ÇUKUR (Babasının Meleği)

Benim Kızım Güçlüdür (24. Bölüm)

Saatler geçmişti Melek'ten hiçbir haber yoktu.

-Medet, bir şey olmamıştır değil mi lan?

-Yok, abi olur mu hiç öyle şey, üzülme sen.

-Olmamıştır tabii, güçlüdür benim kızım babasını bırakıp gitmez.

-Abi, sen Canan yengeyi yani Canan hanımı getirecek misin?

-Saçmalama Medet, ne diyeceğim? 'Kızım bak bu senin annen, ben sana yıllardır öldü dedim ama yaşıyordu.' mu diyeceğim?

-Yani öyle denmez ama ne bileyim işte hani sen söylemeyince de gelip bana sorardı ya, bana da kızacak. Öğrenirse çok üzülecek abi ya.

-Öğrenmeyecek o zaman Medet.

-Ne zamana kadar saklayacağız ki? Gerçekler mutlaka ortaya çıkacak.

-Saklayabildiğimiz son noktaya kadar, saklayacağız Medet. Başka çaremiz var mı sanki?

-Abi doktor.

-Doktor bey, bir şey olmadı değil mi kurtuldu kızım?

-Durumu gayet iyi sizin için kısa bir görüşme sağlanabilir sonra kontroller yapılır bir sorun yoksa odaya alabiliriz. Refakatçı olarak siz kalırsınız zaten değil mi?

-Tabii ki. Biz görelim o zaman.

-Buyurun geçmiş olsun çok büyük bir risk atlattı.

-Güçlüdür benim kızım. ( Gözleri gülerken)

Melek'in yanına girerler.

-Babacığım, canım, meleğim, güçlü kızım benim.

Vartolu Melek'i incitmeden ona sarılır.

-B-baba, ölmedim değil mi?

-Hayır. Babayı bırakıp gitmek öyle kolay mı prenses?

-Değil.

-Amcam geçmiş olsun.

-Sağ ol amca. Çok üzüldünüz mü benim için?

-Üzülmez miyiz hiç? Melek, senin hayatını kim kurtardı biliyor musun?

-Babam.

-Hayır.(Vartolu Medet'e sertçe bakar) Yani tabii baban da kurtardı ama...

-Medet sussana sen.

-Kim kurtardı?

-Mert diye bir çocuk. Ama baban kovmaktan beter etti çocuğu.

-Medet!

-Baba, yaptın mı gerçekten?

-Ya yok Medet abartıyor işte o kadar. Kan verip gitti zaten.

-Bir de 'Uyanınca bana haber verin' dedi.

-Medet ya sus ya git.

-Tamam abi, sustum.

-Baba arar mısın? Gelsin, teşekkür ederiz.

-Ben ettim bitti gitti.

-Baba lütfen.

-Tamam Melek. Birazdan kontrollerin yapılsın odaya alınca ararız.

-Tamam.

-Ağrı filan var mı?

-Biraz varama geçer konuşurken acı oluyor o da hafif zaten.

-İstediğin bir şey var mı? Kafa salla konuşmana gerek yok.

-Baba abartılacak bir şey yo ki. Ayrıca açım bir gündür yemek yemedim hep serum içtim ben. Hastane yemekleri de kötü olur ya şimdi, bir çiğköfte olsaydı ya da lahmacun.

-Melek acındırma ama kendini, dayanamıyorum bak. Doktora soralım öyle.

-O zaten izin vermez ki.

-O zaman iyileşince.

-Peki. Baba, annemi gördüm ben ona koşuyordum ama yetişemiyordum, yüzü yoktu göremiyordum.

-Kâbus mu? Doktorun söyledi, ben yanına geldiğimde de sayıklıyordun.

-Evet.

Doktor gelmişti.

-Geçmiş olsun Melek.

-Teşekkür ederim. Ne zaman çıkacağım buradan?

-Dur bakalım daha var, acele etme. Çok korkuttun bizi, baban ve amcan bir dakika bile ayrılmadılar.

Melek onlara bakarak gülümsedi.

-Şimdi ne olacak peki?

-Şimdi senin kontrolleri yapılacak sonrada odaya alınabilirsin.

-Tamam.

-Beyler sizi dışarı alalım. Küçük hanımın işlemleri bitsin bol bol görürsünüz.

- Tabii doktor bey.

Vartolu Melek'e göz kırpar ve dışarı çıkarlar.

-Uyandı be Medet, gözlerini açtı benim prensesim.

-Öyle abim.