Broken Days (SUAREZ SERIES #3)

Kabanata 31

Kiss

Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Hindi ako makatingin nang diretso sa kanyang mga mata'ng puno ng galit para sa akin. I can't stop the loud beating of my heart.

Dahan dahan akong naglakad papalapit sa kanya kahit pa ramdam ko ang tensyon sa pagitan nami'ng dalawa. I can't believe na makikita ko siya ngayon dito. I almost forgot that this is his favorite place! Damn! I didn't think of that!

Nang isang metro na ang layo nami'ng dalawa ay huminto ako sa kanyang harapan at tumingin nang diretso sa kanyang mga mata na para bang walang kinakatakutan. I wanna forget this man in front of me. Pakiramdam ko kasi ay siya ang magiging kahinaan ko sa mundong ito.

Edward is like a poison in my veins at kahit pa tanggalin ko ito sa aking katawan ay hindi ko pa rin makakalimutan. I breathed heavily as I keep calming myself.

"Bakit...ka nandito?" I asked bravely and stared at him. Wala akong makitang ibang emosyon sa kanya kundi ang galit at kung ano ano pang emosyon na ayaw ko nang basahin. His eyes are too much that I can't even handle his wrath.

"Ako dapat ang nagtatanong niyan sa'yo," he said grittily. Nag-iwas ako ng tingin dahil kahit gaano pa ako katapang hindi ko talaga kayang pantayan ang kanyang mga mata.

"Hindi ka ba nanunuod sa balita? I left my home," I said casually. Umakto ako na parang wala lang ang lahat kahit pa kanina pa mabigat ang dibdib ko.

"You should go back Jez. Anong gagawin mo dito sa labas? Wala kang pupuntahan! At isa pa...you're alone. Hindi ka ba natatakot sa mga maaaring manmantala sa'yo-"

"I'm scared Edward..." pigil emosyon kong sinabi. Tumingin ako sa kanyang mga mata at nakita ko ang paglalakbay ng kanyang mga mata sa aking mukha.

"Pero...mas lalo'ng...ayaw ko nang bumalik doon. Living with my dad...and his mistress makes me sick," I said.

Nanatili lang ang mata niya sa akin.

"Anong gagawin mo? Magpapalaboy laboy? Jez...please..." he almost pleaded. Sinubukan niyang lumapit pero umatras ako at malungkot na ngumiti.

"Are you siding with my dad Edward?" Tanong ko. Natigilan siya at pumikit ng mariin.

"Alam mong palagi ang simpatya ko sa'yo Jezebel," mariin niya'ng sinabi.

"Bakit hindi mo na lang ako hayaan?" Halos tumulo na ang luha ko doon pero pilit ko lang nilalabanan ang pait at lungkot sa aking sistema.

"Alam mo ang sagot ko para riyan Jezebel. Ayaw kong mapahamak ka," he said frustratingly. Tumango ako. Hindi ako manhid at alam ko ang nararamdaman niya para sa 'kin. He even confessed to me and pursued me pero ilang beses ko rin siyang sinaktan at pinalayo. Pero sa huli, he always come back to me. Para bang kahit saan siya'ng daan na magtungo ay sa akin pa rin ang punta niya.

"I just want to find my mom Edward..." tumulo ang mga luha sa aking mata. Nakita ko ang gulat sa kanya dahil ito marahil ang unang pagkakataon na nakita niya akong umiiyak. Humikbi ako na parang bata at doon na siya naglakad patungo sa akin at mabilis akong idiniin sa kanyang dibdib. Mas lalo akong humagulhol.

Sunod sunod na tumulo ang aking mga luha. Parang dinudurog ang puso ko habang inaalala ang pag-iwan ng aking ina sa akin.

Ang pangarap ko lang noon ay ang umalis nang kasama siya. Pero hindi ko akalaing siya ang aalis at iiwan ako. I can't help but to be sad about it. I can't help but to be mad at her. I have so many question that's remain unanswered. I just want to clear things up...kung...mahal niya pa ba ako...o iniwan niya ako dahil mas mahalaga ang lalakeng una niyang minahal?

"Stop crying Jez..." his voice was soothing my ears. Kahit papaano ay naibsan ang nakapasang bigat sa aking dibdib.

I calmed myself down and tried to pushed him away pero nanatili siya sa akin habang dinidiin ako sa kanyang dibdib.

"Jez..." narinig kong bulong niya malapit sa tainga ko. Natigilan ako nanatiling nakikinig sa kanya.

"Can you...come with me? I promise...hindi ko sasabihin sa daddy mo or to anyone. I just want to be with you while...you're finding your mom. While you are still clearing your mind from all of these..." he said and almost pleading.

He withdrew from the hug and hold me both in my shoulders. Tinitigan niya ang aking mukha na may bakas pa rin ng luha.

"Let me in with your life...hindi ko kakayanin na makarinig ulit ng balita na nawawala ka," he said with his gentle and sincere eyes.

Umawang ang aking mga labi sa sinabi niya. Hindi ko akalaing makakaramdam ako ng hapdi at kirot sa aking puso habang tinitingnan ko siya sa kanyang mga mata.

Why? Bakit ganito ka Edward? Ako dapat 'yong babaeng pinapakawalan eh. Ako dapat 'yong babaeng sinusukuan. Pero bakit? Bakit ang lakas lakas mong manatili sa harap ko? Bakit...sa kabila ng sakit at pagpapalayo ko sayo ay nanatili ka pa rin sa tabi ko? Bakit sa lahat ng babaeng dumaan sa buhay mo...sa akin ka pa nagkaganito?

Tears rolled down my eyes. Hindi ko na tuloy kung...kaya ko pang pakawalan ang lalakeng ito. Hindi ko tuloy alam kong makakalimutan ko pa ba siya.

Nakita niya ang mga luha sa aking mga mata na mabilis niyang pinunasan gamit ang kanyang hinlalaki. I felt his soft and gentle touch. My heart melted but at the same time aches in pain.

"B-Bakit...ka ganito?" nabasag ang boses ko sa pagtatanong. He tilted his head like he didn't get my question. I breathed heavily.

"You have so many girls around you...you can easily choose among them that is not stubborn and heartless. 'Yong hindi ka ipagtutulakan palayo. Pero bakit ngayon ay nandito ka sa harapan ko?" Tanong ko habang punong puno ng luha ang mga mata. Bumuntong hininga siya habang patuloy na pinupunasan ang luha sa aking pisngi.

"Hindi ko rin alam Jez..." saad niya habang umiiling-iling. Tumitig siya sa mukha ko at bumaba sa aking mga labi. Napalunok ako at mas lalong humigpit ang kapit sa kanyang mga bisig.

"I guess...you're like a bubble gum glued on my hair...because you're hard to erase in my life Jez," he said tenderly.

Dumagundong nang mabilis ang puso ko sa loob ng dibdib ko. Para akong nasa gitna ng kuryente. He stared at me more. Para akong napapaso sa mga mata niyang malalalim at nilulunod ako sa ilalim ng tubig.

Napatingin ako sa kanyang mapupulang labi. May kung ano sa aking nagtutulak na tikman 'yon. I am just denying it but...I envied the women he kissed because they got to experience Edward's cherry lips.

Kaya naman hindi na ako nag dalawang isip. I tiptoed my foot on the ground and pulled his collar to reach his lips.

Mukhang nagulat siya sa ginawa ko at hindi man lang nakapag ready. I felt his soft lips against mine. Nilibot ng maraming boltahe ng kuryente ang aking katawan. Mabilis din akong humiwalay sa halik. Tumitig ako sa mga mata ni Edward. Nag-init ang aking pisngi nang makita ko ang mga mata niyang mukhang natuliro sa ginawa ko. Lumunok ako ng mariin.

"I-I'm...sorry...you didn't like it?" Napapahiya kong tanong. Para akong mahihimatay sa sobrang hiya! Damn! It's my first time that I kiss a guy! Hindi ko naman alam kung tama bang ako ang nag first move! Damn it!

Hindi siya umimik at tinitigan ako na para bang nahihiwagaan pa rin sa nangyari. Mas lalo tuloy akong napahiya. Ayaw niya ba? Hindi niya...ba nagustuhan? Naalala ko tuloy 'yong halikan niya sa babae noong nakita ko siya sa restroom. Gano'n ba ang gusto niya? Nag-init ang pisngi ko.

"I-I'm...sorry-" natigilan ako nang bigla niya akong hilahin sa pulso at mabilis na pinulupot ang isang braso sa aking bewang. My heart pounded so fast as his face neared mine. I blinked twice as he stared at my eyes.

"Don't be sorry Jez...because I like it so damn much..." he whispered before he gave me deep kisses.