ÇUKUR (Babasının Meleği)

Yeniden(46.Bölüm)

Tam bir saat, bir saat geçmişti. Ben eve gelmiştim, Mert’te evine gitmişti. Çalan telefonuma uzandığımda içimde bir korku olmuştu. Babamın araması nedense bende bir tedirginlik oluştururdu. Ya ona bir şey olduysa, ya…
‘’Alo, baba?’’
‘’Canım, uyuyor muydun?’’ Melek babasının iyi olduğunu öğrenince konuşmaya devam etmişti.
‘’İyiyim, sen? Yani sen iyi misin?’’
‘’Ben de iyiyim prensesim yoldayız, geliyoruz merak etme.’’
‘’Bekliyorum…’’
  Melek telefonu kapatmıştı.
Medet ve Vartolu
-Abi ne oldu?
-Bilmiyorum Medet. Melek bu aralar hiç iyi değil. Kendinden büyük dertleri var tamam anlıyorum ama işte… O böyle üzgün olduğunda olmuyor be Medet.
-Zamana bırakacaksın abim, başka yapabileceğin bir şey yok ki. Biz sadece onun yanında duralım her zaman da, o zaman her şey hallolur.
-Her şeyi öğrendi Medet. Belki de nefret ediyor benden.
-Olur mu öyle şey abi? Bak sen şimdi eve git, nasıl sarılacak sana.
-Sarılır sarılır ama…
-Ama?
-İçinde bir yerlerde bana olan öfkesi birikmişse ne olacak?
-Abim, sen kızını baba sevgisi nedir bilmeden yetiştirdin. Hem de çok güzel yetiştirdin. Melek’ de anlayacak senin bunları neden yaptığını. Korkma sen.
Melek dışarıdan gelen araba sesiyle dışarı fırlamıştı. Babasını görür görmez yağmuru aldırış etmeden boynuna sarılmıştı. ‘’Prensesim, özledin mi sen babayı?’’
‘’Tabii ki de özledim yakışıklı prens.’’ Medet arabadan inince ‘’E tabii bizi özleyen yok herhalde.’’
Melek amcasına sıkıca sarılmıştı. ‘’Sence öyle bir şey mümkün mü amca?’’ Vartolu ‘’Hadi hadi içeride devam edin sarılmanıza, donmayalım soğukta.’’

     Çok uzun bir süredir bölüm atamıyordum bu yüzden hepinizden özür dilerim. Bundan sonraki bölümler daha açıklayıcı olacaktır. Okuduğunuz için hepinize teşekkür ederim.