"Benimle ilgilenmek zorunda değilsin." Dedi Rachelle, arkasına yaslanıp kollarını göğsünde birleştirerek.
"Sana yük olmak istemiyorum."
"Saçmalıyorsun," dilimlemiş olduğu elmanın bir dilimini alıp ona uzattı.
"Yük falan olduğun yok."
Levi'ya tuhaf tuhaf bakmasına rağmen elmaya uzanıp dudaklarının arasına aldı ve çiğnemeye başladı.
"İlginç birisi, insan avını neden elleriyle besler?"
"Neden öyle bakıyorsun?" Diye sordu Levi, geriye çekilerek.
"Şüpheci bir tavrın var."
Lokmasını yutup, kaşlarını kaldırdı.
"Sadece tuhaf olduğunu düşünüyordum."
"Neyin? Benim mi?"
"Dıştan bakıldığında insanları pek eliyle besleyecek birisine benzemiyorsun."
"Zaten bunu yapmam." Dedi Levi, elma dilimlerinden birini ağzına atıp, kollarını geriye koyup kendisini geriye yaslayıp kollarından güç aldı ve Rachelle'e baktı.
"Yine de içimden geldi."
Rachelle, diliyle kurumuş dudaklarını ısırıp başını çevirdi.
"Teşekkür ederim."
"Seni aradı...yine."
Cebinden Rachelle'in telefonunu çıkarıp uzattı.
"Sanırım ona haber vermelisin."
"Neden sen konuşmadın?"
"Telefonda konuşmakta berbatımdır."
"Sadece konuşmak yerine sessize almak daha iyi bir seçenek gibi duruyordu."
Telefonunun tuş kilidini girip, rehberde cevapsız çağrılara baktı.
İç çekerek numarayı çevirdi ve kulağına koydu.
"Alo, Rachelle? Tanrım, tüm gün sana ulaşmaya çalıştım! Neden telefonlarımı açmadın?"
"Üzgünüm, asansörde kapalı kaldım ve fobim yüzünden bayılmışım. Gözlerimi açtığımda kendimi hastanede buldum."
"Siktir! Ciddi misin? Hangi hastane? Bana derhal adını söyle, seni görmeye geleceğim!"
"Buna gerek yok, çoktan bir refakatçim var ve ziyaret saati çoktan bitti. İstersen yarın sabah uğrayabilirsin, işe gitmeden evvel tabi."
"Dalga mı geçiyorsun? Tabi ki uğrayacağım...of ya, seni ofiste tek bırakmamalıydım. Bayıldığında bir yerine bir şey olmadı umarım ya?"
"Bayıldığımda mı?"
"Evet, bayılmadan evveli hatırlıyor musun?"
"Bayılmadan evvel..."
Asansörde kriz geçirmeye başlamıştı ve Levi, yumuşak dudaklarını onun dudaklarına bastırmıştı...
Hatırladığında kıpkırmızı kesilerek, Levi'ın dudaklarına baktı ve hızlıca başını çevirdi.
"Hayır! Hayır, hatırlamıyorum."
"Yarın erkenden seni görmeye geleceğim, dinlen olur mu?"
"Olur, sana konum atacağım...hoşça kal."
"Hoşça kal."
Telefonu kulağından indirip çağrıyı sonlandırdı ve bir süre telefonuna baktı.
"Beni öptü! Beni niye öptün be adam?!"
Yutkunup, başını kaldırdı ve Levi'ya baktı.
"Gerçekten hatırlamıyor musun?"
"Uhm...neyi?"
"Elbette neyi olduğunu biliyorum!"
Gözlerini kaçırmıştı.
"Kriz geçiriyordum bu sebeple ben..."
