıyordum çırpındım ama bi faydası olmadı. Beni tutmayı bıraksa yere düşücektim dizlerim beni taşımıyordu. Dokunuyordu bana. Geri çekildiğinde yere çöktüm. Alp yanıma eğildi iyice geriye gittim. Ağlıyordum
" korkma tamam mı? Ben sana zarar vermem. Ağlama." Dedi. Ağlamaya devam ettim. Sonra Alp hızla uzaklaştı.

    Telefonumu çıkardım titreyen ellerimle esata yazdım.
Naz: arka bahçeye gel iyi değilim lütfen.
Elim dudaklarıma gitti hırkamın kollarıyla silmeye başladım. Çok bastırıyordum soyulduğunu hissediyordum ama ağlarken silmeye devam ettim. Öpmüştü beni. Dokunmuştu. Yanıma birinin çöktüğünü hissedince Korkuyla  geriye gittim.
" şşşş benim." Diyen esatı duyunca ona döndüm. Çağan hariç herkes buradaydı.
Mete de yanıma çöktü " tuana  yapma güzelim bak dudakların kanıyor Ne oldu?" Dediğinde ağlamam şiddetlendi.