A Mere Percent

Percent 33 - Favors

April 7, 2015 posted. Enjoy! ^_^

###

Percent 33 - Favors

"Hello! I'm Lavine, nice to meet you!" Sabi ko sa bago kong puppy. Her name is Veni. A cute golden retriever. And again ang cute cute niya talaga.

A few weeks ago kasi ay parati akong nalulungkot. Kaya ewan ko ba nang dumating ako nung isang araw na may nadatnan akong puppy sa labas ng bahay namin. Sa unang tingin ko palang sa aso ay gusto ko na siyang alagaan. Ang ganda kasi ng balahibo nito. Yun parang sa unan lang na masarap higaan. Kidding!

"Baby sis, I guess you love the dog?" Tanong sa akin ni Kuya Ivan. Alam ko namang sa kanya galing ito. No hint of doubt. I'm not Miss Perfect A's for Nothing..

"Absolutely Yes, Kuya! Thank you talaga!" Sabay tingin sa kanya at binigyan ko siya ng abot-langit na ngiti.

"Salamat naman. Buti talaga nagustuhan mo. Nga pala, may sasabihin ako sa iyong importanteng bagay, Lavine." Seryosong sabi sa 'kin ni Kuya Ivan. Napawi ang ngiti ko sa aking labi. Kasi kung tinatawag niya ako sa pangalan ko talaga ay seryosong-seryoso si Kuya. Tiningnan ko naman siya agad. Hinihintay kung ano ang sasabihin niya. Bakit parang nakakabahan ako? Gut feelings?

"Ano po 'yun, Kuya?"

Bumuntung hininga muna si Kuya bago siya nagsalita.

"I'm sorry for not saying this to you.." Bumuntung hininga siya ulit. "It is about our parents.. They're alive."

Ano daw? Buhay sila? Buhay ang parents namin? Ha? Naguguluhan ako.. Why is he telling me this now? Why? Dapat sinabi niya na 'to noon pa man.. Kung totoo nga 'to.

"How come? How did you know?" Hindi talaga ako makapaniwala. Pero paano? Sinabi sa 'kin ni Kuya when I was just and only a toddler that our parents passed away because of an accident. A car accident. How come na buhay pa sila? Akala ko sa TV ko lang makikita ang mga ganitong klaseng sitwasyon pero nagkakamali lang pala ako. Is it a miracle? I hope so..

"I'm sorry for lying to you.. I did it for your sake. For our family's sake. Believe me, Lavine. Kailangan ko talaga 'tong gawin. I'm so sorry for hiding these facts. Sorry for the white lies. Hoping that you can forgive me."

"Just tell me how.. How Kuya! Why? When? My mind's completely blank right now. Alam mo namang may dinaraanan akong problema ngayon Kuya at dumagdag na naman ito? Ayoko na. Ang hirap tanggapin. Just tell me the Damn TRUTH!" Hindi ko na mapigilan ang mga luha kong nagsipatak na sa mga mata ko. Nagulat naman si Kuya sa inasal ko. I just cursed. Ngayon lang yata ni Kuya ako narinig na ginamit ang salitang 'yan.

"I'll tell you right now. Just stop cursing. When we are just a child, our parents are very sensitive about us. They're merely strict if the topic is about their precious children. Gusto nila na palagi tayong may bodyguards. Hindi nila gusto na aalis tayo na walang kasama. Hanggang sa dumating ang isang araw na nangyari ang aksidente nila. But ang aksidenteng iyon ay isang fraud lamang. An accident to see who are the people who are planning to harm us and after our innocent lives. Our parents did it for our sake. Believe me. I'm so sorry for not telling you this nang mas maaga pa. Hinihintay ko lang talaga ang tamang panahon para sabihin sa iyo ito. At alam kong ngayon ang tamang panahon na iyon para sa sitwasyong ito. I'm so sorry kung naging magulo ang isip mo. Tutulungan kita para intindihin ang mga ito. Just trust me. Trust our parents.."

"Hindi ko alam Kuya.. Just leave me alone for now. Para makapag-isip isip.."

Sinunod naman ni Kuya Ivan ang sinabi ko. Before leaving he kissed me on my forehead. Pinabayaan niya din ako pagkatapos gawin 'yun at umalis na siya papunta sa loob ng bahay. Ang kasama ko lang dito ay si Veni, ang aso ko.