ÇUKUR (Babasının Meleği)

Kızımızı Görmek İstiyoruz(30. Bölüm)

Yapbozları bitmişti.

-Kaç dakikada bitirdik baba?

-57 dakika. Gerçi ben olmasaydım yapamazdın ama.

-Yo yapardım.

-Şaka şaka yapardın tabii. Benim kızım her şeyi yapar.

Televizyon izliyorlardı. Vartolu'nun telefonu çalar.

-Baba telefonun çalıyor.

-Kim?

-(Sıkıntılı bir nefes vererek) Yıldız Hanım arıyor, bu saatte hem de.

-Sen bekle, dışarıda konuşup geleyim ben.

-Tamam.

Vartolu dışarı çıktığında Melek yatağından zar zor kalkıp kapıdan babasını dinlemeye başlamıştı.

-Buyurun Yıldız Hanım?

-Sadettin Bey, ben size bir numara vereceğim. Onu ararsanız iyi olur.

-Neden, kim ki?

-Canan, sizinle konuşmak istiyormuş.

-Siz atın numarayı. Konuşurum ben.

-Tamam.

Yıldız numarayı attığında, Vartolu konuşup konuşmamak arasında kararsız kalmıştı.

Melek: (İçinden) Hadi babaya biraz sesli konuş.

-Alo. (Katı bir sesle)

Karşıdan cevap gelmeyince Vartolu daha katı bir sesle konuşmuştu.

-Canan, sen misin? Ne konuşacaksan konuş hadi, işim gücüm var benim.

-Nasılsın?

-Çok mu merak ettin?

-Biz seninle iki yabancı olsak da kızının annesiyim ben. Bunu inkâr edemezsin.

-Sen kızımı hastanede bırakıp gittiğin zaman anneliğin bitti senin. Yine paramı dileneceksin?

-Hayır. Kızımı merak ettim, pişman oldum. Onunla konuşmak istiyorum. Annesinin yaşadığını bilsin.

-(Bağırarak) Asla olmaz, saçmalama.

Melek babasının bağırmasından ürkmüşçesine başını geri çekmişti.

-Bu benim hakkım. Kaç yıldır görmedim kızımı.

-Bunca zaman bir kere bile sordun mu? Kızımmış, senin gibi olsa, herkes anne.

-Eğer beni onunla görüştürmezsen, kendim bizzat bulurum. O zamanda sen düşünürsün. Bir daha senin yüzüne bile bakmaz.

-Sen beni kızımla mı tehdit ediyorsun?

-Ben olacakları söylüyorum. Biz kızımızı görmek istiyoruz.

- Kızınızı? Melek ne senin kızın, ne de o evlendiğin şerefsizin kızı. Melek benim kızım.

Telefonu kapatmıştı. Kızını kaybetme korkusu içini yerle bir etmişti.

-Melek hızla yatağına yönelmişti ki, babası içeri girmişti.

-Melek, sen niye kalktın?

-Su. Su içecektim.

-Yat kızım sen ben veririm. Al bakalım.

-Teşekkür ederim.

Vartolu bardağı masaya koyar. Kızının yanına yavaşça yatar.

-Baba, sen neden üzgünsün?

-Üzgün değilim kızım.

Vartolu kızı gerçekleri öğrendiğinde onu hayatından sileceği korkusu gitmiyordu.

-Melek, sen benim dediklerime her zaman güven olur mu?

-Başka kime güvenebilirim ki?

-Sarıl bakayım babaya.

23.00

-Baba, telefonuna mesaj geldi.

Vartolu mesaja bakar.

İş:

-Yarın sabah 09.00 gibi bizim eve gel. Konuşalım.

Canan'dı fakat Melek'in anlamaması için 'iş' diye kaydetmişti.

-Ne kadar para istiyorsun?

-Kızımı görmek istiyorum ben.

-Vermem.

Vartolu bütün mesajları silmişti.

-Baba, kim?

-Önemli değil kızım. Ben sabah burada olamayabilirim bir süre. Medet amcan yanında durur.

-Nereye gideceksin?

-İş güç işte babacığım.

-Tamam. (Üzülerek)

-Hadi uyuyalım.

-Yanımda yat.

-Rahat edebilecek misin?

-Ederim ben. O koltukta yatarsan belin tutulur senin.

-Çokbilmişe bak sen.

Oy ve yorum yaparak destek olur musunuz? Okuduğunuz için teşekkür ederim:)