Cut You Out

Chapter 41

Chapter 41

Ingrid’s POV

This is our last day in Manila, gustong ipasyal ni Indigo si Raya sa kaniyang trabaho kaya naghahanda silang dalawa.

“What are you still doing? Hindi ka pa gumagayak.” Ni hindi ko na inintindi pa ang tono nito. Bahala na kung galit siya o ano.

“Pwede bang kayo na lang ni Raya? Alam ko namang hindi mo siya pababayaan,” ani ko.

“Bakit?” tanong niya.

“Gusto ko lang din ang magpahinga,” sambit ko kaya nanatili ang mga mata niya sa akin. Hindi ko alam kung bakit sa simpleng pagtingin niya lang ay nangingilid na ang luha ko. I just remember my Indigo… my college boy… my safe place… for years hindi ko na nakita pa ang mga matang ‘yon kaya hindi ko alam kung bakit nakikita ko ang pag-aalala mula sa mga mata niya ngayon.

Agad naman akong nag-iwas ng tingin, bumaon din ang kuko sa daliri sa higpit ng pagkakahawak ko.

“Ingat kayo,” ani ko na ngumiti sa kaniya. He was still looking at me na para bang isa akong palaisipan.

Magsasalita na sana siya nang dumating si Raya. Mukhang ayaw niya pa sana akong payagan na huwag sumama.

“Tay, tara na po?” tanong ni Raya na siyang malapad ang ngiti nang lumapit sa amin.

“Nay, magsleep ka po, ah? Baka gawin niyo na naman po ang record niyo po,” paalala sa akin ni Raya. Natawa naman ako roon at napatango sa kaniya. Nauna kasi akong nagpaalam dito.

“Yes, Ma’am,” ani ko kaya humagikhik siya.

“I love you, Ma’am,” aniya na hinalikan pa ako sa pisngi.

“I love you too, Mahal ko.” Pinanggigilan ko pa ang pisngi niya kaya napanguso siya sa akin.  

“Tara na po, Tay,” ani Raya na hinawakan pa ang kamay ng ama. Nanatili naman ang tingin sa akin ni Indigo kaya tipid lang akong ngumiti.

“Ingat kayo,” simple kong sambit na inihatid pa sila palabas ng bahay.

Mas lalo ko lang napagtanto kahapon na hindi rin dapat ako masanay na kasama ko si Indigo dahil baka dumating ‘ying araw na makita niya rin ‘yong babaeng gusto niyang makasama sa buhay niya. Si Raya lang ang parte na ng buhay niya. Hindi ako. Tama ang Mama niya.

Gusto ko lang din sigurong patunayan sa Mama niya na wala akong kahit na anong intensiyon sa kaniyang anak. Hindi ko alam kung bakit namumuhay na naman ako sa iniisip ng ibang tao pero hindi kasi basta ibang tao lang ang Mama niya. Ina niya ‘yon e.

Napapikit na lang ako at sinubukang matulog subalit hindi ko rin naman nagawang makaidlip sa dami ng gumugulo sa aking isipan. Napabuntonghininga na lang ako bago kinuha ang ilang dala-dalang trabaho sa bag. Inabala ko na lang ang sarili roon.