1 hafta sonra
Melek ve babasının arası artık daha iyiydi. Melek okuluna devam ediyor ve gününün çoğunu da mahallede gezerek geçiriyordu.
"Baba, ben çıkıyorum." Melek ayakkabılarını giyerken babası yanına gelmişti. "Bekle biraz ben de seninle geleyim kızım."
Melek biraz tereddütle "Neden ki? Yani gerek yok."
Vartolu gözlerini hafif kısarak "Aa yoksa sen babanı yanında istemiyor musun?"
"Ya baba öyle değilde yani, tamam gel."
"Geleceğim zaten canım kızım benim."
Melek ve Vartolu evden çıkmışlardı. Biraz yürüdükten sonra önlerinde duran bir araba belirdi. Arabanın kapısı açıldığında Cengiz'i gördüler. "Melek geç arkama."
Cengiz, Vartolu'nun yanina gelip " Annesi kizini gormek istiyor." dedi. Melek biraz heyecanli biraz da korkmustu. Annesi, yillardir goremedigi, kokusunu bilmedigi annesi..
"Olmaz." Vartolu'nun sert cikan sesi Melek'i kendine getirmisti. "Baba, gitsek sen de benimle gelsen."
Vartolu kizinin yuzune bir sure baktiktam sonra "Ćok durmayacagiz biraz gor, sonra eve tamam mi?"
"Tamam baba."
Birlikte annesinin yasadigi eve gitmislerdi. Ev, Mert'in daha once ona attigi fotograftaki evin aynisiydi. Iceri girdiler ve Melek babasinin elini daha sıkı tuttu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇUKUR (Babasının Meleği)
FanficMelek. Sadece kanatsız bir melekti o. Annesine yılların özlemini duyardı. Babasını herkesten çok sever, onu korumak isterdi. Babasının gözbebeğiydi o. Vartolu Sadettin'in biricik kızıydı. Vartolu'nun Çukur ile olan savaşında en çok zarar görecek ola...
