FİLİSTİNLİ MÜCAHİDE (TAMAMLANDI)

34. BÖLÜM: Ecel

Keyifli okumalar oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

❤️❤️❤️

Muna ve Esma beni fazlasıyla bezdirirken bu ortamdan kaçmak için bahane arıyordum. Aldıkları bebek kıyafetlerine bakıp bakıp gülmem normal değil, ya Allah aşkına daha cinsiyetleri bile belli değil pembeli mavili ne varsa almışlar. İkiz bebek beklediğim için doktor riskli olacağını söylemişti bu yüzden okulumu dondurmak zorunda kaldım. Ocak ayına girmiştik bebekler ise üçüncü ayındaydı kalp atışlarını duyduğumuz o gün heyecandan ağlamıştım. Annelik hisleri başlarda pek belli etmese de zaman geçtikçe bu hisler beni daha da sarmaya başlıyordu.

"Kızlar yeter ya bırakın şunları hele cinsiyetleri belli olsun o zaman bol bol alırız aceleniz neydi böyle almışsınız her şeyden. Hem benim canım tatlı bir şeyler çekiyor biriniz bir şey yapsa ne iyi olur."

Muna elindeki zıbını bırakıp sevinçli bir halde gülümsedi. "Canın ne istiyor ona göre bir şey yapayım Kudüs çiçeği."

Parmağımı çenemin altına alıp düşündüm ne zamandır Filistinde bayramda yediğimiz kurabiyeleri yemiyordum. Öyle özlemiştim ki keşke şimdi Kudüs'te olsam da her tatlıdan yesem diye iç geçirdim. Kızlar yanımda olmasa elimi karnıma koyar bebeklerimi severdim gerçi hâlâ hareketlerini hissetmiyordum ama olsun içinde büyüyorlardı sonuçta. "Hani bayramdan önce yaptığımız kurabiyeler vardı ya canım acayip çekti ya olsa ne güzel olurdu."

Muna kocaman gülümseyip yerinden kalktı. " Hemen yapmaya başlıyorum teyzelerinin bir taneleri doya doya yesinler."

Dudağımı büküp alıngan şekilde baktım. " Ha bebekler için yapıyorsun benim için değil yani."

Muna kaşlarını aşağı doğru indirip bana dilini çıkarttı. "Senin hormunlar da devreye girmiş normalde böyle şeyler umurunda olmaz şimdi alınganlık yapıyorsun."

Yastığı alıp ona fırlatacağım sırada kahkaha atarak kaçıp mutfağa gitti. Esma ise arada telefonuna bakıp duruyordu gözümden kaçtığını düşünsün bakalım sanki ben anlamıyorum Ameer ile konuştuğunu. Bora bir gün bana ve Ameer' e fena patlayacaktı ama neyse ki ikizlerim vardı da beni üzmekten çekinmek zorunda kalıp kavgayı büyütmezdi. Yani beni üzmezdi değil mi? Bora sinirlenince gözü hiçbir şeyi görmezdi konu ben ve ailesi olunca aklı yeterince çalışmıyor aceleci kararlar alıp düşüncesizce hareketler yapabilirdi.

Kapının sesiyle Esma telefonunu bırakıp kapıya gitti. Bora büyük abisi Ahmed ve Gözde ile salona bakıp bana selam verdikten sonra üst katta konuşacaklarını söyleyip merdivenlerden çıkmaya başladılar. Ahmed abi iyi görünmüyordu Güzide yengeyle araları kötü diye duymuş olsam da yapabileceğim bir şey yoktu. Defalarca kez Güzide yengeye yaklaşmaya çalışsam da bunların hepsi başarısız olmuştu. Evime davet ettiğimde bile gelmiyordu.

Ahmed abi ise biz kırılmayalım diye çocuklarıyla gelip biraz oturduktan sonra dönüyordu. Aralarında sorunlar olduğunu bu aileye geldiğimden beri bilsem de evli çiftlerin arasına girmek istemiyordum. Sonuçta kaç yıllık evliydiler benden akıl mı alacaklardı sadece dua ediyordum elimden başka bir şey gelmiyordu. Gözde ablasını düzeltmeye çalıştıysa da aralarına daha büyük sınırlar girdi. Merakla yanıma gelen Esma'ya ne olduğunu sordum lakin Esma da söyleme taraftarı olmayınca üstüne gitmedim.

Sıkıldığım için mutfaktaki işlere yardım etmek istesem de kimse izin vermiyordu. Ya hamileyim ben hem bebekler beni fazla yormuyor ki mide bulantım bile çok nadir oluyordu yani daha az tuvalet ihtiyacım olsa daha iyi olurdu lakin hamilelik her kadında farklı ilerliyordu işte. Koltuğa oturup televizyon izlerken üst kattan indikleri için ayak seslerini duyup o yöne doğru baktım. Ahmed abi kıpkırmızı gözleriyle bana baş selamı verirken durumunun çok kötü olduğu belli oluyordu. Gözde de aynı şekilde ağlamıştı. Bora ise saklamaya çalışsa da gözleri nemliydi silmişti değil mi yaşlarını kesinlikle silmişti belli etmek istemiyordu.