Berceste güzel, saf ve güzel olan demekti. Doruk ile olan arkadaşlığımızı da en güzel bu kelime anlatırdı herhalde. Her şey çok güzeldi aramızda olanlar, bağımız. Beraber mutluyduk. Taa ki büyüyene kadar. Büyümek insanı değiştirir der hep annem hakl...
Dışardan gelen bağırış sesleri ile olduğum yerden kalkıp camdan bakmıştım. İlk başta gördüğüm tek şey babam olmuştu. Babamın baktığı ve bağırdığı tarafa baktığımda Ömer'in koştuğunu gördüm. Ömer nereye koşuyordu merak etmiştim. Hızla odamdan çıkıp dışarı babamın yanına koştum.
"baba neler oluyor. Ömer nereye koştu öyle"
Babam beni gördüğünde korkmuş gibiydi. Bana endişe ile bakıp omuzlarımdan tutup eve doğru yürütmeye başladı.
"Asiye kızım içeri gir sen"
"baba neler oluyor, ömer nereye gitti"
Babam beni ittirmeye devam ettikçe ben durnaya çalışıyordum. Sonra da gözüme doruğun arabası çarptı. Ama içerisi boştu.
"baba Doruğun arabası neden burada, Doruk nerede. Neler oluyor baba allah aşkına"
Babam derin bir nefes alıp gözlerime dikti bakışlarını.
"Doruk da ömer de onun peşinden koştular kızım"
"kimin peşinden bana"
"o, şey, şey, işte selim denen şerefsiz buradaydı Asiye. Doruk onu gördü peşinden gitti. Ömeri de ben yolladım yanlız gitmesin diye"
Duyduklarım ile olduğum yere çökmüştüm. Dizlerim beni bir saniye bile taşıyamamıştı. O herifin hiç korkusu yoktu, ya Doruk ile ömere bir şey yaparsa.
"baba, baba ya bir şey yaparsa, ya Dorukla Ömer'e bir şey yaparsa o."
Aklım durmuş gibiydi. Ne yapacağımı ne düşüneceğim bilmiyordum. Kalan tüm gücümle yerimden kalkıp ayaklandım. İleri doğru adımladığım anda babamın güçlü kollarını kollarımda hissettim.
"bırak baba bırak gideyim, onlar oradayken ben burada duramam"
"kızım, Asiye'm olmaz dur ne olursun"
Gözyaşlarım sular seller gibi akıyordu artık. Dizlerimin de bağı çözülmüştü sanki. Babamın engelini aşmaya çalışsam da bana engel oluyordu hep. Bakışlarım Ömer'in koştuğu yere kaydığında bize doğru gelen polis arabasına kaydı. Bir kaç saniye içerisinde dibimize kadar gelen araba durdu ve içerisinden önce Doruk sonra ömer indi. Babamın kollarında kurtulup hızla yürüdüm. Doruk indiği arabadan hızla yanıma doğru yürüdü bende kollarımı boynuna sardım. Dorukta kollarını belime sardı.
"iyi misin, sana bir şey olacak diye ödüm koptu"
Doruk tek eli belimi sararken diğer eliyle saçlarımı okşuyordu. Kulağıma doğru konuşmuştu.
"iyiyim güzelim, iyiyim ben. Korkma bak yanındayım"
O an mekan, zaman kavramı yoktu hiç aklımda. Arkamda muhtemelen şaşkınlıkla bana bakan babam vardı ama umrumda değildi. Burnumu doruğun boynuna gömüp kokusunu içime çektim. Sanki bir daha bu kokuyu alamayacak mışım gibi hissettim. Doruk ile birbirmizden ayrıldığımızda oda yüzümü avuçlarının arasına almıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
