Cut You Out

Chapter 36

Chapter 36

Ingrid’s POV

Sumunod ang tingin nang lahat sa gawi ko. Ganoon din ang mga mata ni Indigo.

“Akala ko po may meeting ka pa?” tanong niya sa akin.

“Hmm, baka mainip ka,” mahinang saad ko.

“Kaya pala matalino, teacher pala nanay.”

“Si Ma’am Ingrid pala ang mama!”

“Grabe, kaya ang ganda rin, ang ganda rin ng ina!”

Ni hindi na naging malinaw ang tinig ng mga ito dahil nanatili na ang mga mata ko kay Indigo na siyang nakatingin lang sa akin. Napatingin din siya kay Raya na siyang nakayakap sa akin ngayon.

“Anak, uwi na tayo,” ani ko. Ito na naman ako, naduduwag na naman. Binuhat ko si Raya paalis sa kumpulan ng taong naroon, paalis sa mata ng isang taong pinapanood ang bawat galaw ko.

Nasa parking na kami nang kotse at papapasukin ko na sana si Raya sa loob nang makita si Indigo na papalapit sa amin. Hindi ko maiwasan ang mapakagat sa aking mga labi dahil dito.

“Indigo…” tawag ko kay Indigo na siyang nakatitig lang sa amin. Nakita ko ang matagal na titig niya kay Raya. Napatingin naman si Raya rito.

“Indigo? ‘Di ba po ‘yon ang Tatay ko?” tanong ni Raya na nilingon pa ako. Ni hindi ko alam ang sasabihin ko dahil nanatili lang ang tingin kay Indigo.

"So, siya nga po talaga ang tatay ko, Nay?" tanong niya sa akin. Matagal bago ko siya nasagot. Nangingilid na ang luha mula sa mga mata ko dahil kita ko na namumuo na rin ang kay Raya.

"Siya nga," ani ko kaya kumunot ang noo ng anak ko. Indigo was just looking at her, nakita ko kung paano ‘yon namuo.

"Sabi ko na po e! Kamukha mo nga po ang tatay ko, sabi mo hindi ikaw!” aniya na tuluyan ng umiyak ngayon. Pinigilan ko naman ang mapahikbi nang lumapit sa kaniya si Raya at umiyak lang sa kaniyang ama. Hindi ko alam kung nanghina ba si Indigo kaya napaupo na lang sa tapat ng anak pero isa lang ang sigurado ko. Sa higpit ng yakap nito’y parang ayaw niya nang alisin ang yakap sa anak. Tahimik lang akong umiiyak habang pinapanood silang dalawa.

“Tatay… bakit mo kami iniwan?” umiiyak na tanong ng anak ko. I never saw Raya cried this hard. Hindi rin siya kailanman nagtanong tungkol sa tatay niya pero kapag ikinukwento ko ito’y lagi siyang desididong makinig.

“I’m sorry…” Narinig kong sambit ni Indigo.

“Ayaw mo ba sa akin?” paputol-putol pa ang tinig si Raya nang itanong ‘yon.

“Bakit sabi mo hindi mo ako anak?” tanong pa nito na mas lalong humagulgol ng iyak ngayon. Panay lang ang hingi ng tawad ni Indigo. He rarely cry kaya habang pinagmamasdan siyang umiiyak sa anak ko ngayon, para akong mawawasak.