HE'S MINE..💕

Chapter 34.💘

AYANE POV.

Ngayon nandito kami ni Shoyo sa likod ng cafeteria, naka upo lang kami at iniintay ko ang sasabihin nya.

" Ahhm.. Ayane, gusto kolang sana mag sorry sa ginawa ko kahapon, hindi ko naman yon sinasadya eh." Sabi nya, tumango lang ako..

" Ayane.. sorry na talaga." Sabi nya, pero tumango lang ako, sa lakas ba naman ng tibok ng puso ko tingin nyo makakapag isip pako ng matino?

" Ayane.. Wala kabang sasabihin?." Tanong nya, kaya bumuntong hininga muna ako bago tumingin sa kanya.

" Hindi naman ako galit Shoyo, tyaka sorry sa pag sampal ko.. ginawa kolang naman yon para matauhan kana sa pinag sasabi mo, kaya hindi mona kailangan mag sorry, tyaka hindi muna kita nilalapitan para makapag palamig ka." Sabi ko.

Takte.. sa haba ng sinabi ko, feeling ko mamamatay nako, ang sikip at ang bilis ng tibok ng puso ko, kaya ang hirap huminga.

" Talaga? Hindi kana galit?." Tanong ulit nya. Kinuha ko naman ang kutsilyong nakuha ko kahapon sa tapat ng cooking room at itinapat yon kay Shoyo..

" A-ayane.. A-anong gagawin mo d-dyan?." Kina kabahang tanong nya, humikab ako at inilapag yon sa hita nya, pansin korin na nanginig yon ng konti.

" Yan.. nakuha koyan kahapon sa tapat ng cooking room, ibalik mo nalang kasi kahapon may muntikan nakong mapatay, so ikaw na mag sauli at baka mamaya pag ako ang nag sauli nan, matuluyan na ang humamon sakin." Sabi ko, at tumayo na..

" Sige.. mauna nako." Sabi ko, at iniwan na syang naka upo don..

San naman kaya ako pupunta? Walang klase kaya ang boring.. kung kakain naman ako ng kakain sa Cafeteria mananaba ako. Hyys..

" Any problem?."

" Walang dyoo!." Inis na sabi ko habang naka tingin sa kanya.

" Gusto moba kong patayin sa gulat!?." Inis na tanong ko, kaya bahagya naman syang natawa.. may nakakatawa?

" Sorry.. Hindi ko alam." Sabi nya.

" Hyys.. kayo talagang mga lalaki trip nyo talaga akong gulatin." Iiling iling na sabi ko..

" Ano nga palang ginagawa mo dito Ranmaru? Bakit di kapa mag lunch ilang minuto nalang at mag start na ang practice nyo." Sabi ko.. pero ngumiti lang sya..

" Eh wala akong kasabay eh, kaya di nalang ako kakain." Sabi nya, ay baliw. May kaartehan din pala ang isang to ah.

" Hay nako, tara sasamahan kita.. kailangan mo ng lakas para mag patuloy ulit sa practice." Sabi ko habang hinihila sya papunta sa cafeteria, Hindi naman sya nag reklamo.

Pina upo kona sya at ako na ang umorder ng food nya, at pag katapos inilapag ko ang tray sa harap nya at naupo na.

" Wait.. lahat ng kakainin ko, Gulay?." Takang tanong nya, at napa tingin sakin.. ngumiti naman ako at tumango tango.

" Oo.. mas ok kasi yan kesa sa iba.. mas magiging malakas ka pag laging ganyan ang kina kain mo sa araw araw." Sabi ko.. kaya ngumiti naman sya.

" Ok.. Sabi mo eh." Sabi nya, at ang simula ng kumain. Kinuha ko naman ang mineral water sa mesa at uminom nako.

Mabilis lang naman syang natapos, aba nakain pala sya ng gulay, at mukang gusto din nya non. Astig..

" Ang sarap naman." Ngiting sabi nya, at tumingin sakin, nginitian kolang sya at tumayo na..

" Tara na." Sabi ko, tumayo narin sya. Napansin ko naman na may dahon sya sa ulo, hindi ko napansin kanina kasi ang tangkad nya eh.

Pero dahil medyo malayo ako sa kanya, nakita ko.