ÇUKUR (Babasının Meleği)

Ben Deli miyim? (19. Bölüm)

Vartolu Melek ile konuşmak istemişti.

- Medet, Melek'e versene.

-Tamam abi.

-Alo, baba.

-Babacığım, canım benim çok az işim kaldı bitince geleceğim.

-Baba ben yine deliriyorum galiba.

-Hayır, prensesim olur mu hiç öyle şey.

-Önceden olduğunda da öyle demiştin ama sürekli hayal görüyordum, deli gibi.

-Sen babana güven hiçbir şey olmayacak.

-Görüşürüz baba.

-Görüşürüz canım.

Vartolu telefonu kapatır.

-Baykal Bey, geldik neredesiniz?

-Buraya gel Sadettin. Hayırdır niye görüşmek istedin?

-Hayret anlamadınız mı?

-Kahraman Koçovalı'yı vurdun, sen de yaralandın. Anlaşmayı bozdun şimdi de yeni bir anlaşma yapmak istiyorsun. Doğru mu?

-Doğru.

-Paşa ile konuşacağım, herşeyi en başından konuşacağız.

Vartolu Paşa'nın ismini duyduğunda gözlerinin içinden intikam ateşi görünüyordu. Annesinin ölümüne sebep olmuştu. Paşa, Sultan ve Kasım, Kasım annesinin istemeden evlendiği kocası, Salih'in ise üvey babasıdır. Annesini gözerinin önünde öldürmüştür.

-Tamam Baykal Bey, izden haber bekleyeceğim.

-Sadettin çok ortalarda dolanma, Çukur' dan biri görmesin.

Vartolu kafasını istemsizce sallar ve arabaya biner.

Kulübeye vardığında Celasun'u dışarıda görür.

-Lan ben demedim mi kızımın yanından ayrılma diye?

-Abi içerideydim de Medet dışarı çıkardı Melek'le bir şey konuşacakmış.

-İyi, Melek nasıl oldu?

-Ya abi çok da büyütülecek bir şey değil aslında rüyasında senin öldüğünü filan görmüş.

-He Celasun sadece rüyadır.

İçeri girer.

-Baba.

-Canım, iyi misin?

-İyiyim yaşıyorum.

-Evet güzelim seni bırakır mıyım hiç?

-Aramadın da merak ettik.

-Aradım ya babacığım.

Medet: Yav abi aramadın ki sen bizi, bir arayıp haber verseydin.(Medet Vartolu'ya göz kırparak onu onaylamasını ister)

-He doğru aramadım, unutmuşum affet kızım.

-Affettim. Baba sana bir şey soracağım.

-Sor güzelim.

-Özel.

Medet: Ben bir adamlara bakayım.

-Ne oldu babacığım?

-Baba ben senin öldüğünü gördüm, Nedret abla da yine bana vuruyordu. Sen ölünce bütün acılarını benden çıkarıyorlardı.

-Ben burdayım, seni bırakmam.

-Baba, ben deli miyim?

-Hayır babacığım, nerden çıkardın onu?

-Eskiden hani gittiğimiz psikologlar diyorlardı ya şizofreniye çok yatkın bir hâlde. Şimdi de öyle olmam değil mi?

-Hayır, korkma.

-Ya yine kendimi öldürmeye kalkarsam annemin yanına gitmek istiyorum diye?

-Seni ben korurken hiçbir şey olmaz. Hadi ormanda yürüyelim biraz.

-Tamam.

Yürüyüşe çıkarlar arkalarında iki koruma vardır.

Melek: Baba, hatırlıyor musun hani ben tedavi görürken hiç dışarı çıkamıyordum, sen de benimle birlikte evde oturuyordun. Beraber bir yere gidemiyorduk, sen de beni zorlamazdın çünkü hastalığımın farkındaydın. Şimdi yine öyle bir şey olsa benimle beraber evde oturur musun?

-Kızım nereye ben oraya ama artık böyle şeyler düşünme hepsi geçti.

Akşama kadar yürürler.

Saat: 19.45

-Melek dönelim artık zaten hep aynı yerleri gezdik karnımızı da doyururuz.

Eve gelirler ve Medet'in hazırladığı menemeni yerler.

Melek: Çok acıkmışım.

Vartolu: Belli oluyor zaten tavayı da yedin.

-Ya baba. Ellerine sağlık amca çok güzel olmuş.

-Afiyet olsun amcam.

-Ellerine sağlık Medet' im.

-Afiyet olsun abim.

Yemeklerini yeler ve hep beraber otururlar.

-Abi.

-He Medet.

-Adamlar paralarını istiyorlar.

-Paralarını istiyorlarsa sahip çıksaydılar tıra. Benim kaç milyonluk malım gitti.

-Tamam abi ben uygun bir dille anlatırım.

-Ben ne söylediysem aynısını söyle Medet hiç yumuşatma.

-Baba ama haklılar onların da evde bekleyen aileleri var.

-Melek hangi parayı vereyim ben bunlara mallar gitmedi ki para alayım.

-Tamam baba kızma bari parasını ailesine gönderenlere biraz ver diğerleri nasılsa hep buradalar.

Ah Melek bana bir şey olursa sakın benim yolumdan gitme sen adamlara para vereyim de açıkta kalmasınlar diye diye kendin açıkta kalırsın.

-Baba benim için, sen yardım edersin biliyorum ben.

-Tamam, Melek. Benim uykum geldi yatacağım biraz.

-Tamam baba ben de biraz televizyon izler yatarım. İyi geceler.

İyi geceler kızım. Melek, sen benim yanımda yat bugün.

-Niye korkuyor musun?

-He Melek korkuyorum. Bu gece yağmur yağabilir gök gürültüsünden korkup da evi yıkma diye.

-Baba ben korkmuyorum sadece bir anda irkiliyorum.

-Tamam Melek öyle olsun sen yine de gel yanıma.

-İyi geceler abi.

-İyi geceler Medet.

Bir süre sonra Melek babasının yanına yatar. Dediği gibi yağmur yağıyordu.

-Baba kalk.

-Geldin mi?

-Sarıl bana.

- Gel güzelim.

-Baba adamları içeri çağırayım mı? Islanmasınlar.

-Melek, arabalara girerler ısınırlar yat uyu güzelim.

-Peki.

Melek ve Vartolu uyurlar.