ဘုရားစူး!ငါကဗီလိန်ပါဟ ဇာတ်လိုက်မ မဟုတ်ဘူးလို့ [Normal]

Intro

စတော်ဘယ်ရီ နှစ်ထပ်ကိတ်၏အပေါ်တွင် ခရင်မ် ဖြူဖြူအစက်လေးနောက်ဆုံးအစက်ကိုချပြီးနောက် ရှေးရေးထင် ပြုံးလိုက်မိသည်။ပါးစပ်မှလဲ

"အား...နောက်ဆုံးတော့ပြီးသွားပြီပဲ...ခါးတွေတောင်ညောင်းတယ်..."

ခါးလေးကိုကော့ရင်း လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့်နောက်ကျောကိုထုကာထုကာပြောနေသော သူမကိုကြည့်၍ သူမဆိုင်မှ ဝန်ထမ်းမလေးတစ်ယောက်က ပြုံးကာ

"Menuအသစ်လုပ်လို့ပြီးသွားတာလား မမရေး...."

"အင်း...ပြီးသွားပြီ...စတော်ဘယ်ရီအရသာကိုမှ ဒိန်ချဥ်နှစ်လေးရယ် ပြီးတော့...စတော်ဘယ်ရီတွေအများကြီး Toppingသုံးထားတယ်...လာ မြည်းကြည့်ကြ ကောင်မလေးတို့..."

ထိုအခါ သူမ ဆိုင်မှ ဝန်ထမ်းမလေး ၅ယောက်သည် ကိတ်ကိုမြည်းစမ်းကြည့်ကြလေသည်။

ဝန်ထမ်းမလေး ၁ ; "wow...ကောင်းလိုက်တာ...ဝါးလိုက်တိုင်း အနှစ်လေးတွေက လျှာပေါ်စိမ့်နေတာပဲ..."

ဝန်ထမ်းမလေး ၂ ; "ရှယ်ပဲ မမရေးရေ...ဒီmenuအသစ်ကတော့ နာမည်ကြီးဦးမှာပဲ..."

ဝန်ထမ်းမလေး ၃ ; "မမရေးရဲ့လက်က ရွှေလက်များလားပဲ...."

ချီးမွန်းစကားတွေကိုနားထောင်ရင်း ရှေးရေးထင် ပြုံးမိသည်။ရှေးရေးထင် သည် Dora Cake ဆိုင်ကလေး၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်ကာ အချိုပွဲနှင့်အစားအစောက်ပြင်ဆင်ချက်ပြုတ်ရာတွင်ကျွမ်းကျင်သူလဲဖြစ်သည်။သူမ၏လက်ရာက ကောင်းလှတာမို့ A မြို့တွင် သူမ၏ဆိုင်လေးသည် နာမည်အသင့်အတင့်ရှိလေသည်။

မိဘမဲ့ဖြစ်သောသူမသည် သူမနည်းတူ မိဘမဲ့ကလေးများအတွက် ဂေဟာဆောက်ပေးကာ လစဥ် ထောက်ပံ့ပေးလေသည်။စိတ်ရင်းကောင်းသော်လဲ စိတ်တိုလွယ်တာ ဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်းလုပ်တတ်သောအကျင့်ကြောင့် အနည်းငယ်တော့ လူမုန်းများလေသည်။

ညနေလဲစောင်းပြီဖြစ်သလို ဆိုင်ပိတ်ချိန်လဲနီးပြီဖြစ်၍

"ကဲ...မမ သွားပြီ...ဆိုင်ကိုမင်းတို့ပဲသွားလိုက်တော့ အာ...ဒါနဲ့ သီရိရေ...ညီမလေးရဲ့စာအုပ်ကို မမကိုအိမ်အထိငှားလိုက်ပါနော် မမဖတ်တာ ဇာတ်သိမ်းထိမရောက်သေးဘူး ရောက်ဖို့၁ပိုင်းပဲလိုတော့လို့...."