FİLİSTİNLİ MÜCAHİDE (TAMAMLANDI)

4.BÖLÜM: Biz Burada Kalacağız

Selamun aleyküm sevgili okuyucularım.😊

Instagram hesabım: hayalperest_yazarr

Keyifli okumalar.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Sizi seviyorum.😘

Acının tarifini yapabilecek biri var mıydı bu yaşadıklarımızdan sonra? Puslu, kirli, kötü kokan hücrede nefes almakta zorlanan ciğerlerime söz geçiremiyordum. Canım yanıyor lâkin yüzüm gülüyordu, bu yaşadığım acılar bana cennet olarak dönecekti inşAllah. Mükafatı büyük olacaktı elbette. Yaşadığımız bunca zulmün içinde kazanacak olanın bizim olduğumuz gerçeği yetiyordu bize. Nesiller gelip geçiyordu, yıllar önce yaşanılan acı hatıra yahudilerin topraklarımıza saldırıp elimizde avucumuzda ne varsa alması ve bizi kendi vatanımızda mağdur etmesi...

Ah, ah çekiyordu kana bulanan yüreğim, daha kaç nesil bekliyor olacaktı Filistin'in kurtuluşa ereceği günü? Kaç çocuk, kaç genç şehit düşecekti? Kaç yürek yanacaktı, kutsal mekanımız ilk kıblemiz kana bulanacaktı? Ey sevgili Kudüs'üm sahip çıkmaya çalışıyorduk sana fakat gücümüz yetmiyordu. Ne olur sana kirli eller dokundu diye bizden davacı olma. Rabbim affetmeyi en çok sevendi, keşke Aksa'yı koruyan meleklerin kanatları yahudileri yaksaydı. Atılan iftiralarla bizi devamlı kötüleyen bir toplulukla savaşıyordu bedenlerimizle ruhlarımız. Kurtuluş elbet gelecekti lâkin o günü görememekti ciğerime ateş düşeren. Görür müydü gözlerim, acının son bulduğu, tekbir seslerinin yankılandığı günü?

Tek dileğimsin Kudüs, tek duâmsın Mescid-i Aksâ'm, görmeyi en çok arzuladığım olaylardan biriydi bu günün gelmiş olması. Belki görmezdi gözlerim o güzel günü, o şiddetli, kanlı günü lâkin bunun yaşanacağını bilmek de yetiyordu bana. Müslüman kardeşlerim, belki de benden sonraki nesil görecekti bu günü kim bilir. Canım yanıyordu, yüzüm hâlâ gülüyordu. Sabah olmuştu, sahurda bir parça ekmek yemiştim oruç tutmak adına yoksa o iğrenç insanların verdiği hiçbir şeyda yoktu gözüm. Namaz kılmak için abdest almama dahi izin vermediler, başka çarem yokmuş gibi düşündüler fakat ben küflü duvarları elimle silip mecbur kaldığım imkanla abdest alıp sabah namazımı hücrenin bir köşesinde kılmıştım.

Ellerim semaya açılmış, içeri çok az sızan güneş ışığı elbisemin eteğine vuruyordu. "Allah'ım vatanıma kurtuluş için sabır ihsan eyle, yaşadığımız acılara dayanma gücü nasip et bize. O güzel güne ulaşmayı bana nasip et Ya Rabbi. Ey güzel Rabbim tüm ismi şeriflerin hürmetine bana şehitliği nasip eyle."

Gözyaşlarım yanaklarımdan acıyla süzülürken kalbimde bir yangın yanıyordu. Şehitlik en çok arzuladığım duâlarımdan biriydi. Devamlı ve bitmek bilmez bir şekilde her duâmda istiyordum şehitliği. Hıçkırıklarıma içli bir ses karıştığında kulaklarıma dolan yahudilerin kahkaha sesleriyle kendime kızdım. Ben Rabbimle konuşurken ağlayarak onları sevindirmiştim. Güçsüz, çaresiz kaldığım için ağladığımı sanıyorlardı. Unutuyordum işte onların yanında ağlamamam gerektiğini çünkü onlar dünya hayatıyla meşgulken ben Rabbimle konuşuyordum. Ağlayıp da halime üzüldüğümü sanıyor olmalıydılar, asla, asla üzülmüyordum. Allah bana bu imtihanı verdiyse mükafatını da verecekti sadece sabretmem gerekiyordu.

Bana doğru gelen sesler yükselmeye başladığında duâm son bulmuş ellerim yüzümde bitmişti âmin diyerek. Kapıya dönen bakışlarım kaldığım hücreye birini daha aldıklarını işaret ediyordu. Hep böyleydi, farklı hücrelerde kalırdık, sonra aramıza yeni gelenler olurdu. Aynı acıyla zamanın geçmesini, buradan çıkacağımız günü beklerdik. Sancım devam etse de umursamadım biraz dinlenme fırsatım olsa iyi olabilirdim lâkin devamlı kadın ve erkek askerler yetkili polisler gelip geçiyordu, böyle bir ihtimalim yoktu yani. Neyse ayağa kalktığımda, tahtası eskimiş nerdeyse çürük denecek derecedeki oturağa oturdum, gelen kişiye bakacaktım. Kapının yanına kimin geldiğini göremesem de gelen kişiye de bana yaptıkları sözlü taciz ve hakaretleri yapıyorlardı. Keşke elimden bir şey gelse de hepinizi mahvetsem diye geçirdim içimden. Yüce Rabbim her şeyi görüyordu, bunları yaşayıp mertebemizin artmasını sağlamak bizim elimizdeydi. Dayanma gücüne kavuşmayı nasip eylesin Rabbim.