Chapter 39

22 2 0
                                    

Princess Ava’s POV

Ngayon ang araw, ang araw na siya’y namaalam sa aming lahat. The late Queen, my mother.

12 years ago, I still remember the day she called me into her room. I was still very young back then, but that was the most painful thing that ever happened in my entire life.

I wipe the tear drop on my cheek. Pinagmasdan mula sa malayo ang mga mamamayang naka suot ng itim na kasuotan.

All those in the kingdom of Daesyn, whenever this day comes, wear black and pay respect at my mother’s grave.

Tahimik at walang anong tugtog ng instrumento,the silence is so deep that everyone’s grief is evident.
Palubog na ang araw nang magpunta ako sa burol kung saan siya nilibing.

Suot ang itim na bestida ay umupo ako sa harap ng puntod ni Ina..

Walang emosyon ng nakatitig sa batong nakaukit ang kaniyang buong pangalan.

‘Queen Alexandra Cyprus’

Maya maya ay hindi ko na napigilan ang humagulgol.

Lungkot, pangungulila, sama ng loob….lahat ng nadama ko simula nang siya’y namaalam ay muling bumalik sa akin.

I Used to blame many things back then, but I knew that couldn’t bring back her life anymore.

Ang sakit…ang sakit sakit.

Ang nagiisang nilalang na nakauunawa sa akin ay bigla nalamang kukunin sa akin ng ganun ganun lang. I became dependent on her. When she’s gone, I don’t know who to turn to anymore, who to ask for help whenever I need it.

Remembering all of our memories together, and that it will never happen again. Breaks my heart into pieces.

Makakaya ko na eh… makakaya ko ng maging itinakda na uupo sa trono.

She guided me, at nung mawala siya para akong naputulan ng mga Paa. Naging mag-isa ako. Sinarili ko lahat ng mga paghihirap at sakit na aking nararanasan.

Tears well up in my eyes. They see me as playful, rebellious, carefree…

But deep inside, behind those smiles, there is pain.

It suffocates me, knowing that I’ll have to face everything alone in the future.

Siguro nga mas pinipili ko nang maging manhid noon pa, ignoring the fact that I’m just living to please others.

Ngunit may isa pa akong nais….

Every time I struggle, I always imagine a simple life with my mother and father. In a village.

Dad goes out to work, while throughout the day, Mom and I bond while doing household chores. When Dad returns, we all have dinner together at the table.

And Mom tells me stories before I sleep. But when I wake up, it’s just one of those beautiful dreams I experience in my sleep.

Pagising ko iiyak nalang ako nang maalalalang panaginip lang pala ang lahat. Na hindi na iyon mangyayari kahit kailan.

Nasa kalagitnaan ako ng pagtangis nang May maramdaman akong prisensya ng kung sino.

Naglakad ito palapit at huminto sa tabi ko. Nakita ko ang kaniyang pagbibigay galang.

I wipe the tears from my eyes.

hindi ba sinabi ko nang kailangan kong mapag-isa?’

Salubing ang kilay ko nang ingat ko ang aking tingin.
Sa paglubong ng araw naaninag ko ang kanyang pamilya na mukha.

Prince Cliff?’



Princess Ava, The Royal Adventure  (COMPLETED)Where stories live. Discover now