Melek. Sadece kanatsız bir melekti o. Annesine yılların özlemini duyardı. Babasını herkesten çok sever, onu korumak isterdi. Babasının gözbebeğiydi o. Vartolu Sadettin'in biricik kızıydı. Vartolu'nun Çukur ile olan savaşında en çok zarar görecek ola...
-Evet, korkma. Sen ne diyecektin? Bulabildin mi bir şeyler, babam nereye gitmişti?
-Ya biz bu konuyu telefonda değil de yüz yüze konuşsak.
-Tamam da ben çok uzun süredir okula gelemedim. Şimdi de yarıyıl tatili, babam da eksik kaldığım konular için öğretmen tutacaktı. En önemlisi de benim seninle okul dışında görüştüğümü babam duyarsa pek de iyi şeyler olmaz.
-E ne yapacağız o zaman?
-Ya bir hafta daha bekleyeceğiz tatilin bitmesini okulda konuşacağız...
-Okulda olmaz.
-O zaman ben de evden kaçıp geleceğim.
-Yuh! Yani pardon ağzımdan kaçtı bir an da. Baban görüşsek o kadar da kızmaz bence.
-Ya kızmasa bile yanımızdan ayrılmaz ki.
-Haklısın. Bu gece gelebilir misin? Ben de seni odanın arka duvarında bekleyeceğim.
-Sen benim odamı nereden biliyorsun?
-E perdelerin açıktı, eşyalardan da anlaşılıyor zaten.
-Sen, biz yokken bizim eve mi geldin?
-Hayır, sadece geçerken görmüştüm.
-Anladım. Mert...
-Efendim.
-Onun hakkında bir şey bulabildin mi?
-Kimin?
-A-annem.
-Gelince konuşuruz. Sen gece evden çıkmadan yarım saat önce bana haber ver.
-Tamam, görüşürüz.
-Görüşürüz güzelim.
Melek telefon kapandığında şaşkınlığını gizleyemiyordu. Mert ona güzelim demişti ve yanlışlıkla ağzından kaçırdığına emindi.
-Kesin şu anda o da çok şaşırmıştır.
Melek, kendi kendine konuşurken kapı bir anda açılmıştı.
-Kiminle konuşuyorsun sen?
-Baba ya. Korktum. Ayrıca sen benim odama neden kapı çalmadan giriyorsun? Ya üzerimi değiştiriyorsam?
-Değiştirmediğini biliyorum Melek. Ayrıca sen de benim odamın kapısını hiç çalmadan giriyorsun. Türk ebeveynlerinde bu davranış yaygındır. Alış kızım.
Melek gülmüştü.
-Melek, lafı değiştirme. Kiminle konuşuyordun?
-Kendi kendime baba.
-Kendi kendine? 'Kesin şu anda o da çok şaşırmıştır.' dedin. Kim şaşırdı?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Baba, ben onu öylesine söyledim. Sen benimi dinliyorsun?
-He Melek. İşim gücüm yok seni dinliyorum.
-Sen sinirli misin?
-Yok, değilim kızım.
-Emin misin?
-Eminim. Bu arada niye geldiğimi de unutturdun. Yemek hazır hadi atıştır bir şeyler.
-Aç değilim ki ben.
-Melek, öğün atlatma. İki lokmada olsa ye kızım. Birazdan acıkacaksın.
-Of tamam.
Melek aşağı indiğinde masada kurulmuş olan çiğköfte sofrasını görmüştü.
-Ay canım çok çekmişti.
-Biliyorum ben de sana sürpriz yapayım dedim.
-Senin öğün dediğin çiğköfte miydi baba? Sen bana söyleseydin ben buraya uçarak gelirdim.
-Hadi Melek, ye işte güzelim.
Yedikten sonra salonda oturuyorlardı.
-Baba saat kaç?
-20. 10 niye sordun? Randevun mu var küçük hanım?
-Ne alakası var ya?
-Uykusuzluktan ölüyorum yav.
-E uyu baba.
-Biraz senin yanında oturayım on gibi uyurum, sen de erken uyu yarın o söylediğim öğretmen gelecek.
-Tamam.
Televizyon izliyorlardı. Melek boş boş televizyona bakıp ofluyordu.
-Ay Melek, içimi sıktın ya. Of of of ne oldu?
-Yok bir şey. Canım sıkıldı.
-Çünkü uykun var hadi ben de gidiyorum sen de yat uyu kızım.
-Tamam.
Yukarı odalarına çıktıktan sonra Melek odasında babasının uyumasını bekliyordu. Tam bir saat geçmişti. Melek yavaşça odasından çıkıp, babasının odasına girmişti. Babasının uyduğunu görünce kapıyı olabildiğince yavaş kapatarak çıkmıştı. Odasına gidip montunu giydikten sonra camını açmıştı. Mert'i arayarak:
-Mert, ben çıkıyorum nereye geleyim?
-Bizim okulun yanındaki sokakta boş bir inşaat var. Oraya gel, ben bekliyor olacağım seni.
-Tamam.
-Odası evin arkasında olduğu için camının yüksekliğinde ki duvara çıkıp, evden çıkmayı başarmıştı. Korumalar evin etrafında az olduğu için de rahatlıkla çıkmıştı.
Gelecek bölümde Melek ve Vartolu arasında nasıl gerginlikler yaşanacak acaba? Okuduğunuz için teşekkür ederim. Sizin güzel yorumlarınızı ve desteklerinizi görünce yazma hevesim artıyor. Kendimi geliştirebilmek için elimden gelen her şeyi yapıyorum:)
