Hayatıma bir anda girdi. İyi gözükmeye çalışarak bana yaklaştı. Şimdide mahvetmeye başladı.
Baran demek her şey demedikti. Annem, babam gitmişti onu da kaybetseydim artık yaşamak için bir neden kalmazdı.
Bu yüzden o Adnan şerefsizi yaptıklarının hesabını verecekti. Ayrıca artık onun beni gönderdiği okula da gitmeyecektim. Artık okula gitmeyecektim. Yeterince şey arasında odaklanamıyordum zaten.
Büyüyordum, kendi ayaklarımın üzerinde durmalıydım. Çalışacaktım. Kararlıydım.
Ama öncelikle ona, onun Barana yaptığının aynısını yapacaktım. Gizlice ve hızlıca hastaneden çıktım. Bana çok kızacaklardı ama şu an beni kimse durduramazdı. Adnan suçluydu ve cezasını çekmeyip kaçabilecekse bu adaletli olmazdı bu yüzden ben ona acı çektirecektim.
Evde kasa da dedemin bir silahı vardı. İlk önce uğrayıp onu aldım.
Fabrikanın önüne geldiğim de her şey tekrar gözümün önüne geldi. Baran ölebilirdi ve bu ihtimali düşünmek bile beni mahvediyordu.
" ADNAN! ÇIK DIŞARI! BURADASIN BİLİYORUM. NEREYE KAÇABİLİRSİN Kİ? KORKAK OLMA VE HEMEN ÇIK. "
Bağırmaya başladım. Sesimi duyurmak istedim.
İçeri doğru ilerledim. Kimse yoktu ortalıkta.
" ŞU AN KARŞIMA ÇIKMAZSAN POLİSE GİDERİM SENİ İLLAKİ BULURLAR. ADAMLARIN DA HİÇBİR ŞEY YAPAMAZ. BENİ TEK SANIYORSUN AMA DEDEM YARDIM EDER. HAYATIN MAHVALOLUR. KARŞIMA GEL! "
Sonunda, uzaktan hızlıca geliyordu. Üstünden çıkaramadığı siyah takım elbisesi vardı.
" DEDEN ZATEN BENİM HAYATIMI MAHVETTİ. " dedi bağırarak.
Ne demek istemişti. Dedemle ne alakası vardı...
" SİZ ARKADAŞTINIZ? " dedim.
Yüzü birden değişmişti. Anlam veremedim.
" NEYSE KONU BU DEĞİL. SEN BENİ KORKAK MI SANDIN HE? SANA HEP BOYUN EĞECEĞİMİ İNANACAĞIMI MI SANDIN? SEN KİMSİN BE? NE HAKLA BARANI VURDUN? "
Hala bağırıyordum. Nefretimi kusuyordum.
" HAK ETTİ. HAK ETMESE YAPMAZDIM."
" SEN DAHA BETERİNİ HAK EDİYORSUN AMA SEVİN AYNI YERDEN VURULACAKSIN SENDE. AA ŞEY GÜÇLÜYSEN ÖLMEZSİN AMA GÜÇLÜ DEĞİLSEN MALESEF Kİ ÖLÜRSÜN BENCE GÜÇLÜ GÖZÜKÜYORSUN AMA KORKAĞIN TEKİSİN."
" ŞŞ NE DİYORSUN SEN KÜÇÜK CADI? VURMAYI AKLINDAN BİLE GEÇİRME. MAHVEDERİM SENİ. "
" AHAHAH ADNANNN ÇOK KOMİKSİN. ÇOK KLİŞE KONUŞYORSUN. GELİŞTİR KENDİNİ. "
Cebimde ki silahı çıkardım.
" SEN FARKINDA MISIN BENİM SAYEMDE O OKULDA OKUYORSUN! YAPAMAZSIN BÖYLE BİR ŞEY. "
Bunu da zeki sanmıştım. Aptal çıktı. Benim derdim okul değildi artık.
" ARTIK OKULUNDA OKUMUYORUM. BAŞKA TEHTİD EDECEĞİN BİR ŞEY KALDI MI ? "
" MAHVEDECEĞİM SENİ. YALVARACAKSIN BANA. BIRAK O SİLAHI. " diyip yanıma yaklaşmaya çalıştı.
" YAKLAŞMA! SEN NEDEN HAYATIMA GİRDİN?"
" BUNA SEN İZİN VERDİN HANFENDİ."
" BELKİ ÖLEBİLİRSİN O YÜZDEN SON SÖYLEMEK İSTEDİKLERİNİ SÖYLE. "
" VURMAYACAKSIN."
" ÖYLE Mİ SANIYORSUN? "
Tetiği çekmiştim. Gerçekten bunu hak ediyordu. Yapacaktım. Ama hiç kolay bir şey değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Gecenin Aydınlık Sabahı
Ficção AdolescenteHayatın içinde sona geldik dediğimiz anlar vardır. O andan sonra yeni bir dünyaya başladığımız an. İşte o iki dünyanın birleşimi. Yaşamayı hayal ettiğimiz dünya ve hayallerin hayata yansıdığı bir dünya. Düşlerde olan her şey düşte mi kalmalıydı ? A...
