"Neden bu kadar şaşırdın?" Diye sordu Rachelle, odasından çıkıp asansöre doğru Levi ile yürürken.
"Evlenme teklifi alabilecek kadar iyi değil miyim sana göre?"
"Hayır, aksine yeterince iyisin fakat bu bir âni oldu...sana daha evvel genç olduğunu söylemiş miydim?"
Gözlerini devirmişti Rachelle.
"Yapma lütfen, 23 yaşındayım 17 değil."
"Yine de yanlış kararlar verebilecek bir yaştasın. Bir karar vermedin...değil mi?"
"Henüz bir karara varmadım, doğrusu çocukluk arkadaşımla evlenmek...bilemiyorum, tuhaf bir bakıma."
"Bence de bu yüzden evlenmemelisin." Demişti Levi.
"Bu hangi ara gerçekleşti böyle?!"
"Hayatını yaşamalısın."
"Sen kaç yaşında evlenmiştin?" Diye sordu Rachelle, asansörün tuşuna basıp çağırarak.
"25."
"Genç evlenmişsin."
"Ama o başka bu başka."
"Nesi başka?"
"Eşim hamile kaldığı için ortada kalmasın diye evlendim, çocuğuma bir aile sunmak istedim ama sonunda ikisini de kaybettim. Yani bu sebeple-"
"Oh...üzgünüm." Dedi Rachelle, üzüntüyle Levi'ya bakarak." Seni üzmüş olmalıyım."
"Geride kaldı..."
"Hayır...atlattım."
Rachelle, dudağını birbirine bastırıp başını salladı.
"Hey," dedi Levi, ona seslenerek." Moralini bozma, sahiden iyiyim."
Rachelle, derin bir nefes alıp başını salladı. Asansör geldiğinde her zaman olduğu gibi ürkerek asansöre baktı.
Levi, kaşlarını kaldırarak onu inceliyordu.
"Asansörden mi korkuyorsun?"
"Kapalı alan korkum var." Dedi Rachelle, tekrar derin bir nefes alarak asansöre bindi.
"Ama aşabilirim..."
"Yanındayım, korkacağın bir şey olmayacak." Dedi ardından binerek.
"Umarım..."
Asansörün kapısı kapandığında, Rachelle gözlerini yere indirip yumruklarını sıkmıştı.
"Rachelle, sorun yok."
"Biliyorum..."
"Akşam buluştuğunda ne demeyi düşünüyorsun?" Diye sordu Levi, merakla ona bakarak.
"Bir cevap bekliyor, değil mi?"
"Dean, iyi bir çocuk." Dedi Rachelle, aklını dağıtmaya çalışıyordu.
"Ve iyi bir eş olacağından da eminim. Belki ailemden kurtulmak için bu evliliği onaylayabilirim, sevgi zamanla gelişir."
"Saçmalama." Dedi Levi, kaşlarını çatarak." Sevgi zamanla gelişmez, zamanla gelişen tek şey alışkanlık. Akvaryuma konulan iki balığın ilişki kurması kaçınılmazdır asıl mesele okyanusta birbirini bulabilmek. Bunu buna benzetebilirsin."
"Öyle mi diyorsun?" Diye sordu Rachelle." Yine de bana olumsuz bir teklif gibi gelmedi."
"Ailenden neden kurtulmak istiyorsun?" Diye sordu Levi, merakla.
"Üvey anneni zaten biliyorum ama baban?"
"Babamın tek önemsediği şey ikinci kızı çünkü. Beni gözü pek görmez, beni sevdigini de zannetmiyorum zaten. Annem bir terzi olduğu için onun için çokta önemli sayılmam. Ancak Zoey için aynısını diyemem, onu çok seviyor çünkü güzel ve genç bir kadının kızı. Üstelik Zoey'in büyüyünce çok güzel olacağından eminim."
