Chapter 19

26 2 0
                                    

Princess Ava's POV'

I let my tears roll down my cheeks. Overwelm with anger and sadness, I shrugged away the uneasy feeling that burdened my heart.

Is this really my faith? Why are they doing this to me? Kung ito nga ang kapalaran ng isang Royalty, then I hate being the Crown Princess!

Kung puwede lang ipasa ito... ipapasa ko na...

Habang patuloy akong nalulunod sa lalim ng aking iniisip.


Suddenly I remembered my Mother, who sacrifice everything just so her subjects will not suffer.

'I-I'm Sorry Mom, for being this weak. I guess I will never be like you. Tinitingala kita, sapagkat nakaya mo itong mga responsibilidad na mga ito... I don't know what to do anymore. I wish you were here to guide me..' I said in my mind, still tears rolling down my cheeks.

Kahit na nagsisimula palang akong tanggapin ang buhay ng pagiging isang maharlika, pagod na pagod na ako.

Nakakasawa na rin na patunayan sa kanila na kaya kong hawakan ang tungkulin ko bilang Crown Princess.

Napakabigat sa aking pakiramdam na pilit kong inaabot ang kanilang mga inaasahan sa akin, ngunit ito'y hindi nila pinapansin.

Mas pinipili nilang diktahan ang aking pagdedesisyon para sa aking sarili at para sa ikabubuti ng kaharian. Ang nais ko lang naman ay isang malayang buhay, hindi sa pagiging makasarili,  pero nais ko lang na kahit isang araw maging payapa ang aking isipan.

Nais kong kumilos ayon sa aking kalooban, na walang inaalalang may huhusga sa aking bawat kilos.

Para sa kanila isa lang akong manika na maaari nilang kontrolin.

Ni hindi ba sumagi sa kanilang isipan na ako'y may pakiramdam din? Na ako'y nilalang na may pagiisip?


I sitted there crying and not knowing what to do, I felt my chest tightened and my breathing gets heavier with each passing second.


Then someone spoke with his gentle and caring voice.


"My lady are you alright?"

Tanong ng isang lalaki, mahahalata ang bahagyang pagaalala nito sa tono ng kaniyang pananalita.

I realize he is one of the important guest, when I saw that he is wearing a shoes for a Royalty.


Agad kong pinunasan ang aking mga luha. Walang dapat makakita sa akin sa ganitong kalagayan. Hindi ko nais na maging mahina sa harap nila.


"Here let me Help you.." hindi ko pa tinitignan kung sino ang nasa aking harap.

Pagkatapos niya sambitin iyon ay tinulungan niya akong tumayo. I was about to say that he should leave me alone, but I froze on the spot as I recognize the nymph in front of me.

Nakatitig lang ako sa kaniya habang nakayuko siya ng bahagya. As he raise his gaze to meet mine,he was surprise and lower his gaze again.


"Your highness......
Pardon me for not recognizing you.." he said while his gaze is glued to the floor.

The same jet black hair, h-his features.... it reminds me of that night.

Princess Ava, The Royal Adventure  (COMPLETED)Where stories live. Discover now