Vartolu sinirle dışarı çıkmıştı. Medet abisinin arkasından gitmişti.
“Ya abi, o da gelseydi işte. Sıkılacak evde tek başına.”
“Medet, sus. Öyle diye diye yüz verip şımarttık zaten.”
“Abi hiç kıvırma, sanki sen kızına kızabileceksin. Sen de istiyorsun gelmesini ama aranız düzelince yine o çocukla konuşup gerçekleri öğrenmesinden korkuyorsun.”
“Bence gayet de haklı bir sebebi var Medet.”
Medet umutsuzca abisine bakmıştı. “Abi, bir kere de olsa görsün annesini.”
Vartolu derin bir nefes alıp Medet'e bakmıştı. “Hayırdır Medet, sen söylemeyi düşünüyorsun herhâlde?”
“Ya abi be alakası var?”
“Medet bak sakın ağzından filan kaçırırsın, dikkat et. Bir de o çocukla görüştüğünü duyarsan bana anında söyleyeceksin tamam mı?”
“Tamam abi, söylerim.”
Vartolu ve Medet Dostlar Kahvesi’ne geldiklerinde arabadan inmişlerdi.
Yamaç dışarı çıkmıştı. “Gel Vartolu. Konuşalım biraz.”
“Aaa Yamaç bey, çok özlemişsiniz beni. Sen bekle burada Medet.”
“Tamam abim.”
Vartolu içeri girmişti. Cumali,Vartolu’ya ters ters bakıyordu.
“Şimdi Vartolu anlaşma tamamlandı. Aileden kimseye dokunmak yok, sen mahalleden kimseye zarar vermeyeceksin. Onlarda sana bir şey yapmayacak. Mahallede mallarını üretiyorsun ama mahallede satış yok. Doğru mu?”
“Doğru anlamışsın.”
“Senin kim olduğunu bilmiyorum ama en kısa sürede öğreneceğim.”
Vartolu Yamaç'a yaklaşarak “Öğrenmezsen hatırım kalır.”
Vartolu dışarı çıkar. Karşılarında duran Berber Muhittin'in açtığı Mihriban türküsünü duyduğunda gözlerini kan bürümüştü. Yamaç arkadan gelmişti. Vartolu silahını çıkararak dükkana doğru ateş etmişti. Medet gelerek Vartolu'yu sakinleştirmeye çalışmıştı. Silahını elinden alıp, arabaya bindirmişlerdi. Medet abisini bir an önce oradan uzaklaştırmıştı. Giderken Vartolu ağladığını gizlemek istediği için kendi kendine söyleniyordu.
Bir yerden geçerken gözü bir kadına takılmıştı. Çok eski bir hikayeydi. Onun çocukluk aşkıyla anılarını biriktirdiği bir duvara bakıyordu. Vartolu heyecanla “Durdur arabayı, geri gel, geri gel.”
“Abi ne oldu? Ben de geleyim mi?”
“Git eve Medet.”
“Ya abi...”
“Medet, eve geç dedim. Eve geç.”
Medet arabaya binip devam etmişti. Vartolu ise küçük bir çocuk gibi heyecanla o kadının arkasından gitmişti.
Okuduğunuz için teşekkür ederim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇUKUR (Babasının Meleği)
FanficMelek. Sadece kanatsız bir melekti o. Annesine yılların özlemini duyardı. Babasını herkesten çok sever, onu korumak isterdi. Babasının gözbebeğiydi o. Vartolu Sadettin'in biricik kızıydı. Vartolu'nun Çukur ile olan savaşında en çok zarar görecek ola...
