Karanlık Gecenin Aydınlık Sabahı

- Bölüm 16 -

Geleceğim için çok iyi bir teklifti.Ama hayatım buna uygun muydu? Yapabilir miydim? Emin değildim.
Ve burada her şeye rağmen değer verdiğim insanlar vardı. Baran vardı. Onları bırakmazdım.

Sanırım kararım belliydi. Bu kadar sorunu olan biri bunları kaldıramazdı. Yapamazdı. Hiçbir şey olmamış gibi yurt dışına gidip yaşayamazdı. Bu konuyu da bir daha açılmamak üzere burada kapatmıştım.

Son bir haftadır felan Baran ile farklı dünyada gibiydim. Hep orada kalmak istiyordum. Kendi hayatıma dönmek istemiyordum.

3. At çiftliği

Bugün daha farklı giyinmek istedim. Altıma kot şort üstüme de kırmızı bir crop giydim. Saçlarımı da at kuyruğu yapıp güneş gözlüğümü taktım.

" Yağmur hanım, aşağı bekleniyorsunuz " diye bir ses geldi dışarıdan.

Baran gelmişti. Pencereye çıktım. Motorla gelmişti. Çantamı alıp hemen koşarak aşağı indim. İçim kıpır kıpırdı.

" Baran ya ben çok heyecanlıyım.  hayatımda hiç yapmadığım şeyleri ilk defa senle yapıyorum. Ay böyle bilmiyorum çok garip hissediyorum . " heyecandan elim ayağıma dolanmıştı.

" Şş güzelim sakin ol. İlkleri hep birlikte yaşıyoruz işte ne güzel değil mi? " diyip elimi sımsıkı tuttu.

" Ama aslında bu *** 'tan hayattan, gerçeklerden kaçıyorum. Korkağın tekiyim. Korkağım. Yüzleşemiyorum. Ne kadar daha böyle devam edecek?" dedim çaresizce.

Ne kadar unutmak istesemde aklımdan çıkmıyordu. Bu geçirdiğim zamanlar çok güzeldi ama zaman geçecek yine o hayatıma dönecektim.

Bana sımsıkı sarılarak alnıma öpücük kondurdu.

" Zaman, zaman lazım Yağmur. Her şey güzel
olucak. "

Aslında zaman hiçbir şeyin ilacı olmayacaktı her şey daha kötü olacaktı.

" Gidelim mi artık?" dedim konuyu kapatmak istiyordum.

" Gidelim." dedi ve kaskı uzattı bana.

Rüzgar öyle güzeldi ki insanı kendine getirirdi.

" NE GÜZELMİŞ YA MOTORA BİNMEKKKK "  diye bağırdım.
" Belime sımsıkı tut, düşersin yoksa bak karışmam." dedi Baran da gülerek.
" Ben düşmem kiii..."

Ananın karnından motor ile doğdun sanki ne kadar eminsin Yağmur...

At çiftliğine vardığımızda ilk olarak birlikte fotoğraf çekinmek istedim. Etrafta rengarenk çiçekler vardı. Bir sürü video, fotoğraf çekindikten sonra çiftliğe girdik.

" Şşeyyy Baran, ben korkarım ya şimdi. Yani aslında korkmam da..."

Sözümü bitirmeme izin vermemişti.

" Biliyorum biliyorum tamam korkuyorsun işte."

" Yo hayır korkmuyorum da birisi gösterse yardımcı olsa iyi olur."

" Senin bu inadını napacağız biz ya? "

" Can çıkarda huy çıkmaz işte naaplım? " dedim kollarımı bağlayarak.

.
.
.

" Baran canım hoşgeldiniz, özledim seni ya hiç gelmiyorsun artık " dedi oradaki kadın.

Özlödöm sönö yö...

" Hoşbulduk canım Esra "

Canım? Canım he!

" Merhaba ben de Yağmur, Baranın SEVGİLİSİYİM." dedim imalı bir şekilde gülerek.

" Biliyorum Yağmurcum, Baran söyledi gelmeden. "

Madem biliyorsun ne bu canımlı cicimli konuşmalar...

" Siz burada tek misiniz başka çalışan felan yok mu ? " diye sordum.

Yanımızdan gitse iyi olurdu sonuçta.

" Var var tabi. Ben Baranı göreyim dedim bir ton işim var gidiyorum şimdi. "

Git git dedim sessizce.

" Görüşürüz Esracım " dedi Baran.
.
.
.

" Baran ya bu kim canım felan ne ayak ? " dedim birden ellerimi belime koyarak.
" Ayak? Birazdan çantanla da döver misin acaba? " dedi alttan alttan gülüyordu.
" Kaşınma bence. "
" Kızınca tatlı oluyorsun ama."
" Dayak istiyorsun ama. "

Atışmamız bittikten sonra biraz birlikte atları sevdik. Sonra oradaki çalışan bana nasıl binmem konusunda yardımcı oluyordu. Tahmin ettiğimden kolay olmuştu. Hemen anlamıştım.

Saatler sonra :

" Ben çözdüm bu işi Baran " dedim. Kendimi kaptırmıştım. Ve Baranın burada olmadığını da şimdi farkında varıyordum.

Nereye gitmişti ? Hem de beni tek bırakıp. Acaba yarını yani doğum gününü unuttuğumu felan mı düşünmüştü, bana mı kızgındı ¿

Telefonumu çıkarıp onu arayacaktım ki mesaj attığını gördüm.

" Acil gitmem gerekti. Özür dilerim. "