Karanlık Gecenin Aydınlık Sabahı

Bölüm 52 / Final /

Final bölümüne özel şarkılar
Şebnem Ferah-Hoşçakal
Sezen Aksu- Son Bakış
Tuna Velibaşoğlu - Kal Ölene Kadar
Ercan Demirel- Elveda Deme Bana
Pera - Sensiz Ben
Yalın- Her Şey Sensin
Pinhani - Çok Zaman Geçti Ardından
Cem Adrian - Kül
Pera- Veda Busesi

Günler geçiyor,aylar,yıllar. Biz dursak da zaman durmuyor. Akıp gidiyor. Hayat bitiyor. Farkında mısın ? Her gün biraz daha sona yaklaşıyoruz. Ya da sonsuzluğa.'

4 yıl sonra

Enes'in kaleminden

12 ay geçti. Elçinsiz geçen on iki ay. Her geçen gün unutulması gereken her şey zihnimde daha çok canlanıyordu. Her anımızı yaşatıyordum. Sesi hâlâ kulağımdaydı.

12 ay geçti. Cansız geçen on iki ay. Tam hayatımızın düzene oturduğu anlarda yarım kalmıştık sanki. Daha yapacak çok planımız vardı. Kardeşim. Kardeşim diyemediğim her gün için.

24 ay geçti. Yağmur ile geçen yirmi dört ay. Kızım. Prensesim. Küçük Elçin'im. Ona çok benziyordu. İyi ki ona benzemişti. Hayatım oydu. O olmasa bir hayatım kalmayacaktı. Tutunma sebebim oydu. Elçin kızımıza iyi bakmamı isterdi. Onun kadar iyi annelik yapamazdım ama Yağmur'un hem annesi hem babasıydım.

Elçin'in günlüğünü devraldım.

...

Bir yıl önce
Yağmur'un birinci yaş doğum günü;

İstanbul-Bodrum arası kaç saatti?
699,8 Km.
7-8 saat sürecek bir araba yolculuğu.

Teknedeki hazırlıkların tamamlanmıştı. Pastayı birkaç saat sonra alacaktım. Kıyafetler,hediyeler. Evet,tamamdı.

Eksik olan Elçin ve Candı. Eşim ve kardeşim. Bodrumdalardı birkaç haftadır. Elçin oradan hiçbir zaman kopamamıştı. İtiraz etmiyordum çünkü onlar için ora anılar ile doluydu. Biz kızımla İstanbuldaydık. Yağmur'u da tatillerine katacaklardı ama ona izin veremedim. Ayrılmak istemedim. Tek kalmak istemedim.

Yağmur evdeydi. Bakıcı diye nitelendirmek istemiyorum. Çünkü çok değer verdiğimiz bir insan. ile. Kızımı herkese emanet edemezdim. Etmem niye edeyim ? Ev de kalır ben bakarım gerekirse. Ama şirket yönetmek biraz fazla zaman alabiliyordu.

Hayal ettiğimiz o hayatın içindeydik. Normal bir yaşantı. Fazlası yok.

.
.

Evdeydim. Yağmur yanımda uyuyordu. Annesini aradım.

" Elçin telefon hoparlör de değil mi ? "

O kadar ısrar etmiştim ki uçakla gelmelerini. Kabul etmemişti. Düzeldiğini,iyi olduğunu söyledi. Asla ikna olmadım bir süre. Ama direnemedi daha fazla. Kullanmak istediğini söyledi. Birkaç kez uzun yola çıkmıştı ve alıştığını söyledi. Tamam,dedim.

" Hoparlördesin hayatım. Her şey yolunda. "
Sesinin toplamasından nasıl bir ruh halinde olduğunu çözmeye çalışıyordum.
" İstiyorsan bir dinlenme tesisinde dur hemen aldırayım seni oradan. Yoruldun mu ? "
Birkaç saat hemen geçmez ise kafayı yiyebilirdim.
" Saçmalama. İyiyim ben. İki üç saatlik yol kaldı zaten. " inanmamıştım. Bir sorun var gibiydi. Yine kuruntu mu yapıyordum?
" Hadi mola veriyorsunuz. Görüntülü arıyorum. Yağmur özledi sizi. " " Ben de özledim. "
İtiraz etmedi. Haber verince arayacaktım.