Cut You Out

Chapter 39

Chapter 39

Ingrid’s POV

“I’m planning to bring Raya in manila,” aniya kaya agad akong napalingon sa kaniya.

“She won’t agree to leave with you, hindi niyon gusto roon,” ani ko.

“Pumayag na siya,” aniya. Mas lalo naman akong nataranta dahil doon. Hindi ko ata kakayanin na mawalay sa anak ko.

“Dito siya nag-aaral, Indigo…” Alam kong iisipin niya na naman na ipinagkakaitan ko siya subalit hindi ko kaya ng wala si Raya. Tatanggapin ko ang galit niya kahit na gaano pa kalala.

“I know,” aniya sa akin na napakibit pa ng balikat. Parang wala lang sa kaniya kung ano man ang nararamdaman ko. Hindi ko mapigilan ang pagkuyom ng kamao dahil dito.

“Huwag mo namang ilayo sa akin ang anak ko, Indigo—” Agad niya namang naputol ‘yon.

“Anak natin.” Pagtatama niya.

“Katulad ng paglayo mo sa akin?” tanong niya sa akin. Hindi naman ako nakapagsalita roon subalit nanatili pa rin ang tingin sa kaniya. Nangilid na agad ang luha sa ideyang kukunin niya sa akin si Raya at ‘yon ang kinatatakutan ko. Narinig ko ang malalim na buntonghininga nito.

“3 days lang, Ingrid. Hindi ko ilalayo sa’yo si Raya katulad ng paglayo mo sa kaniya sa akin,” aniya. Lagi na lang nanunumbat. Nawala naman ang kabang nararamdaman dahil sa sinabi niya.

“And you’ll come with us.” Para bang pinal na ‘yon. Nanatili ang tingin niya sa akin kaya dahan-dahan akong tumango.  

Lumipas ang mga araw at nagbyahe na nga talaga kami pa-Manila. Habang nasa byahe ay dala-dala ko rin ang record ko dahil balak ding tapusin ang trabaho. Nakatulog lang din si Raya sa may lap ko. Hindi naman ako natulog dahil mas nakakaantok ‘yon para kay Indigo.

“Anong gusto mo?” tanong niya. Sinabi ko lang naman ‘yong mga madaling kainin subalit ang dami nitong inorder.

“Para kay Raya,” aniya.

“Hindi mahilig si Raya sa fastfood,” ani ko. Nasabi ko naman sa kaniya ‘yon. He bite the inside of his mouth bago tumango.

“Okay, sa’yo na lang,” aniya kaya nanatili lang ang tingin ko sa kaniya. Hindi niya rin naman ‘yon pinansin at nagpatuloy na lang sa pagdadrive. Ni hindi man lang muna ito kumain.

“Gusto mo bang subuan kita?” tanong ko sa kaniya. Pasimple niya naman akong nilingon doon. I know na nagmumukha akong clingy for the past few days, paano’y hindi man lang mapalambot ang isang ‘to. Todo lambing na kaya lang ay lagi pa rin akong sinusungitan.

“You’re holding Raya,” aniya. Edi don’t. Huwag na. Arte.

“Gising na po ako, pwede mo ng subuan si Tatay, Nay.” Hindi ko alam kung malakas ba ang radar ng anak ko o ano.

“Sa front seat ka, Nay, para makahiga po ako.” Demanding pa.

“Huwag na, baka hindi pa gutom ang Tatay mo,” ani ko na nginitian pa siya kaya lang ay inihinto ni Indigo ang kotse sa gilid. Pupwede niya naman palang ihinto edi sana’y kumain na siya.

Mas lalo naman kaming binalot ng katahimikan dito. Napatikhim pa ako dahil sa malapad na ngisi ng anak habang nakatingin sa amin. Hindi ko alam kung kanino niya nakukuha ito subalit alam na alam ko naman kung kanino siya nagmana.

“Water?” tanong ko kay Indigo.

“Yeah, thanks,” kaswal na saad niya.

“How about you, Nak, anong gusto mong kainin?” tanong ko kay Raya.