Cut You Out

Chapter 42

Chapter 42

Ingrid’s POV

“When did you start to know that you’re pregnant?” tanong niya sa akin.

“Kaya ka ba umalis noon?” he asked. Nandito na kami sa gazebo ng bahay niya ngayon just to talk. Mukhang pareho rin naman na hindi makatulog kaya walang choice kung hindi ang mag-usap.

Nakatingin lang ako sa paanan ko bago nagsalita. Ngayon lang din nagkaroon ng lakas ng loob para magkwento.

“Partly yes, muntikan ng mawala si Raya… because of stress and anxiety…” ani ko na pinaglalaruan lang ang mga daliri ngayon. When I tried to look at him. Nakita ko kung paano tumiim ang mga bagang niya. He was seriously listening to me right now.

“I was too scared that I’ll lose her so I break up with you. Para sa inyong dalawa kaya ko ‘yon ginagawa. I want her to be healthy and I want you to chase after your dream. I’m glad that it actually happen…” ani ko. They are both special to me.

“Sana sinabi mo, Ingrid… sana’y naroon ako… I can chase my dream nang naroon ako sa tabi niyo… sana nandoon ako sa tabi mo…” Nanghihina ang tinig nito habang sinasabi ‘yon. Tila sa sarili niya rin sinasabi ang mga kataga.

“I was about to tell you but you’re already chasing your dream. I can’t be that selfish… siguro noong una oo but no… I’ll probably regret it kung hahayaan kitang matali lang sa akin na hindi hinahabol ang pangarap,” ani ko.

“When you called…” Ni hindi nito maituloy ang sasabihin subalit tila alam ko na ang gusto niyang itanong.

“I’m sorry if I was selfish that day… that was the time when I realize that I was really pregnant…” ani ko. Kita ko kung paano namula ang gilid ng kaniyang mga mata. Narinig ko rin ang mahihinang mura nito. He was just there silently crying. Regret rush into his face. Kita ko kung paano niya pinagsisihan ang desisyon.

“Fuck… I didn’t know… I’m sorry…” aniya na hindi alam kung paano hihingi ng tawad. Umiling naman ako sa kaniya dahil dito.

“No, Indigo… wala kang kasalanan. There’s nothing wrong on choosing what you really wala… walang mali sa pinili mong desisyon, Indigo. Hindi maling piliin ang pangarap… You know if you choose us over your dream? Paniguradong ako naman ‘yong magsisi. I don’t want you to stay lalo na kung ‘yong pangarap na ang tagal mong hinintay ay unti-unting naglalaho dahil lang sa akin… I don’t want it that way… tama lang din siguro ang nangyari. Ang mali ko lang ay hindi pagsabi sa’yo nitong mga nakaraang taon… I’m sorry… I really do…” ani ko bago siya nilapitan para yakapin. Ibinalik niya naman ang yakap sa akin habang humihingi ng tawad.

“I’m still sorry that I wasn’t there when you needed someone the most. Dapat nandoon ako. Ako lang ‘yong nakakapitan mo noon pero iniwan pa rin kita…” bulong niya sa akin.

“It’s fine… na kaya ko naman… Ingrid kaya ‘to…” ani ko na ginagaya pa ang linyahan niya noon. Mahina naman kaming natawa dahil sa sinabi ko.

“And you’re here now…” mahinang bulong ko. Hindi naman siya nagsalita. He was just looking at me now. Inayos lang ang buhok na tumatakas sa tainga.