Cut You Out

Chapter 20

Chapter 20

Ingrid’s POV

Lumabas na muna kami nina Irah at Sandro dahil ayaw ko naman na maipit din sila rito. As much as possible, ayaw kong makarinig sila ng mga salitang ganoon lalo na si Irah dahil madali niya lang dinidibdib ang lahat.

“Uwi na kaya tayo, Ate?” tanong sa akin ni Irah habang nasa labas kami ng bahay nina Indigo. Ngumiti lang ako. Gusto ko man, ayaw ko ring iwanan si Indigo lalo na’t mukhang nagkakainitan pa sila ng Papa niya. I just want to be here with him.

“Can we talk?” Nahinto lang ako sa pag-iisip nang magtungo si Mrs. Cornel sa harap ko.  Napakagat lang ako sa aking mga labi bago napatango. Ni hindi ko alam kung anong sasabihin ko rito lalo na’t mukhang anytime ay magbubuga siya ng apoy.

“Dito muna kayo, Irah,” ani ko dahil sinenyasan ako ng Mommy ni Indigo na sumunod sa kaniya patungo sa may garden. Tahimik lang naman ako nang sumunod dito.

“Hindi na ako magpapaliguy-ligoy pa. Hindi kita gusto para sa anak ko,” aniya sa akin kaya napalunok ako. Para akong matutuyuan ng laway dahil dito. I tend to mind and always overthink kapag may taong ayaw sa akin kaya hindi ko maiwasang panghinaan ng loob na marinig ‘to mula sa Mommy ni Indigo. Importante sa akin si Indigo kaya importante rin para sa akin ang tingin ng mga taong nakapaligid sa kaniya.

“I thought I’ll like you dahil baliw na baliw sa’yo ang anak ko na hindi niya na ako magawang bumisita rito but I don’t think na magagawa kitang gustuhin dahil imbis na nililibang ng anak ko ang sarili, mukhang sa isang iglap ay nabigyan ng responsibilidad sa’yo,” aniya.

“Nagkaroon pa ng pabigat sa buhay niya,” anito kaya hindi ko na namalayan ang pag-awang ng mga labi. Hindi ko gustong marinig ‘yon. Tahimik lang ako habang pinapakinggan ang mga gusto niyang sabihin.

“Nagkasakit ang Papa niya pero hindi man lang magawang dumalaw dahil daw kailangan mo siya. Paano naman kaming pamilya niya? Kailangan din namin siya,” malamig na saad nito sa akin kaya mas lalo lang akong naguilty.

“Pasensiya na po,” ani ko. Hindi ko alam. Baka masiyado na nga talaga akong selfish. Hindi niya nasabi sa akin.

“Ano pa bang magagawa ng paghingi mo ng tawad gayong ikaw ang dahilan kung bakit tuluyan ng nabitak ang relasiyon ng mag-ama ko?” tanong niya pa. Hindi ko alam kung paano ko ‘yon

“Hindi kita pakikiusapan na layuan ang anak ko dahil kung matino kang tao, ikaw na mismo ang gagawa niyon,” aniya sa akin kaya mas lalo lang dumiin ang pagkagat sa mga labi. Nanatili naman ang sopistikadang mukha nito habang nakatingin sa akin.

“I’m sorry, Ma’am, but I don’t think I can do that. I like your son too as much as he likes me,” ani ko kaya hindi niya ako makapaniwalang tinignan. Bago pa siya makapagsalita ay nakita na naming lumabas si Indigo mula sa loob ng bahay nila. Nakasimangot lang ang mukha nito at mukhang bad trip na kahit ang aga-aga pa.

Bahagyang lumambot ang ekspresiyon ng mukha niya nang mapatingin sa amin ng Mommy niya.