A Mere Percent

Percent 36 - Endless Tears

May 6, 2015 posted. :)

###

Percent 36 - Endless Tears

Dumating naman ang pagkain namin pagkaraan nang ilang minutong paghihintay.

"Let's eat." Anyaya ni Trey.

"Sure." I faked my smile. It doesn't feel right. Knowing that after this night, I'm letting him go.

Nagsimula na naman kaming kumain. Tahimik lang ako habang tinitingnan ako ni Trey. Baka nahalata niya na? Am I too transparent?

"Sasamahan mo ba ako sa airport?" Tanong into.

"Hindi na. Ayokong umiyak, ano?" Natatawang sabi ko. Pinipilit kong pagaanin ang pakiramdam ko. Any minute from now. I'm letting you go for real, Prince Ezreal..

Starting from now tatawagin ko na siya sa totoong pangalan niya.

I don't know why I'm doing this. Pinamumukha ko lang naman sa aking sarili na hindi kami para sa isa't isa. Knowing my own Social Status.. It hurts like hell. It'll be okay soon, I guess.

Makaka-move on din ako pagkaalis niya. I really hope so..

"I'll pay the bill." Anito sa Crew. Binigay na din ng crew ang receipt. May inabot naman si Trey na isang itim na card. Hinintay pa namin ibalik 'yun sa kanya.

Natapos kaming magbayad at exactly 9 o'clock. Lumabas na kami sa restaurant.

Sabay na kaming naglakad papuntang sasakyan niya at nakikita ko na ang mga bodyguards niya. 'Yung katulad noon sa bahay niya nang pumunta ako doon...

"You sure? You're not going to send me off?" Nakakunot-noong tanong nito sa akin.

"I'm sure." Siguradong-sigurado na ako sa desisyon ko. Ngumiti din ako para hindi niya mahalata..

Tumango ito at siniil ako ng halik sa aking labi..

Nagulat naman ako at medyo lumaki pa ang mga mata ko sa gulat kaya mas pinalalim pa ni Trey err I mean Prince Ezreal ang halik. HIndi ko alam kung mag-rerespond din ako sa halik niya.. I know how to kiss. This is not my first time kissing someone. The first time was an accident. Rylie kissed me by impulse. I choosed to respond to his kisses instead. I know this will be the first and the last time that Trey/Ezreal can kiss me. We kissed our hearts out until we gasped for air and let go of each other's lips. Nagtitigan din kami.

"Thank you for giving me my farewell kiss. See you soon, Lavine." He smiled at me and hugged me.

I also hugged him back. Kailangan na kailangan na niya talagang umalis.. Para makalimutan ko na siya.

Please, Trey.. I mean Prince Ezreal.. I need you to leave now!

Hindi pa rin ako sanay na tawagin siya sa totoo niyang pangalan..

One last kiss and he went to his car and leave.. Out of my sight. Out of my life.. Goodbye, Trey or should I call Prince Ezreal.

Hinding-hindi ko talaga malilimutan ang halik na 'yun. That kiss was special. Ang pinipigilan kong luha na kanina pa nagbabadyang tumulo ay hindi ko na napigilan sa pag-agos. Masakit na masakit.. It hurts like freaking hell. I don't cussed. But I can't stop myself..

Hindi ko kakayanin.. Pero kailangan.. Destiny sure is harsh.

Bakit ganito ang kapalaran ko? Mas masakit pa 'to kesa sa nangyari sa amin noon ni Lathan. Sobrang sakit ang nararamdaman ko ngayon..

May nararamdaman akong patak ng ulan.. Oh, great! Ngayon pa talaga uulan. Siguro naaawa sa akin ang ulap kaya umiiyak din ito kagaya ko ngayon.

I really am a PLUVIOPHILE. I'm that kind of person who loves to take comfort or feel comfortable under the rain and the raindrops.