FİLİSTİNLİ MÜCAHİDE (TAMAMLANDI)

30.BÖLÜM: Yüzleşme

Keyifli okumalar oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

❤️❤️❤️

Öncelikle depremde hayatını kaybeden herkese Allah rahmet eylesin kalanlara sabır versin. Depremi yaşamış biri olarak yaşadığım korkuyu ve acıyı anlatamam. Hiçbir zaman bu kadar korkmadım, Allah bizleri doğru yola iletsin kötülükler artıyor ahir zamandayız ard arda kötü olaylar yaşıyoruz hüküm ancak Allah'ındır hiçbir şey bize ait değil. Yüce Rabbimiz her şeyin sahibi olduğunu bir kez daha hatırlattı. Birinci dereceden yakınlarıma bir şey olmadı fakat bir çok akraba ve sevdiklerimi kaybettim. Köyümüzden sadece bir aileden 17 kişi enkaz altında can verdi. Çok zor günlerdi aç kalsak da hiçbir yerden bir şey çalmadık haram lokma yemedik yağma yapmadık en azından bu konuda rahatım. Dualarınızı eksik etmeyin herkese hayırlı Ramazanlar dilerim. Bu ayı inşeAllah hayırlı ve güzel geçiririz. Allah'a emanet olun sizi seviyorum ❤️❤️❤️

Her dua kabul edilmeye mahkumdu demiştim ya, bu dünyada kabul olunmasa bile ahirete saklanan dualarımız bizlere sevap olarak dönecekti. Hepimiz gözyaşları içinde Bora'nın iyileşmesine sevindik. Bahar yengem yemekleri hazırlayıp masayı kurmaya gelince her şeyin bitmiş Bora'nın iyileşmiş olduğunu görüp ağlayarak oğluna sarıldı. Sanki aylardır onu görüyormuş gibi gözlerinden öpüp, "Kıymetlim Allah seni bize bağışladı çok şükür." dedi.

Esma ve Büşra da gelip abilerine sarıldılar dayım bir süre sarılma hususunu eşine ve kızlarına bıraktıktan sonra Bora'nın saçlarını okşayarak hiç görmediğim şekilde ağlayıp sarıldı. Hep vakarlı hep güçlü görünüyordu lakin içten içe evlat acısıyla yandığı çok belliydi. Ameer yanımıza geldiğinde gözleri dolu dolu kolunu omzuma bıraktı. Bora tek kaldığı vakit yanına gidip onunla konuştu. Böyle güzel bir ailede olduğuma çok seviniyordum. Erkekler ve İsmail hoca salonda hazırlanan masaya geçip yemeklerini yerken biz ise mutfakta yedik.

Bora kalkamıyordu yemeğini sehpaya bırakıp yemesini bekledim. İsmail hoca fizik tedavinin şimdi işe yarayacağını söyledi. Yürüyemediği süre bir ayı geçiyordu o yüzden hemen ayaklanması da saçma olurdu tabi. Olsun ayaklarını hissediyordu ya Allah'ın izniyle devamı da gelecekti. Esma ile yemekten sonra bulaşıkları yıkayıp çay yapmaya başladık. Bahar yengem, Zehra ninem ve Büşra otururken biz de yanlarına geçip oturduk. Esma merakla bana bakarak dudaklarını araladı.

"Meryem, babanın başına gelen olay ne? Hani cinlerle ilgili bir sıkıntı yaşamış demiştin ya merak ettim?"

Boynumdaki cevşeni feracemin üstünden tuttup çıkartarak gösterdim. Bu babamın hatırasıydı emanetiydi. "Babam üniversitede okurken arkadaşları bir yere gitmek için sözleşip babamı da yanlarında götürmüşler. İşte orası meğerse büyücünün eviymiş babam da evdeki garipliği fark edip evdeki yardımcı kadına ne olduğunu sormuş öğrenince de arkadaşlarıyla kavga edip evden ayrılmış."

Esma ve Büşra merakla dinliyordu, sanırım ninem ve yengem olayı biliyordu ki yüzlerinde şaşkınlık ifadesi yoktu. "Babam oradayken büyücünün cinlerinden biri babamı görüp aşık olmuş babam çıkınca da aklı onda kalmış babamı bulup uzaktan izlemiş sonra dayanamamış babamın rüyalarına güzel bir kadın gibi girmiş yaklaşmış ama babam rüyada bile uzak durmuş. Biliyorsun işte babam bir tek annemi sevmiş, o zamanlar da seviyordu, işler bir süre böyle devam etmiş ama sonra rüya yoluyla babamı kendisiyle evlenmeye zorlamış, babama görünmeye başlamış. Babam da artık delirmenin eşiğine gelmiş annem durumunu fark edip sorunca da babam ağlayıp her şeyi anlatmış annem de kolundan tutup aile dostları olan Süleyman hocaya götürmüş, yani İsmail hocanın babasına, o da babamı kurtarıp bu tılsımlı cevşeni yazmış."