Berceste

2.1

Doruk

Ders boyunca Asiye'nin bakışları sürekli çapraz köşedeki sıraya oturan haledeydi. Bacağını da sürekli sallıyordu.
Masanın altında kalan elini tutup ona gülümseyerek baktım. Endişelenecek bir şey yoktu. Ben her şeyimle ona aitken onun böyle korku ile bakmasını istemiyordum.

Birbirimize bakarken zil çalmıştı. Diğer elimle yanağını okşarken alnına bir öpücük bıraktım.

"hadi gel çıkalım buradan"

O da başını olumlu anlmada sallarken el ele ayaklandık. Tam sınıftan çıkacakken hale'nin sesi ile durmuştuk.

"naber doruk"

Karşımızda durup bize sırıtarak bakıyordu. Ona cevap vermek yerine Asiye'ye baktım.

"uzun zaman oldu görüşmeyeli. Çok büyümüşsün ama hala çok yakışıklısın"

Elimin sıkılması ile bakışlarım Asiye'ye kaydı. Öfkeli gözleri ile haleye bakıyordu. Bir kaç saniye sonra gülerek boğazını temziledi.

"bölüyorum ama, sevgilim ile ilgili bu şekilde rahat konuşman hoşuma gitmiyor"

"sevgilin mi"

"evet sevgilimm"

Asiye'nin bu şekilde konuşması gülümsememe sebep oluyordu. Ama o bu kadar sinirliyken de gülüşümü saklamak zorundaydım. Birden birleşik olan ellerimizi kaldırıp halenin gözüne sokmuştu resmen.

"fark edemediysen diye göstermek istedim"

Hale gözünün önüne sokulan ellerimize bakıp, gözlerinin ardında ters ters bakıyordu.

"sevgilim gidelim mi"

"gidelim sevgilim"

Onun bu halleri çok hoşuma gitmişti. Asiye tarafından kıskanılmak nasıldı merak etmiştim. Gayet güzelmiş. İnsan sevdiğini paylaşamıyor ve bunu bilmek çok güzel bir duygu.

Sınıftan çıktığımızda tutmaya çalıştığım gülüşümü serbest bıraktım.
Bu da kahkaha atmama sebep oldu.

"ne gülüyorsun doruk komik mi"

Asiye'nin çatık kaşları ile bana bakmasına daha da gülmüştüm.

"sen beni kıskandın mı"

"evet, ne olmuş olamaz mı. Kız gelmiş sevgilime yanımda sulanıyor ben dursa mıydım öyle"

"bir gün kıskanılmak hoşuna gidecek deseler inanmazdım"

Asiye'yi durdurup diğer elini de tutarak karşısında durdum. Gülerek baktığımda o da çatık kaşlarını düzeltip gülmeye başladı.

"evet kıskanılmak güzelmiş ama bu durum da sen huzursuz olacaksan, bırak kıskanma be Asiye'm. Senin üzgün olmana dayanamıyorum"

Asiye kocaman gülümsemesiyle bakarken birden kollarını belime sarıp başını göğüsüme koydu.

"yalan yok, kıskançlığımın tek sebebi korkumdu."

Asiye'yi kendimden biraz uzaklaştırıp yüzüne baktım.

"neyden kokuyorsun, seni bırakıp gitmemden mi. Kime gideceğim hale'ye mi."

Biraz sinirlenmiştim ama kendime böyle düşünmesine belki de ben sebep olmuştum.

"seni bu kadar çok severken, saçma sapan birine gideceğimi mi bekliyorsun. Ben böyle biri miyim ayrıca."

"sadece zamanında onun yüzünden canım yandı. Bir daha olmasından korktum"