Cut You Out

Chapter 32

Chapter 32

Ingrid’s POV

I was sleeping to tight nang magising dahil sa tawag mula kay Jolie.

“Nay!” Agad na bumungad ang tinig ng anak ko kaya hindi ko maiwasan ang mapangiti. I love waking up with her voice.

“Hmm, good morning, My Angel,” bati ko sa kaniya.

“Look at my plant! May tumubo na po!” excited niyang saad na ipinakita pa ang paso ng halaman niya. Sinabayan ko naman ang excitement na pinapakita nito.

“Wow! Very good naman ng mahal ko, kiss mo nga ako,” ani ko. Hinalikan niya naman ang phone kaya napatawa ako ng mahina. Gusto ko na agad panggigilan ito ng halik.

“Bye na po, Nay! Maghahanda na po ako para sa plant day!” excited na excited ito kaya napatawa ako nang mahina. I’m really happy when she’s this hyper. She deserve all the love. That’s why you need to do something today, Ingrid, tell Indigo na may anak kayo.

Isa ‘yon sa mga naging pokus ko ngayong araw. Habang nag-aaral ay nakatitig lang ako kay Indigo. Hindi alam kung paano ko ba sasabihin sa kaniya na mayroon siyang anak. Hindi ko na namalayan na nakalapit na pala siya sa akin.

“Any problem, Ma’am?” tanong niya sa akin. Agad naman akong napatikhim dahil doon.

“Po? Wala naman po?” patanong na saad ko.

“Really? Bakit kunot na kunot ‘yang noo mo habang nakatingin sa akin?” tanong niya.

“Ah, it’s nothing, pasensiya na,” ani ko na hinaluhan pa ng awkward na tawa. Nakita ko naman na napatingin sa akin ang iba. Napanguso lang ako bago nag-iwas ng tingin.

Nagpatuloy naman siya sa discussion habang tahimik lang akong nakikinig.

Nang matapos ‘yon ay hinintay ko lang na magsialis ang mga taong nasa loob ng hall. Ang tagal niyon dahil wala pa silang balak umalis kung hindi lang sila sinabihan ni Indigo na umuwi na dahil maggagabi na.

Napansin niya naman na nanatili pa rin ako sa upuan ko. Ngumiti naman ako sa kaniya kaya kumunot ang noo niya sa akin. Nagpatuloy na lang siya ng pagliligpit. Aba’t ni hindi man lang ako pinansin ng hinayupak.

“Hi, uuwi ka na?” tanong ko na ako na mismo ang lumapit ngayon.

“No, may dadaanan pa,” aniya.

“Saan?” tanong ko. Sinabi niya naman ang lugar kung saan siya tutungo.

“Talaga? Along the way lang din ang pupuntahan ko,” ani ko. Tinignan niya lang ako dahil doon tila pa nagsasabi ng ‘Anong paki ko?’

“Pwedeng sumabay? Baka matagalan kung magcocommute e,” dagdag ko pa.