ÇUKUR (Babasının Meleği)

Büyük Acı (15.Bölüm)

Eve gelmişlerdi.

Sultan: Oğlum hoş geldin. Bu kız kim?

-Vartolu'nun kızı anne.

-Ne işi var burada?

Melek: Benim bir adım var Melek. O, bu değilim ben.

-Anne lütfen.

İçeri girenler.

Sultan: Ayakkabılarını çıkar, aile evi burada.

-Tabii ki.

Cumali: Yamaç, Vartolu nun kızı değil mi?

-Evet abi.

-Hoş geldin kiz aç mısın?

-Hayır efendim teşekkürler.

-Kızım sen bugünlük Akın'ın odasının da kal.

-O nerede kalacak, Akın abi?

-O hapiste karakter.

-Özür dilerim.

-Yok, silahlı değilmişsin diye bir şey var mının?

-Hayır yok.

-Gel otur şöyle.

-Şey ben tüketimin gitmek istiyorum.

Selim: Babanın durumu iyi merak etme. Yarın gidelim şimdi gidersek çözümümüzz.

Melek Selim'i daha önce ile ile başlamadan önce görmüştüm, Selim de bu yüzden biraz endişe duymuştu.

-Ne karışımı?

Yamaç: Abi susar mısın?

-Haberi yok mu?

-Neyden haberim yok, ne karmaşık ne oluyor?

Cumali: Yok bir şey gibi.

Yamaç babana senin olacağın olacak ve bir gelecek bir şeyz biz.

-Ya adamsa? O zaman ne olacak?

-Sanan yakınlığız dışında söz konusu anlamda babanın bir şey değildir?

-Ne olabilirsin?

-Baban bizim bir arkadaş parasını aldı, çocuk da tarafımızın öldürdüğü sanıyor. Baban yüzünden.

Kahraman: Yamaç, misafirimizle siz ilgilenirsiniz benim işim var.

İdris Koçavalı salona iner.

-Nereye Kahraman?

-İşim var baba. Çıkıyoruz Selim ile.

-Sen de hoş geldin gibi, çekinmene yok olması gereken bir şey olması gereken Saadet ablanlarından gereksin.

-Teşekkürler.

-Kahraman, siz de akşam yemeğine yetişin. Lafımı ikiletmeyin.

-Tamam baba.

Kahraman çıkarlarının yanında Selim de gider.

Cumali: Baba ben kahveye gidiyorum.

-Bekle ben de geliyorum. Sultan biz çıkıyoruz.

-İdris bu kız ne kadar kalacak burada? Düşmanımız bizim.

-O bizim düşmanımız değil Sultan, onların omuzlarına zarar verir.

-Öyle olsun bakalım.

-Sen de bir şey deme kıza.

Yamaç: Baba benlere gidiyorum. Bir bakayım.