Catmint Series 1: Atty. Keere Alexis Magnus

Chapter twenty four

"A-ano bang nangyari?"

Isinugod namin sa hospital si Faber matapos ang mga nangyari. I wiped my tears but it couldn't just stop from falling. The image of Faber lying on the floor unconsciously couldn't just erased from my mind.

Finn inhaled sharply. He ruffled his hair. Kinuwento n'ya ang lahat mula sa simula at kung paano nila nakita si Faber. We also dialled Faber's mom but she's out of reach. Tinawagan namin ang mga mama namin pero wala ring sumasagot.

"Uminom ka muna ng tubig," seryosong saad ni Keere sabay lahad sa akin ng isang boteng tubig. I shakingly took the water from him and gulped on it straight. May tumulo pa mula sa bibig ko dahil hindi ako makainom ng maayos.

"M-maging okay lang naman s'ya, 'di ba?" Tanong ko sa kanya. He nodded as he reached for my face and cupped my cheeks.

"He'll be. He should be."

Buong magdamag kaming naghintay sa loob ng hospital. Nakatulog na lang si Aveen sa tabi ni Finn habang palakad lakad naman si Dramos na hindi rin mapakali. Hindi rin ako makatulog. Nakasandal lang ako sa pader habang namamaga ang mga mata ko sa pag-iyak. I couldn't help but to blame myself.

Am I too selfish for being happy today? Masyado ba kaming naging masaya ni Keere para maging ganito? Why can't I enjoy this day with him? Bakit may nangyayaring ganito?

Hindi ko rin inaasahan na magiging ganito. Si Faber na yata ang pinakamabuting tao na nakilala ko. He was there whenever we need him. Bakit pakiramdam ko kung kailan s'ya nangangailangan doon kami nawala? He was quiet too while we're talking. Nagsasalita lang s'ya kapag tinatanong namin s'ya. I heaved a deep sigh of frustration.

"Matulog ka muna, Dasha." Umusog ako para mabigyan ng space si Keere. Natutulog na rin ang mga kaibigan ko. Alas tres na kasi ng madaling araw. "Paniguradong hindi tayo kaagad makababalik mamaya."

He brushed his thumb on my cheeks, wiping my tears away. Matapos ay niyakap n'ya ako ng sobrang higpit. I let my head rest on his chest and closed my eyes. Everything will be okay.

"Ibalik mo muna kaya si Aveen sa hotel?" Suhestiyon ni Dramos sabay turo kay Aveen na walang imik. Just like me, she still can't absorb everything. Humihikbi pa s'ya. S'ya kasi ang nakakita kay Faber sa cr, eh.

"Bumalik muna kayo sa hotel at magpalit," Keere told them. He then gazed at me. "Gusto mo bang sumama sa kanila?"

Umiling ako. Ayokong umalis. Gusto kong narito lang ako hanggang sa magising si Faber.

"Sure ka, pre?" Tanong ni Finn kay Keere. He nodded at him.

"Baka macontact n'yo na rin si tita. Kailangan n'yang malaman ang nangyari."

"Sige, una muna kami ha?" Paalam ni Dramos na namamaga rin ang mata. Finn wrapped his arm around Aveen's shoulder and he escorted her out. Nagpaalam na sila at hinintay na mawala sila sa paningin namin bago ako muling huminga nang malalim.

"Gusto mo bang kumain? Ibibili kita?" Keere offered but I just shook my head.

"Ayos lang ako," I replied. Muli n'yang hinawakan ang kamay ko at marahan itong hinimas.

"Tell me if you need anything," he muttered but I remained quiet. Hindi ko na alam kung ilang oras na kaming naghihintay sa labas. Gustuhin ko mang magpahinga pero hindi ko naman magawa. Isasara ko pa lang ang mata ko ay naaalala ko na ang mga ngiti ni Faber.

Maya-maya pa ay bumukas ang kwarto n'ya at iniluwa no'n ang isang babaeng doctor. We rose to our feet. We we're hoping for a good news. Keere tightened his grip on my hand. Sandali kaming tumingin sa isa't isa para humugot ng lakas.