Karanlık Gecenin Aydınlık Sabahı

- Bölüm 13 -

~ 4 buçuk ay sonra ~

Geçmiş acı veriyorsa geçmemiştir. " Geçmedi, geçmiyor, geçmeyecek. Geçen şey ne biliyor musunuz? Geçen şey sadece zaman.

Peki zaman gerçekten her şeyin ilacı olabilir miydi? Zamanla her şey düzelebilir miydi ?

Ben Yağmur. Yıllarca ailem olmadan geçirdim onca zamanımı. Ağladığım da sarılacak kimsem olmadı. Düştüğümde kaldıracak kimsem de olmadı. Yapayalnızdım.

Sonra birden hayatıma yeni insanlar girdi.
Ece gibi Efe gibi. Onlar benim kardeşimdi aramızda kan bağı yoktu ama kalp bağı vardı.

Baran ise her şeyden daha özel, daha farklıydı. Hayatıma girdiği günden beri en saf en temiz şekilde seviyordum onu. Onun gülüşü çölün ortasında ki su kaynağı gibiydi benim için.

Tolga, ailemi bulabilme umudum. Kardeşim. Onunla yeni bir başlangıç yeni bir sayfa açmıştık. Eskileri unutmaya çalışıyorduk.

Neredeyse 5 ay oldu. Aileme dair ne bir iz ne de başka bir şey bulamadım.Bulamadık. Belki de o notlar da yalandı.

Tolganın bir takım işleri için yurt dışına gitmesi gerekti. Bu yüzden bu süre içinde ben de sadece çalıştım. Cafe de çalışıyordum. Kendi paramı kendim kazanmak için sabrediyordum.

Adnan ise asla ortalıkta gözükmüyordu. O eski fabrikaya kaç defa gitmiştim ama orayı da terk etmişlerdi. Neredeydi, ne planlar kurmuştu bilmiyordum.

Sonunda dedem birkaç haftaya Türkiyeye dönüyordu. Her şey yavaş yavaş açıklığa kavuşacaktı. Yani umuyordum.

(Geriye dönüş) ~ 2 ay önce ~

" Onları bulacağız Yağmur, inan bana. Yaşıyorlar hissediyorum. "

Tolgaya inanmak istiyordum. Ama artık umudum yavaş yavaş tükeniyordu. Belki de onlar bizi çoktan unutmuştu.

" Bulamayacağız işte Tolga. Olmuyor ya olmuyor. Sormadığımız kimse kalmadı. Ben artık çok yoruldum. İstemiyorum. Onlar istese bizi çoktan bulurlardı. Pes ediyorum ben."

Böyle konuşuyordum ama gözümden yaşlar akmaya başlamıştı. Kapının önünde ki merdivenlere oturdum. Artık her şey daha zor geliyordu.

" PES ETMEK Mİ? SEN? DOĞRU MU DUYDUM? " dedi elini omzuma attı.

" Doğru duydun, biz bize yeteriz. Artık kendimi düşünmek istiyorum. Biraz daha böyle giderse dayanamayacağım çünkü."

" O zaman ne yapıyoruz biliyor musun? Sen birkaç ay sadece istediğin şeyleri yapıyorsun. Kendine çeki düzen veriyorsun. Ve kötü şeyler düşünmüyoruz sonrasını sonra düşünürüz. Anlaştık mı? " dedi ve ekledi.
" Artık lütfen ağlama..."

Gözyaşlarımı silip birden ayağa kalktım.

" Anlaştık, k..kardeşim. "