ÇUKUR (Babasının Meleği)

Sen Benim Kızımsın(29. Bölüm)

Bir önceki bölüm flashback sahnesi devamı:

Vartolu kızının yanında yatarken dışarıdan gelen bağırma sesleri ile ayağa kalkmıştı. Melek korktuğu için ağlıyordu.

-Tamam canım, ağlama güzel kızım.

Vartolu kızını kucağına almıştı. Dışarı çıktığında bir kadının ' Yavrum! Anneciğim gitme.' Diye bağırdığına şahit olmuştu.

-Hemşire hanım bir şey mi oldu?

-Kızını kaybetti. Bir anne için çok zor. Elimizden geldiği kadar bütün müdahaleleri yaptık fakat minik bedeni dayanamadı.

Kadın Vartolu'nun kucağında ki Melek'i görünce 'Kızım!' diyerek onun yanına gelmişti. Vartolu kızını korumak isteyerek daha çok sarılmıştı.

-Hanımefendi bakın acınızı anlıyorum ama bu benim kızım.

-Sen benim kızımsın. Ölmediğini biliyordum Leyla'm.

-Hanımefendi lütfen bırakır mısınız? Daha yeni doğdu kızım, narin daha. Canı acıyacak.

-O benim Leyla'm. Bırakmam onu.

-Hemşire hanım bir şey der misiniz? Zaten karnı hala aç, lütfen ya.

-Elif hanım, lütfen gelin böyle.

-Hayır, kızımı bırakmam. Leyla'm benim.

-Onun adı Melek. Benim kızım.

Hemşireler kadını zor da olsa sakinleştirirler. Hemşire ve Vartolu, Melek'in aç olduğunu konuşuyordu. Kadın bu konuşmaları duyunca:

-Ben onun karnını doyururum. Sütannesi olurum onun.

Vartolu şaşırmıştı. Hemşire de onu ikna etmişti. Kızının yaşayabilmesi, sağlığı için kabul etmişti.

-Tamam, odaya gelin o zaman. Hemşire hanım, bir zararı olmaz değil mi?

-Hayır, merak etmeyin.

Melek uyanmıştı. Vartolu bunları düşünürken 1 saat geçmişti.

-Baba.

-Canım, uyandı prensesim benim.

-Karnım acıktı.

-Yemek gelir birazdan yeriz.

-Olur, tuvalete gideceğim.

-Kızım yavaş kalk, tutun bana. Ben götüreyim seni.

-Gerek yok baba.

-Hadi prensesim.

Vartolu kızının tuvalete gitmesine yardım etmişti.

-Kapı da bekliyorum ben.

-Tamam.

Yemekleri gelmişti, yedikten sonra Vartolu kızının çok istemesi üzerine ona yüz maskesini yapmıştı.

-Melek, beni soktuğun duruma bak ya.

-Baba, sen kızını üzecek misin?

-Ben öyle bir şey dedim mi?

-Olsun. Sen demezsin zaten.

-Bitti mi bu?

-Evet, birazdan çıkaracağız.

-İyi.

-Sana da ben yapayım mı?

-Melek, saçmalama.

-Tamam ya.

-Bahçeye inebilir miyiz?

-Hayır, daha iyileşmedin. Biraz iyi olmaya başlarsan o zaman belki.

-Çok sıkıldım ben burada.

Vartolu kızını öperek:

-'Çok sıkıldım ben burada.' Ben de sıkıldım, ne yapalım kaptan?

-Yapboz olur mu? Çantamın içinde vardı.

-Olur.

-Gerçi sen fazla bulamazsın ama.

-O niyeymiş? Sana yapboz yapmayı kim öğretti?

-Sen öğrettin ama ben senden daha iyiyim.

-E yapalım. Bakalım kim daha çabuk bitirecek. Başla!

Oy ve yorum yapıp destek olur musunuz? Okuduğunuz için teşekkür ederim:)