Sevmekten vazgeçmezsin, vazgeçemezsin. Ama sana öyle şeyler yaşatır ki öyle kalbini kırar ki ' seviyorum ' demekten vazgeçersin...
" Başka biri var. " demişti.
Bu cümle benim canımı fazlasıyla yakmıştı. Hayatımda o kadar zorluk varken bana bunları yaşattığı için ondan nefret ediyordum.
Nasıl olduğumu merak edip evime geliyor sonra da başka biri var diyordu. Beni çıldırtmayı başarıyordu.
" SEN NE ZANNEDİYORSUN? SEN PEŞİNDEN KOŞACAĞIMI, SANA GİTME FELAN DİYECEĞİMİ FELAN MI SANIYORSUN? BANA BU YAŞATTIĞIN ŞEYLERE RAĞMEN SENİ BEKLEYECEĞİMİ SANMA."
Yüzüme bakamıyordu ama elimle yüzünü kendime çevirdim. Ve bağırmaya devam ettim.
" BEN SEN YOKKEN DE VARDIM. DUYUYOR MUSUN BENİ? BEN HEP TEKTİM. KENDİ BAŞIMIN ÇARESİNE BAKTIM. ŞİMDİ SEN YOKSUN AMA BEN YİNE VARIM. PİŞMAN OLACAK TEK KİŞİ VARSA O DA SENSİN. GÜN GELECEK ESKİLERİ ÖZLEYECEKSİN AMA ARTIK BEN OLMAYACAĞIM. ŞİMDİ NEREYE GİDİYORSAN GİT! "
Ellerimle onu göğsünden ittirdim.
İçimdekileri onun yüzüne söylemek biraz rahatlatmıştı. Karşımda o kadar katı duruyordu ki tepkisizdi.
" Özür dilerim. " dedi ve gitti.
Hiçbir şey diyemedim.
Ben ona, onu sevmekten başka hiçbir şey yapmamıştım. Oysaki hayatına yeni birisini bulmuştu bile.
Baran benim tanıdığım eski Baran değildi. Ama artık bu umrumda bile değildi.
Eminim değildir Yağmur :)
Hayatım bu saatten sonra daha da zorlaşmıştı. Annemi babamı özlüyordum. Onları sadece fotoğraflardan biliyordum. Ama bu özlemimi azaltmıyordu.
Şu an tek yapabileceğim şey Tolgayı aramaktı. Annem ve babam yaşıyordu biliyordum. Ve onları bulmakta bu sefer kararlıydım. Bunu ona da söylecektim.
Annemi ve babamı özlediğimde arayamıyordum, onlara ulaşmanın tek yolu gökyüzüne bakmaktı. Sonuçta aynı gökyüzüne bakıyorduk.
Terasa çıktım. Hava rüzgarlıydı. Üstüme hırka aldım. Sonra düşündüm, hep düşündüm. Neden birden gitmişlerdi? Neden bizi aramıyorlardı? Bunların hepsinin bir nedeni var mıydı? Neden her şeyden habersiz yaşıyordum?
Bu sorularıma cevap bulamıyordum. Hayatımda herkes tek tek gidiyordu.
Tolganın geldiğini görünce direk kapıyı açmaya koştum.
Gözlerimi ve halimi görünce direk sordu. Ama hiçbir şey demeden sarıldım.
" Tolga, sen de mi gideceksin? Sen de mi bırakacaksın beni? "
Hiçbir şey anlamadığı kesindi. Öyle bakıyordu.
" Nereden çıktı bu? " dedi.
Artık anlatma vakti gelmişti. Onunla birlikte terasa çıktık.
Baranın yaptıklarını anlatınca sinirden deliye dönmüştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Gecenin Aydınlık Sabahı
Teen FictionHayatın içinde sona geldik dediğimiz anlar vardır. O andan sonra yeni bir dünyaya başladığımız an. İşte o iki dünyanın birleşimi. Yaşamayı hayal ettiğimiz dünya ve hayallerin hayata yansıdığı bir dünya. Düşlerde olan her şey düşte mi kalmalıydı ? A...
